Marskramerpad etappe 11: Amersfoort – Hollandsche Rading

On 25 oktober 2023 door Door SuzanneinWandelen6 reacties

Route: Marskramerpad
Afstand: 23 km
Start: Centraal Station Amersfoort
Eind: Station Hollandsche Rading

Het is de tweede dag van ons Marskramerpad-weekend. Het heeft de hele nacht flink geregend en ook vanochtend wisselen de fikse buien elkaar af. Met de buien van gisteren in gedachten nemen we beide een klein parapluutje mee. De hele dag met capuchon op lopen, is ook niet alles. Hopelijk staat er niet al teveel wind. In Hollandsche Rading zetten we de camper neer bij het station en nemen de trein naar Amersfoort. Aan de achterkant van het station pakken we de route weer op.

We lopen over een voormalig industrieterrein dat nu ateliers en koffietentjes herbergt. Dat zie je in veel steden, dat dit soort veelal leegstaande panden een nieuwe functie krijgen, leuk! Langs een nieuwe woonwijk pal aan het spoor, die heel ecologisch aandoet, verlaten we langzaam de stad en lopen de bossen in. Het is droog en de zon schijnt. Hopelijk blijft het nog even zo.

De markering en GPX-track geven een andere route aan, dan in ons wat oudere boekje staat. Dat zijn we al vaker tegengekomen. De markering laten we dan leidend zijn, tot nu toe is het dan goed gekomen. Ook deze keer.

Bij de Bosvijver is het een drukte van belang. Mensen fotograferen de beginnende herfstkleuren en zo in het zonnetje tussen de buien door, ligt het vennetje er inderdaad mooi bij. We wandelen verder door Pinetum Birkhoven waar volgens het bord een mammoetboom staat. Hoewel zo’n boom moeilijk over het hoofd te zien is, komen we hem niet tegen. Wel komen we op de oorspronkelijke route uit.

Het weer is inmiddels afwisselend te noemen. Buien en zon wisselen elkaar af. En als de zon dan doorbreekt ziet alles er meteen heel anders uit. Een bosgebied met felgroen mos op de bodem doet meteen sprookjesachtig aan.

Zodra we stuifzandduinen tegenkomen, is de hoeveelheid (loslopende) honden meteen met een factor tien vermeerderd. Dit zijn populaire uitlaatplekken. We werpen een blik op de Korte Duinen en strijken dan bij een horecagelegenheid neer voor koffie. Welverdiend na zeven kilometer door vele regenbuien.

Hierna volgen de Lange Duinen waar twee oudere dames naar de dreigende luchten kijken en zich afvragen of hier wellicht regen uit gaat vallen. Twee minuten laten krijgen ze hun antwoord. Wij zijn dan net bij de bosrand aanbeland en staan gelukkig niet meer midden in het open gebied. Hopelijk de dames ook niet.

Wat volgt zijn boswegen in alle soorten en maten. Onderweg zien we veel paddenstoelen. Plassen en modder zijn geen uitzondering. Wij vermijden een wel heel nat mountainbikepad en horen twee mountainbikers die het pad wel nemen, uitbundig lachen. Als de mannen ons inhalen zitten ze onder de modder. Gelukkig nemen ze hun modderbad goed op! Hun lach horen we ver nadat ze uit het zicht zijn verdwenen.

We passeren een golfbaan en verschillende mooi in het bos gelegen instellingen totdat we, 23 km nadat we in Amersfoort uit de trein stapten, het station Hollandsche Rading zien liggen. Er was veel bos vandaag, maar dat was met alle buien de ideale omgeving. De komende etappes bestaan vooral uit open landschap. Het volgende bos op het Marskramerpad komen we waarschijnlijk pas bij Wassenaar weer tegen.

We hebben dit weekend twee mooie etappes gelopen met veel natuurgebieden. Ondanks de regen was het lekker om weer eens een heel weekend aan de wandel te zijn. En de paraplu’s waren een succes. Dit is het vijfde jaar dat we het Marskramerpad bewandelen. Nog 110 km te gaan tot aan Scheveningen. Dat moet in nog eens vijf jaar zeker lukken.

