Marskramerpad etappe 11: Amersfoort – Hollandsche Rading

Route: Marskramerpad
Afstand: 23 km
Start: Centraal Station Amersfoort
Eind: Station Hollandsche Rading

Het is de tweede dag van ons Marskramerpad-weekend. Het heeft de hele nacht flink geregend en ook vanochtend wisselen de fikse buien elkaar af. Met de buien van gisteren in gedachten nemen we beide een klein parapluutje mee. De hele dag met capuchon op lopen, is ook niet alles. Hopelijk staat er niet al teveel wind. In Hollandsche Rading zetten we de camper neer bij het station en nemen de trein naar Amersfoort. Aan de achterkant van het station pakken we de route weer op.

We lopen over een voormalig industrieterrein dat nu ateliers en koffietentjes herbergt. Dat zie je in veel steden, dat dit soort veelal leegstaande panden een nieuwe functie krijgen, leuk! Langs een nieuwe woonwijk pal aan het spoor, die heel ecologisch aandoet, verlaten we langzaam de stad en lopen de bossen in. Het is droog en de zon schijnt. Hopelijk blijft het nog even zo.

Achter station Amersfoort

De markering en GPX-track geven een andere route aan, dan in ons wat oudere boekje staat. Dat zijn we al vaker tegengekomen. De markering laten we dan leidend zijn, tot nu toe is het dan goed gekomen. Ook deze keer.

Bij de Bosvijver is het een drukte van belang. Mensen fotograferen de beginnende herfstkleuren en zo in het zonnetje tussen de buien door, ligt het vennetje er inderdaad mooi bij. We wandelen verder door Pinetum Birkhoven waar volgens het bord een mammoetboom staat. Hoewel zo’n boom moeilijk over het hoofd te zien is, komen we hem niet tegen. Wel komen we op de oorspronkelijke route uit.

Bosvijver

Het weer is inmiddels afwisselend te noemen. Buien en zon wisselen elkaar af. En als de zon dan doorbreekt ziet alles er meteen heel anders uit. Een bosgebied met felgroen mos op de bodem doet meteen sprookjesachtig aan.

Zodra we stuifzandduinen tegenkomen, is de hoeveelheid (loslopende) honden meteen met een factor tien vermeerderd. Dit zijn populaire uitlaatplekken. We werpen een blik op de Korte Duinen en strijken dan bij een horecagelegenheid neer voor koffie. Welverdiend na zeven kilometer door vele regenbuien.

Hierna volgen de Lange Duinen waar twee oudere dames naar de dreigende luchten kijken en zich afvragen of hier wellicht regen uit gaat vallen. Twee minuten laten krijgen ze hun antwoord. Wij zijn dan net bij de bosrand aanbeland en staan gelukkig niet meer midden in het open gebied. Hopelijk de dames ook niet.

Lange Duinen

Wat volgt zijn boswegen in alle soorten en maten. Onderweg zien we veel paddenstoelen. Plassen en modder zijn geen uitzondering. Wij vermijden een wel heel nat mountainbikepad en horen twee mountainbikers die het pad wel nemen, uitbundig lachen. Als de mannen ons inhalen zitten ze onder de modder. Gelukkig nemen ze hun modderbad goed op! Hun lach horen we ver nadat ze uit het zicht zijn verdwenen.

We passeren een golfbaan en verschillende mooi in het bos gelegen instellingen totdat we, 23 km nadat we in Amersfoort uit de trein stapten, het station Hollandsche Rading zien liggen. Er was veel bos vandaag, maar dat was met alle buien de ideale omgeving. De komende etappes bestaan vooral uit open landschap. Het volgende bos op het Marskramerpad komen we waarschijnlijk pas bij Wassenaar weer tegen.

We hebben dit weekend twee mooie etappes gelopen met veel natuurgebieden. Ondanks de regen was het lekker om weer eens een heel weekend aan de wandel te zijn. En de paraplu’s waren een succes. Dit is het vijfde jaar dat we het Marskramerpad bewandelen. Nog 110 km te gaan tot aan Scheveningen. Dat moet in nog eens vijf jaar zeker lukken.

Benieuwd naar de andere etappes van het Marskramerpad? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Marskramerpad etappe 10: Amersfoort – Terschuur

Route: Marskramerpad
Afstand: 23 km
Start: Bushalte Centrum, Amersfoort
Eind: Bushalte De Tolboom, Terschuur

Ruim een jaar geleden liepen we de – voor ons – negende etappe van het Marskramerpad over de Veluwe en in de Gelderse Vallei. Hoog tijd voor weer wat nieuwe kilometers op dit lange afstandspad. Wij hebben dit weekend twee etappes op de planning staan. De weersvoorspellingen zijn, zoals je dat in oktober hebt, herfstig te noemen. Maar we gaan vol goede moed op pad. We overnachten in het camperbusje van mijn vriendin. We zetten de camper in Terschuur en nemen daar de bus naar Amersfoort.

In het centrum van de Keistad stappen we uit en gaan eerst op zoek naar koffie, we zijn al een tijdje onderweg. Na de koffie lopen we door de oude straatjes van het centrum, langs de Muurhuizen, en onder de Dieventoren door. Leuk om hier weer eens te zijn. In 2018 liep ik hier ook met het Westerborkpad, het blijft mooi.

Amersfoort

We verlaten het centrum en wandelen door Park Randenbroek, waar een grote diversiteit aan bomen, struiken, planten en dieren te vinden is. De zon schijnt uitbundig en lokt de mensen naar buiten. Wandelaars, hondenuitlaters, hardlopers: het is druk in het park. We volgen een stuk de Heiligenbergerbeek, een van de vele beken van vandaag, met best wel wat stroomversnellingen. Bij een kinderboerderij komen we de enige andere Marskramerpad-wandelaars tegen van vandaag. Drie vrouwen, die naarstig op zoek zijn naar koffie.