Benieuwd naar de andere etappes van het Marskramerpad? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Marskramerpad etappe 10: Amersfoort – Terschuur

On 20 oktober 2023 door Door SuzanneinWandelen2 reacties

Route: Marskramerpad
Afstand: 23 km
Start: Bushalte Centrum, Amersfoort
Eind: Bushalte De Tolboom, Terschuur

Ruim een jaar geleden liepen we de – voor ons – negende etappe van het Marskramerpad over de Veluwe en in de Gelderse Vallei. Hoog tijd voor weer wat nieuwe kilometers op dit lange afstandspad. Wij hebben dit weekend twee etappes op de planning staan. De weersvoorspellingen zijn, zoals je dat in oktober hebt, herfstig te noemen. Maar we gaan vol goede moed op pad. We overnachten in het camperbusje van mijn vriendin. We zetten de camper in Terschuur en nemen daar de bus naar Amersfoort.

In het centrum van de Keistad stappen we uit en gaan eerst op zoek naar koffie, we zijn al een tijdje onderweg. Na de koffie lopen we door de oude straatjes van het centrum, langs de Muurhuizen, en onder de Dieventoren door. Leuk om hier weer eens te zijn. In 2018 liep ik hier ook met het Westerborkpad, het blijft mooi.

We verlaten het centrum en wandelen door Park Randenbroek, waar een grote diversiteit aan bomen, struiken, planten en dieren te vinden is. De zon schijnt uitbundig en lokt de mensen naar buiten. Wandelaars, hondenuitlaters, hardlopers: het is druk in het park. We volgen een stuk de Heiligenbergerbeek, een van de vele beken van vandaag, met best wel wat stroomversnellingen. Bij een kinderboerderij komen we de enige andere Marskramerpad-wandelaars tegen van vandaag. Drie vrouwen, die naarstig op zoek zijn naar koffie.

We volgen de Vosheuvelbeek, die parallel aan de A28 loopt. Je kunt vanaf deze plek goed de glazen geluidschermen zien met de gestileerde bomen. Ik ben er vaak langs gereden, maar was nog nooit aan deze kant. We gaan onder de snelweg door langs het Valleikanaal, waar metaalvissers in de weer zijn met hun magneten. Twee kinderen en hun moeder laten trots hun gevangen schatten zien. Ik moet gelijk aan het kinderboek Mot en de metaalvissers denken van Sanne Rooseboom, maar een duikboot hebben ze nog niet gevangen.

De zon blijft schijnen en we hopen stiekem dat de voorspelde regenbuien uitblijven. Op heerlijkheid Stoutenburg lunchen we aan een watertje. Van het gelijknamige kasteel vangen we slechts glimpen op. Het gebouw ligt diep verscholen tussen de bomen. Langs de Barneveldse Beek wandelen we verder tot aan Achterveld.

In dit gebied liep ik eerder met het Snorrenhoefpad, een mooi Klompenpad door het buitengebied van Achterveld. Het Marskramerpad loopt zelfs een klein stukje op met het pad, langs de Modderbeek. Ik liep het Klompenpad een jaar geleden. Toen was het zonovergoten, nu vallen in Achterveld de eerste buien van vandaag. Fikse regendruppels en hagel maken dat we een schuilplek zoeken in de kerkportaal van de grote Achterveldse kerk.

Vanaf nu blijven de buien gestaag komen, afgewisseld met zon. Natuurgebied Het Paradijs, een soort steppe, bereiken we in de regen. Als er een glimp zon doorbreekt, zet ik het natuurgebied op de foto.

We kronkelen door het, overigens nog niet heel herfstige, bos tot we weer bij een open landschap komen. De wolken pakken zich samen en net als we langs de Happyfarm lopen (een binnenspeeltuin) barst het los. Een hoge heg houdt ons enigszins droog. Na een kwartier wachten op droger weer, twijfelen we of we bij de Happyfarm naar binnen moeten gaan voor een kop koffie. Beide hebben we herinneringen aan bezoeken aan Ballorig, die maken dat we buiten blijven.