We volgen de Vosheuvelbeek, die parallel aan de A28 loopt. Je kunt vanaf deze plek goed de glazen geluidschermen zien met de gestileerde bomen. Ik ben er vaak langs gereden, maar was nog nooit aan deze kant. We gaan onder de snelweg door langs het Valleikanaal, waar metaalvissers in de weer zijn met hun magneten. Twee kinderen en hun moeder laten trots hun gevangen schatten zien. Ik moet gelijk aan het kinderboek Mot en de metaalvissers denken van Sanne Rooseboom, maar een duikboot hebben ze nog niet gevangen.

Geluidschermen langs de A28

De zon blijft schijnen en we hopen stiekem dat de voorspelde regenbuien uitblijven. Op heerlijkheid Stoutenburg lunchen we aan een watertje. Van het gelijknamige kasteel vangen we slechts glimpen op. Het gebouw ligt diep verscholen tussen de bomen. Langs de Barneveldse Beek wandelen we verder tot aan Achterveld.

Barneveldse Beek

In dit gebied liep ik eerder met het Snorrenhoefpad, een mooi Klompenpad door het buitengebied van Achterveld. Het Marskramerpad loopt zelfs een klein stukje op met het pad, langs de Modderbeek. Ik liep het Klompenpad een jaar geleden. Toen was het zonovergoten, nu vallen in Achterveld de eerste buien van vandaag. Fikse regendruppels en hagel maken dat we een schuilplek zoeken in de kerkportaal van de grote Achterveldse kerk.

Sint-Jozefkerk in Achterveld

Vanaf nu blijven de buien gestaag komen, afgewisseld met zon. Natuurgebied Het Paradijs, een soort steppe, bereiken we in de regen. Als er een glimp zon doorbreekt, zet ik het natuurgebied op de foto.

Het Paradijs

We kronkelen door het, overigens nog niet heel herfstige, bos tot we weer bij een open landschap komen. De wolken pakken zich samen en net als we langs de Happyfarm lopen (een binnenspeeltuin) barst het los. Een hoge heg houdt ons enigszins droog. Na een kwartier wachten op droger weer, twijfelen we of we bij de Happyfarm naar binnen moeten gaan voor een kop koffie. Beide hebben we herinneringen aan bezoeken aan Ballorig, die maken dat we buiten blijven.

De laatste kilometers gaan langs een druk bereden spoor en via een steile klim over een olifantenpaadje naar het viaduct over het spoor. Terschuur is weer in zicht en na 23 km stappen we niet eens heel doorweekt weer in de camper. Morgen dag twee van ons Marskramerpad-weekend.

Benieuwd naar de andere etappes van het Marskramerpad? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

2022 | Terugblik op mijn wandeljaar

Trage Tocht Nijeberkoop

Ook in 2022 heb ik veel delen van Nederland al wandelend gezien. Naast de rondwandelingen op Klompenpaden, Groene Wissels, Trage Tochten en Knapzakroutes, liep ik weer eens een wandeling uit een wandelboekje van Gegarandeerd Onregelmatig, rondde een Streekpad af, begon een nieuwe LAW en een bijzonder lange afstandspad langs een Fries riviertje en liep verder op de resterende LAW’s en Streekpaden waaraan ik al eerder was begonnen. Lees hieronder alles over mijn wandeljaar.

Streekpad en wandelnetwerkpad

Noardlike Fryske Wâlden Streekpad aan de Leien

Eind vorig jaar schreef ik dat ik het Noardlike Fryske Wâlden Streekpad wellicht zou uitlopen dit jaar. Dat is gelukt. Met een lange pauze vanwege het broedseizoen hebben we in oktober de laatste etappe van dit mooie pad gewandeld.

Ook zijn we dit jaar begonnen met het Koningspad XL dat het Friese riviertje het Koningsdiep volgt. We hebben er inmiddels negen etappes op zitten. Voor dit pad volg je de markering van het wandelnetwerk. Het voert ons door allerlei ons onbekende streken van Friesland. Het boekje staat boordevol informatie over de geschiedenis en de omgeving waardoor je op een andere manier om je heen kijkt. De etappes zijn niet allemaal even mooi en gaan vaak over verharde paden.

LAW’s

Pionierspad

Met het Pionierspad hebben we dit jaar drie etappes afgetikt en zijn nu in Zeewolde aangekomen. Met nog drie etappes te gaan tot aan het eindpunt Muiden moeten we dit pad in 2023 toch wel af kunnen ronden. Waarschijnlijk in een wandelweekend zoals we dit jaar deden.

Met het Marskramerpad zijn we weer een stukje dichter bij Scheveningen gekomen. In augustus wandelden een vriendin en ik in twee etappes vanaf de Veluwe de Gelderse Vallei in. In 2023 komt Amersfoort in zicht en wie weet wat nog meer.

Van het wandelen over het Pieterpad is het dit jaar niet gekomen. De etappes lagen te ver weg om een dagje te gaan en er waren meer LAW’s die in een wandelweekend gelopen moesten worden. Wellicht dat het er volgend jaar van komt.

Wel startten we een nieuwe LAW: het Friese Woudenpad van Steenwijk naar Lauwersoog. Er zitten inmiddels vier etappes op en we hebben al in drie provincies gewandeld. Het bevalt goed tot nu toe.

Rondwandelingen

Rondje Aldegeaster Brekken

Ook dit jaar heb ik weer veel rondwandelingen gemaakt en beschreven. Zo liep ik in april in de zuidwesthoek van Friesland rond de Aldegeaster Brekken een verrassend knooppuntenrondje met als bonus een rondleiding door een oude spinnenkopmolen.