De laatste kilometers gaan langs een druk bereden spoor en via een steile klim over een olifantenpaadje naar het viaduct over het spoor. Terschuur is weer in zicht en na 23 km stappen we niet eens heel doorweekt weer in de camper. Morgen dag twee van ons Marskramerpad-weekend.

Benieuwd naar de andere etappes van het Marskramerpad? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Schutpad: het eerste Klompenpad van Nederland

On 2 april 2023 door Door SuzanneinWandelen5 reacties

Route: Klompenpad Schutpad
Afstand: 4,5 km
Start: Parkeerplek tegenover Leusbroekerweg 6, Leusden
Eind: Parkeerplek tegenover Leusbroekerweg 6, Leusden

Het is een onstuimige dag maar we willen deze ochtend toch een klein rondje wandelen. Het korte Schutpad bij Leusden lijkt ons ideaal. In de basis is dit pad 3 kilometer en met verlenging 5 kilometer. Wij komen uiteindelijk op 4,5 kilometer uit. Het Schutpad is Neerlands eerste Klompenpad en is geopend in 2002. In de zomer van 2023 wordt naar verwachting het 150ste Klompenpad geopend. Er zijn er dus heel wat bijgekomen in ruim 20 jaar tijd. Op dezelfde startplaats als het Schutpad begint ook het Termatenpad, dat met 13,5 km voor nu wat te ver is. Iets voor een volgende keer.

De route is geheel onverhard en gaat door de bossen van Landgoed De Boom, over boerenland en een kerkepad. We hoopten bosanemonen te zien maar de flora bleef beperkt tot speenkuid en dovenetel.

Onderweg komen we de nodige geschiedenis tegen. Zo wandelen we langs een monument voor een neergestorte bommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog waarbij alle bemanningsleden om het leven kwamen. Een nabijgelegen bruggetje is gemaakt van spoorrails en bielzen en verwijst naar de voormalige spoorlijn van Amersfoort naar Kesteren, die hier liep.

Monument voor de neergestorte bommenwerper

Bruggetje dat verwijst naar een voormalige spoorlijn

Via slingerende bospaadjes over Landgoed De Boom komen we bij de Heiligenbergerbeek uit. De bewoners van de huizen aan de overkant zullen in de zomer heel wat wandelaars voorbij zien komen. Naar wat ik lees, is dit een druk belopen pad. Ook de parkeerplaats waar we staan, is vaak vol. Wij komen nu welgeteld één hondenuitlater tegen en hadden de hele parkeerplaats voor onszelf. Het onstuimige weer houdt de mensen binnen.

We werpen een blik op het landhuis en lopen verder over een oud kerkepad waarover misschien al wel vanaf de 17e eeuw mensen te voet naar de kerk in Oud-Leusden gingen. Verderop wijst een bord ons op een ringslangbroeihoop. In dit gebied komen veel ringslangen voor. Ze leggen hun eitjes in mestvaalten, die echter steeds minder voorkomen. De hoop waar we nu op uitkijken moet zo`n vaalt vervangen, zodat de ringslang voldoende mogelijkheden houdt om haar eitjes te kunnen leggen. Zou het hier in de zomer krioelen van de ringslangen?

Ook bij dit eerste Klompenpad ontbreekt het typische klompenpadbruggetje niet dat ons naar een paadje door een weiland leidt. Kortom, alle elementen die een pad tot een Klompenpad maken, zijn aanwezig op dit allereerste pad. En een goed voorbeeld deed – ook in dit geval – volgen…. Leuk om deze eerste eens gelopen te hebben. Een ideaal pad voor een avondwandeling, nu de dagen weer gaan lengen en het voorjaarsweer eraan komt.

Benieuwd naar de andere Klompenpaden die ik heb gelopen? Je vindt ze hier.

2022 | Terugblik op mijn wandeljaar

On 31 december 202226 december 2022 door Door SuzanneinWandelen2 reacties

Ook in 2022 heb ik veel delen van Nederland al wandelend gezien. Naast de rondwandelingen op Klompenpaden, Groene Wissels, Trage Tochten en Knapzakroutes, liep ik weer eens een wandeling uit een wandelboekje van Gegarandeerd Onregelmatig, rondde een Streekpad af, begon een nieuwe LAW en een bijzonder lange afstandspad langs een Fries riviertje en liep verder op de resterende LAW’s en Streekpaden waaraan ik al eerder was begonnen. Lees hieronder alles over mijn wandeljaar.

Streekpad en wandelnetwerkpad

Noardlike Fryske Wâlden Streekpad aan de Leien

Eind vorig jaar schreef ik dat ik het Noardlike Fryske Wâlden Streekpad wellicht zou uitlopen dit jaar. Dat is gelukt. Met een lange pauze vanwege het broedseizoen hebben we in oktober de laatste etappe van dit mooie pad gewandeld.

Ook zijn we dit jaar begonnen met het Koningspad XL dat het Friese riviertje het Koningsdiep volgt. We hebben er inmiddels negen etappes op zitten. Voor dit pad volg je de markering van het wandelnetwerk. Het voert ons door allerlei ons onbekende streken van Friesland. Het boekje staat boordevol informatie over de geschiedenis en de omgeving waardoor je op een andere manier om je heen kijkt. De etappes zijn niet allemaal even mooi en gaan vaak over verharde paden.

LAW’s

Met het Pionierspad hebben we dit jaar drie etappes afgetikt en zijn nu in Zeewolde aangekomen. Met nog drie etappes te gaan tot aan het eindpunt Muiden moeten we dit pad in 2023 toch wel af kunnen ronden. Waarschijnlijk in een wandelweekend zoals we dit jaar deden.

Met het Marskramerpad zijn we weer een stukje dichter bij Scheveningen gekomen. In augustus wandelden een vriendin en ik in twee etappes vanaf de Veluwe de Gelderse Vallei in. In 2023 komt Amersfoort in zicht en wie weet wat nog meer.

Van het wandelen over het Pieterpad is het dit jaar niet gekomen. De etappes lagen te ver weg om een dagje te gaan en er waren meer LAW’s die in een wandelweekend gelopen moesten worden. Wellicht dat het er volgend jaar van komt.

Wel startten we een nieuwe LAW: het Friese Woudenpad van Steenwijk naar Lauwersoog. Er zitten inmiddels vier etappes op en we hebben al in drie provincies gewandeld. Het bevalt goed tot nu toe.

Rondwandelingen

Ook dit jaar heb ik weer veel rondwandelingen gemaakt en beschreven. Zo liep ik in april in de zuidwesthoek van Friesland rond de Aldegeaster Brekken een verrassend knooppuntenrondje met als bonus een rondleiding door een oude spinnenkopmolen.

Met vier Klompenpaden maakte ik in 2022 o.a. een trip down memory lane in het buitengebied van een winters Zeist. Ook van de Drentse Knapzakroutes liep ik er vier. De laatste in november sprong er toch wel uit. De omgeving van Gasteren is prachtig, zeker met het prachtige weer dat er we bij hadden. Een goede tip van een collega.

Ook de Trage Tochten ontbraken dit jaar niet. Vijf liep ik er, in Drenthe en Friesland. De Tocht van Nijeberkoop maakte indruk door de zonsopgang op de Delleboersterheide in Zuidoost Friesland. De Trage Tocht Eastermar liep ik onder warme zomerse omstandigheden en was ook zeer de moeite waard.

Met negen Groene Wissels deed ik de provincies Friesland, Groningen, Drenthe, Utrecht en Gelderland aan. De Wissels in Uffelte en Niebert sprongen er toch wel uit met in Uffelte Zweeds-Drentse taferelen en in Niebert een van eerste lentewandelingen met bloeiende stinzenplanten en een eeuwenoud pad.

Stinzenplanten op de Groene Wissel Niebert

Kortom, het was wederom een mooi en afwisselend wandeljaar. Ik hoop dit in 2023 voort te zetten. Het nieuwe Nivonpad het Stellingenpad staat in ieder geval op de planning. In 260 kilometer loopt het pad door de Stellingwerven in Zuidoost Friesland en doet ook nog de Wieden in Overijssel en de Drentse dorpen van de Maatschappij van Weldadigheid aan. Zoals altijd blijkt er nog veel te ontdekken in Nederland.

Wat was jouw mooiste wandeling van 2023?