Met vier Klompenpaden maakte ik in 2022 o.a. een trip down memory lane in het buitengebied van een winters Zeist. Ook van de Drentse Knapzakroutes liep ik er vier. De laatste in november sprong er toch wel uit. De omgeving van Gasteren is prachtig, zeker met het prachtige weer dat er we bij hadden. Een goede tip van een collega.

Ook de Trage Tochten ontbraken dit jaar niet. Vijf liep ik er, in Drenthe en Friesland. De Tocht van Nijeberkoop maakte indruk door de zonsopgang op de Delleboersterheide in Zuidoost Friesland. De Trage Tocht Eastermar liep ik onder warme zomerse omstandigheden en was ook zeer de moeite waard.

Met negen Groene Wissels deed ik de provincies Friesland, Groningen, Drenthe, Utrecht en Gelderland aan. De Wissels in Uffelte en Niebert sprongen er toch wel uit met in Uffelte Zweeds-Drentse taferelen en in Niebert een van eerste lentewandelingen met bloeiende stinzenplanten en een eeuwenoud pad.

Stinzenplanten op de Groene Wissel Niebert

Kortom, het was wederom een mooi en afwisselend wandeljaar. Ik hoop dit in 2023 voort te zetten. Het nieuwe Nivonpad het Stellingenpad staat in ieder geval op de planning. In 260 kilometer loopt het pad door de Stellingwerven in Zuidoost Friesland en doet ook nog de Wieden in Overijssel en de Drentse dorpen van de Maatschappij van Weldadigheid aan. Zoals altijd blijkt er nog veel te ontdekken in Nederland.

Wat was jouw mooiste wandeling van 2023?

Marskramerpad etappe 9: Terschuur – Boeschoten

Route: Marskramerpad
Afstand: 18 km
Start: Bushalte De Tolboom, Terschuur
Eind: Schaapskooi Boeschoten

Na een nachtje op de camping besluiten we de auto bij de camping te laten staan en vanaf daar naar Terschuur te fietsen voor de tweede Marskramerpadetappe van dit weekend. Ons wacht een zonovergoten wandeling die begint in een nieuw gebied, de Gelderse vallei. Waar we gisteren voornamelijk over bospaden en heidevelden liepen, bevinden we ons nu in een open landschap met bomenrijen, weiden en beken.

Net buiten Terschuur

Dit is een omgeving waar ik nog niet eerder was, maar als we in de buurt van Appel komen zien we verschillende klompenpadmarkeringen. Een ervan, het Appelpad, komt me bekend voor. Bij diverse wandelbloggers las ik over dit klompenpad. Dat loopt dus in dit gebied. Ik begrijp de populariteit wel. Zeker met dit zonnige weer. Die komt op het nog-te-wandelen-lijstje.

Hierna volgt de Appelsche Heide. Op de kaart zien al die paarse vlakken er veelbelovend uit. In de praktijk zien we niet veel heide, we wandelen voornamelijk over bospaden. Bomenrijen en struiken blokkeren het uitzicht over het heideveld. We verwachten koffiebankjes, maar ze zijn hier niet dik gezaaid. Ook de app ‘Alle bankjes’ bevestigt dit, geen bankjes in de nabije omgeving. Niettemin hebben we zin in koffie en betitelen een omgevallen boomstam in het bos langs de kant van de weg als bankje. Dat zit ook prima. Een specht zorgt voor het nodige vertier.

Toch nog wat (bijna uitgebloeide) heide

We laten de heidevelden achter ons en wandelen verder over landelijke graspaden, langs paarden en schapen. Er zijn inmiddels wolken aan de hemel verschenen, maar dat maakt de foto’s alleen maar mooier.

Bij Veenhuizerveld verlaten we het open landschap en duiken de bossen weer in. Mulle zandpaden geven aan dat we dichterbij ons eindpunt komen. Tijdens de vorige etappe was er aan mul zand geen gebrek. Om ons heen is de bosgrond op veel plekken omgewoeld door de zwijnen. Misschien wel door de familie die gisteren ons pad kruiste. Het eindpunt nadert. We verlaten de route om de 2 kilometer naar de auto te overbruggen.

De volgende keer lopen we naar Amersfoort en verder. Een nieuwe provincie, een ander landschap, waar we vandaag al van geproefd hebben.

Benieuwd naar de andere etappes van het Marskramerpad? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Marskramerpad etappe 8: Boeschoten – Hoog Buurlo

Route: Marskramerpad
Afstand: 21 km
Start: Schaapskooi Boeschoten
Eind: Parkeerplaats kruising Alverschotenseweg en Turfbergweg bij Hoog Buurlo

Na ruim een jaar is het zover, we wandelen weer twee etappes van het Marskramerpad. Het is eind augustus en de warme dagen liggen achter ons. Het is vandaag rond de 20 graden en grotendeels bewolkt, prima wandelweer. We maken ons op voor een heerlijk wandelweekend. We overnachten op een camping in de buurt van Boeschoten, daarom besluiten we deze etappe andersom te lopen.

We zetten de auto bij de parkeerplaats bij Hoog Buurlo waar we vorig jaar geëindigd zijn en fietsen naar de camping. Hier laten we onze fietsen achter. Vanaf de camping lopen we een kleine twee kilometer om weer op het pad te komen bij de schaapskooi Boeschoten.

Vanaf hier lopen we over bosweggetjes en langs heidevelden naar Stroe. Ergens onderweg denk ik heel even een kleine olifant te zien oversteken. Het blijkt een wild zwijn dat met zijn lange snuit wel wat weg heeft van een olifantje. Het is niet alleen, zijn of haar hele familie volgt. Nog niet eerder zag ik deze dieren in het wild. De etappe begint goed.