Stoetwegenpad: herinneringen in een winters landschap

On 14 december 2022 door Door SuzanneinWandelen5 reacties

Route: Klompenpad Stoetwegenpad
Afstand: 11 km
Start: TOP Slot Zeist, Zinzendorflaan Zeist
Eind: TOP Slot Zeist, Zinzendorflaan Zeist

Op een zaterdag in december zijn mijn moeder en ik aan het einde van de middag uitgenodigd voor een boekpresentatie in Wijk bij Duurstede. Ik was een van de redacteuren van het boek. Wijk is best wel een eindje weg, daarom besluiten we er een dagje uit van te maken. Met een klein tripje down memory lane. We knopen er namelijk een wandeling aan vast vanuit Zeist, de plaats waar ik elf jaar geleden woonde.

We zetten de auto op de TOP bij Slot Zeist waar het een komen en gaan is van voetballertjes en voetballers van de nabijgelegen voetbalvelden. Wij beginnen de wandeling met een cappuccino en carrot cake bij de in kerstsferen gehulde Orangerie van Slot Zeist. Het is lang geleden dat ik hier was!

Voldaan en opgewarmd wandelen we naar het begin van het Klompenpad. Buiten is het mistig en koud. Takken en planten zijn wit van de rijp. Het is prachtig. We lopen de route tegen de klok in en wandelen over modderige paden door het buitengebied van Zeist. We werpen een blik op het voormalige landhuis van Wibi Soerjadi, lopen onder het spoor door en bij Bunnik door een donker en nat tunneltje onder de A12.

Aan het einde van de tunnel stroomt de Kromme Rijn. De kronkelende rivier loopt in 28 km van Wijk bij Duurstede naar Utrecht en wordt ‘s zomers bevolkt door kanovaarders. Ook mijn man en ik hadden ooit het plan om de rivier per kano af te zakken, maar het is er nooit van gekomen. Wel heb ik diverse stukken per voet afgelegd over het Kromme Rijnpad.

Over het Jaagpad, dat vroeger gebruikt werd om schepen voort te trekken lopen we een stuk langs de rivier. We komen een paar wandelaars tegen, maar op het water is het uitgestorven. De huizen aan de overkant hebben stuk voor stuk kano’s, sloepjes en motorboten aan en op steigers liggen. Allemaal wachtend op een zonnig voorjaar. Wat zit je daar dan heerlijk op je steigertje met een kopje koffie (of rosé), uitkijkend over de rivier.

We laten de Kromme Rijn achter ons en lopen weer richting Zeist. Station Driebergen-Zeist herken ik niet meer terug. Voor de gelijkvloerse spoorwegovergang is een autotunnel onder het spoor in de plaats gekomen. Het simpele stationnetje waar ik vaak gestaan heb, is veranderd in een volwaardig station. Gelukkig is pannenkoekhuis Princenhof aan de overkant niet veranderd. Er is nog plek en wij warmen op met een pannenkoek.

De route gaat verder over landgoed De Breul met het grote landhuis en de waterpartij. Hier woonden wij vlakbij. Leuk om hier weer eens overheen te lopen. Vanaf de Driebergseweg wandelen we naar het Perenlaantje waar het een drukte van belang is. Auto’s en fietsen staan op het modderige pad. Het lijkt erop dat er net knotwilgen zijn gesnoeid in het land. Zouden dit ook vrijwilligers zijn zoals ik dat van andere streken ken?

De knotwilgen in de verte zijn al onder handen genomen

Hierna volgt nog een verrassend stuk langs de Blikkenburgervaart. Op het modderig paadje met uitzicht op water en bossen waan je je ver buiten de bebouwde kom, maar niets is minder waar. Als je goed luistert hoor je het gejoel van de voetbalvelden naast Slot Zeist alweer. Het Stoetwegenpad heeft mij verrast. Hoewel ik jaren vlakbij heb gewoond, kende ik verschillende paden helemaal niet. Zelfs (of juist) met dit winterse weer was het een prachtig pad. Als het Stoetwegenpad elf jaar geleden had bestaan, had ik het zeker meer dan eens gelopen.