Na een kilomter of vier lopen we Stroe binnen. De plaats haalde onlangs het landelijke nieuws als centrum van de boerenprotesten. We zien nog steeds veel boerenzakdoeken maar verder oogt het als een rustig plaatsje op de Veluwe. We zien in ieder geval geen trekkers. Op een niet zo heel idyllische parkeerplaats aan het spoor eten we een broodje. Met de reis naar de Veluwe, de fietstocht en anderhalf uur wandelen is het inmiddels lunchtijd geworden.

Net buiten Stroe begint het Kootwijksche Veld, een uitgestrekte heidevlakte. Het is er stil, de heide bloeit nog enigszins maar veel planten zijn ook verdord door de droogte. Een paar weken eerder was het hier waarschijnlijk een stuk paarser. Niettemin leveren de bloeiende planten ook nu nog mooie foto’s op.

Kootwijksche Veld (Foto: Eke Heuff)

Door de bossen lopen we naar Kootwijk. Het stileerde kopje koffie op de kaart blijkt ook in het echt te bestaan (dat maken we ook wel anders mee). We maken er dankbaar gebruik van. Op een terras met uitzicht op de kerk en de Kootwijkse Bieb genieten we van koffie met lekkers.

Kootwijkse Bieb

Na Kootwijk volgt het Kootwijkerzand. Met nadruk op zand. We ploegen kilometers door mul zand, gelukkig is het nu geen 30 graden. In die kilometers verplaats ik heel wat zand in mijn schoenen. Om de haverklap staan we stil voor een zand-uitgooi-pauze. Het is hier rustig, we komen geen mens tegen.

Kootwijkerzand

Bij de Radioweg wijken we van de route af om langs Radio Kootwijk te gaan. We vinden die paar kilometer verharde weg helemaal niet erg. Het imposante gebouw ligt niet aan het Marskramerpad en we vragen ons af waarom niet. Het is zeker de moeite waard.

Radio Kootwijk

Met de wolkenluchten ligt het voormalige zendstation uit 1923 er mooi bij. Vanaf hier was het eerste contact met Nederlands-Indië mogelijk, aanvankelijk via een telegraafverbinding en vijf jaar later via de telefoon. De woorden “Hallo Bandoeng, hallo Bandoeng hoort u mij?” zijn legendarisch. Als je contact wilde hebben met mensen uit Nederlands-Indië was dit de place-to-be.

Radio Kootwijk

Voor de vijver neemt een groepje bikepackers afscheid. Er zijn mindere plekken voor een afscheid. Wij nemen ook afscheid van dit historische gebouw en lopen door naar de parkeerplaats. We sluiten een mooie en gezellige wandeldag af. Gelukkig is er morgen nog eentje.

Benieuwd naar de andere etappes van het Marskramerpad? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

2021 | Terugblik op mijn wandeljaar

Groene Wissel Texel Oudeschild

Net als 2020 was 2021 weer een echt wandeljaar. Naast de rondwandelingen op Klompenpaden, Groene Wissels, Trage Tochten en Knapzakroutes, liep ik weer eens een wandeling uit een wandelboekje van Gegarandeerd Onregelmatig, rondde twee Streekpaden af en liep verder op de resterende LAW’s en Streekpaden waaraan ik al eerder was begonnen. Als klap op de vuurpijl wandelde ik eindelijk weer eens buiten Nederland. En hoe! Lees hieronder alles over mijn wandeljaar.

Streekpaden

Noardlike Fryske Wâlden Streekpad tussen Buitenpost en Twijzel

In mijn terugblik van 2020 uitte ik een aantal wandelwensen voor 2021. Zo wilde ik het Westerwoldepad en het Graafschapspad uitlopen. Dat is gelukt. In juni liep ik de laatste zonovergoten etappe van het Graafschapspad tussen Doesburg en Zutphen. De Achterhoek is een mooie streek, het Graafschapspad een afwisselende route die naast aardig wat verharde paden ook regelmatig de onverharde paden aanhield.

Het resterende gedeelte van het Westerwoldepad liep ik in het voorjaar op twee, qua weer, heel verschillende dagen. Dit deel van Groningen heeft mij echt verrast. Een aanrader voor wie op zoek is naar een nieuw, niet al te lang Streekpad in een voor velen onbekend gebied.

Op het Noardlike Fryske Wâlden Streekpad zijn we weer wat verder gekomen. Inmiddels zijn we in Surhuisterveen aanbeland. Met nog vier etappes te gaan, lopen we dit pad volgend jaar of in ieder geval in 2023 uit.

LAW’s

Marskramerpad tussen Beekbergen en Hoog Buurlo

Van het Marskramerpad hebben we dit jaar in vergelijking met 2020 het dubbele aantal etappes gewandeld: twee! In mei wandelden een vriendin en ik in twee etappes vanuit Deventer de Veluwe op. Met Radio Kootwijk in zicht eindigden we ons weekend met de afspraak om in 2022 minimaal dit aantal etappes te evenaren.

Van het Pieterpad hebben we er dit jaar weer vijf etappes op zitten. Niet alleen liepen we eindelijk de eerste etappe van dit pad maar we eindigden ook bij de grote rivieren. Voor een dagje wandelen wordt het nu echt te ver rijden. Volgend jaar willen we dit pad in weekendjes verder lopen.

Het Pionierspad bracht ons in 2021 verder de polder in. Na vier etappes zijn we geëindigd op een lange rechte polderweg met windmolens in aanbouw in de Flevopolder. Volgend jaar gaat we verder naar Lelystad en Zeewolde. Ik ben benieuwd hoever we dan komen.