Terug op de TOP verruilen we onze modderige wandelschoenen voor iets schonere exemplaren, halen we zo goed en zo kwaad als het gaat de modderspatten van onze broeken, fatsoeneren we onze door de wind verwaaide haren en vertrekken we naar Wijk bij Duurstede voor een hele andere bezigheid.

Benieuwd naar de andere Klompenpaden die ik heb gelopen? Je vindt ze hier.

Snorrenhoefpad: herfstige bossen en nieuwsgierige schapen

On 2 november 2022 door Door SuzanneinWandelen3 reacties

Route: Klompenpad Snorrenhoefpad
Afstand: 10 km
Start: Café-restaurant de Roskam, Hessenweg 212, Achterveld
Eind: Café-restaurant de Roskam, Hessenweg 212, Achterveld

Met een vriendin spreek ik op een zondag eind oktober af voor een lunch. Het blijkt verrassend mooi weer te worden voor de tijd van het jaar en dus knopen we er een wandeling aan vast. Het Snorrenhoefpad kennen we allebei niet, ook in de startplaats Achterveld bij Leusden zijn we nog nooit geweest. Genoeg te ontdekken dus.

We parkeren de auto’s naast café-restaurant De Roskam dat al open blijkt te zijn. Aangezien we beide een tijdje in de auto hebben gezeten, starten we met koffie en warme apfelstrudel. Het blijkt een passende aftrap voor de rest van de wandeling. Aan dit Klompenpad liggen heel wat horecagelegenheden. Ideaal voor een gezellige bijpraatwandeling (kan ik nu uit ervaring zeggen).

We lopen het Klompenpad tegen de klok in en starten als we het dorp uit zijn met een onverhard paadje langs de Modderbeek. Zoals veel beken is deze beek in het verleden rechtgetrokken om overstromingen tegen te gaan. Aan onze rechterhand ligt een Achterveldse nieuwbouwwijk.

De naam van dit Klompenpad komt van het buurtschap Snorrenhoef dat hier in de buurt ligt. Volgens de klompenpad-app verwijst de naam vermoedelijk naar de snorders en bedelaars die in dit gebied te vinden waren. Wikipedia zegt iets anders: het zou verwijzen naar de hoeve van Snorre (een persoonsnaam). Die hoeve komen we niet tegen, maar we zien wel mooie boerderijen liggen terwijl we over boerenland en kleine paadjes lopen. We worden verrast door een volop bloeiende akkerrand. Dat verwacht je niet eind oktober.

De route is goed aangegeven maar als we bij Hoeve Groot Zandbrink komen, beginnen we te twijfelen. Toevallig zie ik de markering op het erf maar de pijltjes lijken nergens heen te gaan. We dwalen tussen de oude gebouwen door van de monumentale boerderij. Hoewel er een theehuis is gevestigd komen we geen mens tegen. Het theehuis is nog niet open. Wel spotten we een leugenbankje en B&B Toktok (het kippenhok). Met behulp van de klompenpad-app weten we de juiste weg weer te vinden en wandelen verder.

De herfstbladeren komen door de stralende zon goed tot hun recht. Wat hebben we een goede dag uitgekozen. In shirtje wandelen we richting De Glind, bekend van Jeugddorp De Glind. Al meer dan 100 jaar worden hier veel uithuisgeplaatste kinderen opgevangen en zijn er veel jeugdzorg organisaties actief. Wij vinden er een lunchplek bij Bistro Ons en genieten op het terras van een lekker broodje.

Na de lunch wandelen we in 2,5 kilometer terug naar Achterveld met als intermezzo een kleine fotosessie met een totaal niet verlegen schaap. Gedurende de wandeling kwamen we steeds meer mensen tegen. Afgezien van het prachtige najaarsweer is het niet vreemd dat ze dit pad uitkiezen om te wandelen. Het is nagenoeg onverhard en leidt de wandelaar door een diverse omgeving langs beken, akkers en door bossen en weilanden.

Terug in Achterveld is het op het terras dat we vanmorgen nog bijna voor onszelf hadden nu een drukte van belang. Fietsers, motorrijders maar ook veel wandelaars genieten van het mooie najaarsweer. En geef ze eens ongelijk. Dit kan zomaar het laatste terrasje van het jaar zijn.