Rondwandelingen

Knapzakroute Linde-Zuidwolde: De Reest vanaf het kerkenpad

Net als in 2020 heb ik ook dit jaar weer veel meer rondwandelingen gemaakt en beschreven. Zo liep ik bij Veenhuizen een wandeling uit het Gegarandeerd Onregelmatig wandelboekje Te gek om te los te lopen. Het werd een gezellige, prachtige maar ook zeer modderige en vochtige wandeling. Ook liep ik een aantal Knapzakroutes in Drenthe, waaronder de prachtige K33 Linde-Zuidwolde in het Reestdal.

Met vijf Groene Wissels ontdekte ik o.a. Texel op een prachtige voorjaarsdag, het gebied rondom het Overijsselse Den Ham bij hartje winter en het Friese Blauwe Bos bij Haulerwijk. Met dertien Trage Tochten zag ik weer hele nieuwe kanten van Gelderland, Overijssel, Drenthe, Flevoland en Friesland. Met name de prachtige Renderklippen, het zeer avontuurlijke Broekland, de winterse Woldberg en het verrassende Beetsterzwaag met een onverwachte rondleiding zijn me bijgebleven.

Trage Tocht Woldberg bij Steenwijk

Qua Klompenpaden evenaarde ik het aantal van vorig jaar. Ik liep er wederom twaalf. Er zaten weer pareltjes tussen. Het Bekbergerpad op een voorjaarsdag was werkelijk prachtig, maar ook het Ugcheler Markepad en het Beekweidenpad waren erg mooi. Het Klompenmakerspad in de mist leverde een bijzondere ervaring op en een ontmoeting met Tinus het varken (de eigenaar noemde in een reactie de naam van het beest).

Buitenland

Zwitserland: rondwandeling Jolischlucht boven Raron

In oktober gingen we een weekje naar Zwitserland. We hebben er optimaal gebruik gemaakt van de wandelmogelijkheden. Al op de heenweg liepen we een Traumpfad in de Eifel. Was het toen nog grijs en enigszins nat, eenmaal in Zwitserland hadden we voornamelijk zon en blauwe luchten. We liepen door ravijnen, over een lange hangbrug, rondom een stuwmeer geflankeerd door bomen in prachtige herfstkleuren en langs twee pittoreske irrigatiekanalen met historie. Heerlijk!

Kortom, het was een mooi en afwisselend wandeljaar. Ik hoop dit in 2022 voort te zetten. Zoals altijd blijkt er nog veel te ontdekken in Nederland maar ook in de landen om ons heen.

Wat waren de hoogtepunten van jouw wandeljaar 2021?

Marskramerpad etappe 7: Beekbergen – Hoog Buurlo

Route: Marskramerpad
Afstand: 21 km
Start: Parkeerplaats tegenover Restaurant Smittenberg, Arnhemseweg Beekbergen
Eind: Parkeerplaats kruising Alverschotenseweg en Turfbergweg bij Hoog Buurlo

Het is vandaag zondag en het is meivakantie. Er staat een etappe van het Marskramerpad op het programma die dwars over de Veluwe gaat. De afgelopen maanden was de Veluwe the place to be. Ik verwachtte daarom grote drukte en twijfelde of we dit wel moesten willen. Na berichtjes op social media over hoe rustig het is dit weekend in het gebied waar we willen lopen, besluiten we toch te gaan. Geen verkeerde keuze. De coronaregel-versoepelingen brengen mensen veel meer mogelijkheden dan wandelen. En na maanden rondlopen in de natuur lokken nu de winkels en terrassen. Een goede ontwikkeling voor ons.

We beginnen waar we gisteren eindigden: in Beekbergen naast het Exodusmonument. Het pad leidt ons naar de glooiende enk Konijnenkamp. Dit is bekend terrein, met het Bekbergerpad liep ik hier ook. Waar dat Klompenpad rechtdoor loopt, slaat het Marskramerpad af. Opeens lopen we in een frisgroen bos waar de bodem bedekt is met bosbessenplantjes. Door de grote hoeveelheden dringen zich gelijk vergelijkingen met Zweden op.

De enk Konijnenkamp

Het smalle paadje is niet enkel voor wandelaars, ook mountainbikers maken er gretig gebruik van. Verderop begrijpen we dat steeds beter. Het smalle weggetje begint flink te klimmen en te dalen. Op een gegeven moment kijken we in de diepte. Voor ons uit maakt het pad, net als een bergpad, aan de buitenkant van de heuvel een bocht. Hier wil ik ook wel mountainbiken!

Dit zijn de betere mountainbikepaden

Door Spelderholt wandelen we afwisselend over bredere en smallere bospaden naar Hoenderloo. Via een laan waar de smileys in allerlei varianten aan de bomen hangen (geen idee wat hier de achterliggende gedachte is) komen we uit bij een weide. Hier staan enkele langharige schapen in groepjes bij elkaar. Elk groepje omringd door hekken. Eén groepje van een stuk of vijf schapen loopt los op het veld. Een blaffende border collie probeert ze in bedwang te houden, aangespoord door een man die in het Engels bevelen roept. Als we dichter bij komen bespeuren we in het veld nog veel meer border collies met begeleiders. Zijn we getuigen van een cursus tot schaaps-/herdershond?

Een laan met Smileys

Filosoferend over waarom die bevelen in het Engels zijn (de hond verstaat geen Nederlands?) lopen we naar het witte kerkje van Hoenderloo dat we al van verre zagen liggen. De Heldringkerk stamt uit 1858 en ligt er mooi bij. Het pad loopt er omheen en brengt ons samen met het Veluwe Zwerfpad en het Trekvogelpad naar het centrum van Hoenderloo. Het is er drukker dan we tot nu toe zagen, maar als we de plaats weer uit zijn, is de drukte ook zo verdwenen.

De Helderingkerk in Hoenderloo

In het Hoenderlose Bos komen we een handjevol wandelaars en fietsers tegen en een enkele ruiter. Op een bankje met uitzicht over een veld eten we onze lunch. Een bospad brengt ons naar de Hoog Buurlose Heide. Onze eerste kennismaking is een zandverstuiving met veel mul zand. Ons tempo ligt aanmerkelijk lager als we ons een weg banen door het zand. Het zand gaat vrij abrupt over in een heideveld.

Zandverstuiving bij de Hoog Buurlose Heide

We vinden het hier al mooi, maar na wat afslagen ontvouwt zich een weids uitzicht over de omgeving. In de verte zien we het gebouw van Radio Kootwijk. De donkere luchten die zich boven het landschap samenpakken, beloven niet veel goeds maar leveren samen met de zon prachtige plaatjes op.

Donkere luchten pakken zich samen boven de Hoog Buurlose Heide

Op een bepaald punt geven het boekje, de markering en de GPS-route elk een andere weg aan. We besluiten de markering te volgen, die ons helemaal aan de rand van het heideveld brengt te midden van de dennenbomen. Een goede beslissing. Hier zijn we beter beschut tegen de fikse hagelbui die niet veel later uit die donkere wolken valt. Nu las ik dat er een nieuwe druk aan zat te komen van het boekje, dus wellicht hebben we de nieuwe route gelopen. Hij is een kilometer langer, concluderen we op het eindpunt.

Hoog Buurlose Heide

We laten het heideveld voor wat het is en komen bij de Schaapskooi Hoog Buurlo. Er zijn hier weinig schapen, maar des te meer mensen. Uitkijkend over de glooiende velden zitten ze op de picknickbankjes. De tandems, E-choppers en andersoortige vervoersmiddelen staan verspreid over de berm. Er lopen hier meerdere wandelroutes, waaronder een speciale route voor blinden en slechtzienden. Een infopaneel is in braille te lezen en er is een ingesproken tekst te beluisteren via een app. Dit had ik nog niet eerder gezien.

Schaapskooi Hoog Buurlo

Wij leggen de laatste paar honderd meter af naar de auto en stappen net voor de regen in. Dit weekend hebben we er 48 kilometer Marskramerpad opzitten. Na ruim een jaar was dat wel weer nodig. Hopelijk komen we hier dit jaar nog terug voor het vervolg.

Benieuwd naar de andere etappes van het Marskramerpad? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Marskramerpad etappe 6: Deventer – Beekbergen

Route: Marskramerpad
Afstand: 27 km
Start: Parkeerplaats De Worp Deventer
Eind: Parkeerplaats tegenover Restaurant Smittenberg, Arnhemseweg 537 Beekbergen

Bij Beekbergen komen we een andere LAW tegen

Na ruim een jaar staan we weer in Deventer. In maart 2020 stonden we hier ook, klaar om de tweede etappe van ons wandelweekend te wandelen. We kwamen toen niet verder dan de overkant van de IJssel. Een Tweede Wereldoorlog bom werd net op die dag bij de A1 tot ontploffing gebracht. De hele omgeving was afgezet. Het leger liet ons niet verder. Daarna kwam corona.

Deventer vanaf de overkant van de IJssel

Gelukkig gooien bommen nu geen roet in het eten. Bij een zonnetje starten we aan de overkant van de IJssel en lopen over de IJsseldijk naar Wilp. We hebben mooi uitzicht op de skyline van Deventer met echte Hollandse luchten. Het water staat nu een stuk lager dan vorig jaar maart. In Wilp lopen we langs oorlogsgraven aan de dijk. De witte kruisen steken fel af tegen het groen. Een Nederlandse en een Canadese vlag wapperen in de wind. Even verderop vinden we een bankje voor een welverdiend kopje koffie in de zon.

Zicht op Wilp met links de oorlogsgraven

Na Wilp slingeren we langere tijd over de Veluwse Bandijk. Op deze Bomendijk ontbreekt de markering, maar met boekje en GPS is dit geen probleem. De dijk is omzoomd door bomen die frisgroen getooid zijn. Aan de ene kant heb je uitzicht op de uiterwaarden van de IJssel en aan de andere kant op het coulisselandschap. Prachtig. De dijk stamt waarschijnlijk al uit de 14e eeuw toen hier een oude arm van de IJssel liep.

Veluwse Bandijk

Bij Gietelo komen we langs Landgoed Appen en duiken het Appense Bos in. Op een geriefelijke slagboom beginnen we aan onze lunch. We komen niet verder dan één boterham. Donkere wolken pakken zich samen en we krijgen een bui over ons heen. Regenhoes over de rugzak en snel verder. Als de zon weer schijnt, vinden we een al even geriefelijke boomstam om ook de andere boterham op te eten.

Landgoed Appen

De route komt door Klarenbeek, dat verlaten oogt. Misschien houdt de regen de mensen binnen. Als we langs een beek komen te lopen begint de zon weer te schijnen. Een bordje duidt het water aan als de Krepelse Beek, het boekje heeft het over de Beekbergse Beek. Even zijn we in verwarring, maar het blijken twee namen voor hetzelfde water.

De Krepelse of Beekbergse Beek

We gaan onder de A50 door en lopen door Oosterhuizen heen. Als we bij weidse akkers komen, komt het gebied me wel erg bekend voor. Vorige maand liep ik hier het Klompenpad Bekbergerpad. De luchten worden weer donker als we een spoorlijn kruisen waar enkel stoomtreinen rijden. Op de ruim 100 jaar oude spoorlijn tussen Apeldoorn en Dieren kun je een ritje maken met zo’n trein uit vervlogen tijden. Op station Beekbergen, dat we in de verte zien liggen, bevindt zich het Museumstoomdepot waar je van alles te weten kunt komen over stoomtreinen.