Benieuwd naar de andere Klompenpaden die ik heb gelopen? Je vindt ze hier.

Groene Wissel Doorn: minder betreden paden op de Utrechtse Heuvelrug

On 10 augustus 20228 augustus 2022 door Door SuzanneinWandelen1 reactie

Route: Groene Wissel Doorn: De Utrechtse Heuvelrug op en af
Afstand: 12 km
Start: Parkeerplaats Doornse Gat
Eind: Parkeerplaats Doornse Gat

We zijn een weekendje bij vrienden in de provincie Utrecht. Op zondagmiddag pikken we op weg naar huis nog een wandeling mee op de Utrechtse Heuvelrug. We kiezen voor de Groene Wissel Doorn. Volgens de beschrijvingen is dit een opvallend rustige wandeling in een populair en zeker op zondagmiddag druk gebied. Dat klinkt ons goed in de oren.

We parkeren de auto op een van de parkeerplaatsen die aan de route liggen. Officieel begint de wandeling in Doorn maar daar is het aardig druk. Op de gok kiezen we voor Parkeerplaats Doornse Gat, het blijkt de juiste keuze. Het is er niet druk, in tegenstelling tot een andere parkeerplaats die we later tegenkomen. Vanaf hier lopen we de route tegen de klok in. Dat betekent dat we beginnen met stijgende en dalende bospaden en een heuse berg, de Ruiterberg van bijna 58 meter hoog.

De route vormt een ovaal die doormidden gesneden wordt door de Leersumsestraatweg. De bovenkant van het ovaal – waarmee we beginnen – zigzagt door het bos over veelal rustige paden. Onderweg komen we door heidevelden waar de heide net begint te bloeien. Het bovenste puntje van de route is Landgoed Huis te Maarn. Het imposante witte huis met pilaren en de grote vlakte geel gras ervoor roepen associaties op met een ranch.

Aan de markeringen zien we dat hier veel routes lopen, regelmatig volgen we een deel van een van de gekleurde routes op de paaltjes. Ook van het Trekvogelpad en het Gerrit Achterbergpad lopen we enkele honderden meters. We komen zeker wat mensen tegen, maar voor Utrechtse Heuvelrug-begrippen is het op deze minder betreden paden in de Kaapse bossen niet druk.

Dat is wel anders even verderop bij de Helenaheuvel. We bemachtigen een bankje in de schaduw voor een late lunch en zien dan de afgeladen volle parkeerplaats. Mensen lopen af en aan, de meeste met hond en/of kinderen. Goed dat we hier de auto niet neer hebben gezet. Ook het restaurant hier dat prachtig hoog gelegen over de heidevelden uitkijkt, trekt veel publiek.

De heuvel is vernoemd naar Helena, de oudste dochter van de familie Swellengrebel. De familie ging rond 1750 in Doorn wonen en verwierf het nog woeste heidegebied hier. Ze hadden jarenlang in Zuid-Afrika gewoond. De bossen deden hen denken aan het bos achter de Tafelberg bij Kaapstad en kregen de naam Kaapse bossen. Helena zat graag op de heuvel die nu haar naam draagt.

Na de Helenaheuvel is Doorn niet ver meer. De plaats is bekend door o.a. het kasteel van de Duitse ex-keizer Wilhelm II en het Von Gimborn Arboretum. We hebben hier een paar jaar in de buurt gewoond, leuk om weer terug te zijn op deze plek. Vandaag is het hier een drukte van belang, er is een vlooienmarkt waar veel mensen op af zijn gekomen. De route voert ons er precies langs. Enkele honderden meters verder is het echter weer net zo rustig als voordat we Doorn inliepen.

Dit tweede deel van de route loopt door open landschap. Brede lanen en rustige landweggetjes wisselen elkaar af. Alhoewel, rustig… De wielertocht Hel van de Heuvelrug wordt vandaag verreden en een paar kilometer lang moeten we uitwijken voor vele groepjes wielrenners van diverse pluimage. De afstanden variëren tussen de 35 en 180 km, dus niet zo vreemd dat deze tocht een grote variatie aan deelnemers trekt.