Museumlijn van De Veluwsche Stoomtrein Maatschappij

Langs een bekend bankje waar de koffie tijdens het Bekbergerpad wel erg lekker smaakte, lopen we Beekbergen in. Sinds een paar dagen zijn de terrassen weer open. We maken er dankbaar gebruik van. Met cappuccino en taart vieren we dat mijn medewandelaar vorige week jarig was. Ook het feit dat we na een jaar weer een Marskramerpadetappe hebben gelopen, mag gevierd worden. Morgen wandelen we verder de Veluwe op.

Tijdens het Bekbergerpad dronken we op dit bankje met uitzicht koffie

Benieuwd naar de andere etappes van het Marskramerpad? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

2020 | Terugblik op mijn wandeljaar

Teutoburgerwald in januari tijdens de Teutoschleife Holperdorper

2020 was in meerdere opzichten een bijzonder jaar. Veel plannen gingen niet door. Maar er kwamen andere dingen voor in de plaats. Met name buitenactiviteiten zoals kanotochten, fietsritjes en wandelingen, heel veel wandelingen. In mijn veelal lege weekenden zocht ik in alle vroegte de natuur op. Ver weg van de mensenmassa’s ontdekte ik de schoonheid en het gemak van Klompenpaden, verkende nieuwe Groene Wissels en Trage Tochten en begon aan maar liefst twee nieuwe Streekpaden en één nieuwe Lange Afstandswandeling (LAW).

De ontdekking van de fiets-auto combinatie maakte de van A-naar-B wandelingen een stuk toegankelijker. Waarom ik dit niet eerder heb gedaan … Geen afhankelijkheid van openbaar vervoer dat in weekenden niet rijdt of op een bepaald traject überhaupt niet aanwezig is. Gewoon met de auto naar het eindpunt, op het fietsje naar het beginpunt, terug wandelen en dan de fiets ophalen. Dodelijk eenvoudig.

LAW’s

Het Marskramerpad bleef dit jaar bij één etappe. Ik loop dit pad samen met een vriendin die niet in de buurt woont en ons eerste wandelweekend was begin maart. Niet alleen gooide corona niet lang daarna roet in het eten, maar ook een Tweede Wereldoorlog bom maakte dat we onze tweede etappe van dat weekend niet konden lopen. We hopen in 2021 eindelijk Overijssel te kunnen verlaten om de Veluwe te ontdekken.

Het Pieterpad gaat voorspoedig en brengt me op mooie plekken, maar is nog lang niet klaar. De eerste etappe vanaf Pieterburen moet ik nog steeds lopen en hoop ik toch wel in 2021 te doen. Ook ligt Gelderland in de planning. Vanaf Holten gaat het nu eerst richting Laren. Ik ben heel benieuwd waar ik eind 2021 eindig.

Pionierspad: Uitzicht op de Bovenwijde bij Giethoorn

En dan het Pionierspad. Flevoland stond al een tijdje op het wandellijstje en het plan was om in 2021 met deze LAW door de polder te beginnen. In december lonkte het pad teveel en besloten we om toch al de eerste etappe te doen. Bij koud maar zonnig winterweer liepen we van Steenwijk naar een welhaast verlaten Giethoorn. Begin 2021 verder door De Wieden en op naar de polder.

Streekpaden

Het Salland Pad liep ik uit dit jaar. In 2018 begon ik in Olst met dit rondje door de gevarieerde natuur van Salland. Een kleine twee jaar en 130 km later stond ik weer in Olst. Toen door de coronamaatregelen de – toch al niet in het weekend rijdende – buurtbussen helemaal niet meer reden, bood de fiets-auto combinatie een goed alternatief. Het vrij onbekende pad vlecht de in het Wandelnetwerk Overijssel uitgezette rondjes aan elkaar tot een afwisselende grote ronde die wel wat meer bekendheid kan gebruiken.

Het Westerwoldepad kwam op mijn pad toen de geplande herfstvakantie naar Zwitserland niet doorging. In plaats van in de Alpen liepen we drie etappes door een verrassende streek van Groningen. Volgend jaar wil ik in een lang weekend de resterende etappes lopen door dit mooie gebied.

Westerwoldepad etappe 2

Het Noardlike Fryske Wâlden Streekpad gaat in korte etappes, maar we hebben geen haast. Ik loop het met mijn moeder (en af en toe mijn vader). De noordelijke Friese Wouden zijn prachtig. Volgend jaar gaan we vanuit Buitenpost verder richting zuiden.

Het Graafschapspad lag in 2019 al in de planning en in januari en februari liepen we de eerste etappes. Ook hier bleek daarna openbaar vervoer in coronatijd een hindernis. In november togen we met auto en fiets naar de Achterhoek voor de derde en laatste etappe van dit jaar. Wellicht loop ik ‘m volgend jaar uit.

Rondwandelingen

Wezepsche Heide tijdens het Klompenpad Wiseperpad

Dit jaar heb ik veel meer rondwandelingen gelopen en beschreven dan andere jaren. Waar veel lege weekenden al niet goed voor zijn. De eerste dagen van het jaar liep ik in een ijzig en mistig Duitsland in het Teutoburgerwald en bij Bad Bentheim. In de zomer liep ik een Twentse Tocht van Truus Wijnen die in 2015 tot mooiste wandeling van het jaar werd bekroond. Ook wandelde ik mijn eerste (en zeker niet mijn laatste) Knapzakroute in Drenthe.

Naast een drietal prachtige Groene Wissels (zoals die van Odoorn en Markelo, beide in heuvelachtig gebied) liep ik maar liefst tien Trage Tochten. Ik ontdekte het prachtige Reestdal met de trage tochten Oud-Avereest en Ommerschans, liep te midden van dansende bomen op de Veluwe bij Drie en zag bij Oranjewoud een hele andere kant van Friesland.

Het aantal Klompenpaden overtrof de Trage Tochten. Het gemak van de markering en de klompenpaden-app met veel informatie maakte dat ik er twaalf liep dit jaar. Vooral het gebied tussen IJssel en Veluwe is me zeer goed bevallen. Zo genoot ik van het zonovergoten late voorjaar met het Fliertpad bij Twello en liep ik door paarse zeeën van bloeiende heide op de Tonnenberg bij Wapenveld op het Vosbergenpad. Maar ook in mijn eentje op de Wezepsche Heide (Wiseperpad) ‘s morgens vroeg in december was werkelijk adembenemend.

Alle Klompenpaden van 2020

Al met al kijk ik terug op een mooi wandeljaar. Ik liep meer dan anders, maar ik schreef ook veel meer over mijn wandelingen. Andere onderwerpen die normaal gesproken voorbij komen op dit blog vereisten OV-reizen, fietsvakanties, museumbezoeken, stedentripjes, etc. Helaas is dat er niet veel van gekomen. Hopelijk ziet 2021 er (in ieder geval deels) anders uit. En ach, anders bieden wandelingen een zeer goed alternatief.

Wat was jouw mooiste wandeling van 2020?

Marskramerpad etappe 5: Okkenbroek – Deventer

Route: Marskramerpad
Afstand: 27 km
Start: Bushalte kerk Okkenbroek
Eind: Het Nieuwe Plantsoen Deventer

Markering van het Marskramerpad en het Salland Pad onder elkaar

De eerste etappe van het Marskramerpad in 2020 starten we in Okkenbroek. Niet heel lang geleden was ik ook in dit dorpje met het Salland Pad. Het is vandaag heel wat zonniger dan toen. We komen wederom met de buurtbus waar, in het dorp daarvoor, een oudere man met zware boodschappentas is ingestapt. Hij kent de buschauffeur en ze maken grapjes. Op zijn verzoek zet de chauffeur hem voor zijn huis af. Het is vlak voor ons uitstappunt, dus wij verlaten ook maar het busje. “Dan ben je helemaal alleen”, roept de man met de boodschappentas de chauffeur nog toe. Ik geloof niet dat de chauffeur dat heel erg vond.

Wij vangen de wandeling aan, slaan bij de kerk een weggetje in en staan even later tussen de weilanden. Genietend van de zon lopen we richting Lettele. Op een houten bord dat langs de weg ligt, staan twee wijze teksten. De namen die eronder staan, zeggen mij niets. Zouden dit schrijvers/kunstenaars uit de buurt zijn?

Wijze zinnen onderweg

Al snel verruilen we de geasfalteerde wegen voor onverharde wegen. Langs de kanten liggen vele boomstammen. De wegen zelf zijn veranderd in één grote modderpoel door het zware materieel dat hier overheen gekomen is. Aanvankelijk komen we redelijk onbemodderd over, maar op een gegeven moment wordt onze situatie nijpend.

Er is geen ontsnappen meer aan, we moeten door diepe modder heen. Een wandelaar komt ons tegemoet, ziet onze aarzeling en maakt met een handgebaar duidelijk dat hij het probleem niet ziet. Hij illustreert dit door een paar snelle passen door de modder te zetten in onze richting. Dan merkt hij dat de modder dieper is dan gedacht. Hij zakt er tot zijn knieën in weg, valt bijna voorover, weet zich op het laatste moment te redden en bereikt dan onze kant. Hij kijkt niet meer om naar ons, maar loopt snel verder.

De paden zijn veranderd in modderbaden

Wij wagen de oversteek ook en ook ik hou mijn broek en schoenen niet schoon. Gelukkig worden hierna de modderbaden minder heftig. We komen zelfs weer op plattelandsweggetjes uit. In Lettele is de horeca net open en als enige gasten genieten we van cappuccino met lekkers.

Naast modder komen we deze etappe ook opvallend veel honden tegen die ons op erven luid blaffend tegemoet komen rennen. Soms zit er een hek tussen ons en de hond in kwestie. Soms niet. We zijn beide niet zulke fans van enthousiaste honden en dus lopen we veel erven in snelwandelpas voorbij.

Eindelijk weer eens een zonnige dag

De dag begon met uitbundige zonneschijn, maar de zon komt tegen de middag steeds minder vaak tevoorschijn. Als we onze boterhammen eten aan het Overijssels Kanaal is het echt frisjes en we gaan dan ook snel verder als we ons brood op hebben. Als we in Diepenveen komen, is Deventer niet ver meer. Langs de route zien we verschillende bordje met oefeningen. O.a. ‘de kruiwagen’ ziet er aantrekkelijk uit. Als we niet ruim 20 kilometer in de benen hadden gehad …

Voor de actievelingen onder ons

In Deventer zoeken we ons ‘Vrienden op de fiets’-adres op. De bedoeling is dat we de volgende dag het Marskramerpad verder vervolgen naar Beekbergen. Het lukt ons om die volgende dag de IJssel over te steken. Hierna worden we echter tegengehouden door een busje met militairen. Bij de A1 is een bom uit de tweede wereldoorlog gevonden die die dag tot ontploffing wordt gebracht. Helaas moeten wij ook de A1 kruisen om op de Veluwe te komen. Dat gaat die dag niet meer lukken. De Veluwe moet wachten tot het volgende wandelweekend.

Bij onze planning hadden we geen rekening gehouden met een WOII-bom

Benieuwd naar de andere etappes van het Marskramerpad? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.