De laatste paar kilometers lopen we over het Gerrit Achterbergpad, een Klompenpad dat van Wijk bij Duurstede naar Doorn loopt. Het is gewijd aan de dichter Gerrit Achterberg, we komen zelfs een gedicht tegen van de man. Dit pad onthouden we voor een volgende keer.

Als we weer bij de auto zijn, hebben we ruim 12 km gelopen en geen 14 km zoals op de site staat. We liepen met behulp van de GPX-track, wellicht dat er een verschil zit tussen de papieren routebeschrijving en de track? Hoe dan ook, het was een afwisselende route. Fijn om weer eens een middag door te brengen in de Utrechtse Heuvelrug-natuur. Het blijft mooi.

Benieuwd naar de andere Groene Wissels die ik heb gelopen? Je vindt ze hier.

2021 | Terugblik op mijn wandeljaar

On 31 december 202130 december 2021 door Door SuzanneinWandelen2 reacties

Net als 2020 was 2021 weer een echt wandeljaar. Naast de rondwandelingen op Klompenpaden, Groene Wissels, Trage Tochten en Knapzakroutes, liep ik weer eens een wandeling uit een wandelboekje van Gegarandeerd Onregelmatig, rondde twee Streekpaden af en liep verder op de resterende LAW’s en Streekpaden waaraan ik al eerder was begonnen. Als klap op de vuurpijl wandelde ik eindelijk weer eens buiten Nederland. En hoe! Lees hieronder alles over mijn wandeljaar.

Streekpaden

Noardlike Fryske Wâlden Streekpad tussen Buitenpost en Twijzel

In mijn terugblik van 2020 uitte ik een aantal wandelwensen voor 2021. Zo wilde ik het Westerwoldepad en het Graafschapspad uitlopen. Dat is gelukt. In juni liep ik de laatste zonovergoten etappe van het Graafschapspad tussen Doesburg en Zutphen. De Achterhoek is een mooie streek, het Graafschapspad een afwisselende route die naast aardig wat verharde paden ook regelmatig de onverharde paden aanhield.

Het resterende gedeelte van het Westerwoldepad liep ik in het voorjaar op twee, qua weer, heel verschillende dagen. Dit deel van Groningen heeft mij echt verrast. Een aanrader voor wie op zoek is naar een nieuw, niet al te lang Streekpad in een voor velen onbekend gebied.

Op het Noardlike Fryske Wâlden Streekpad zijn we weer wat verder gekomen. Inmiddels zijn we in Surhuisterveen aanbeland. Met nog vier etappes te gaan, lopen we dit pad volgend jaar of in ieder geval in 2023 uit.

LAW’s

Marskramerpad tussen Beekbergen en Hoog Buurlo

Van het Marskramerpad hebben we dit jaar in vergelijking met 2020 het dubbele aantal etappes gewandeld: twee! In mei wandelden een vriendin en ik in twee etappes vanuit Deventer de Veluwe op. Met Radio Kootwijk in zicht eindigden we ons weekend met de afspraak om in 2022 minimaal dit aantal etappes te evenaren.

Van het Pieterpad hebben we er dit jaar weer vijf etappes op zitten. Niet alleen liepen we eindelijk de eerste etappe van dit pad maar we eindigden ook bij de grote rivieren. Voor een dagje wandelen wordt het nu echt te ver rijden. Volgend jaar willen we dit pad in weekendjes verder lopen.

Het Pionierspad bracht ons in 2021 verder de polder in. Na vier etappes zijn we geëindigd op een lange rechte polderweg met windmolens in aanbouw in de Flevopolder. Volgend jaar gaat we verder naar Lelystad en Zeewolde. Ik ben benieuwd hoever we dan komen.

Rondwandelingen

Knapzakroute Linde-Zuidwolde: De Reest vanaf het kerkenpad

Net als in 2020 heb ik ook dit jaar weer veel meer rondwandelingen gemaakt en beschreven. Zo liep ik bij Veenhuizen een wandeling uit het Gegarandeerd Onregelmatig wandelboekje Te gek om te los te lopen. Het werd een gezellige, prachtige maar ook zeer modderige en vochtige wandeling. Ook liep ik een aantal Knapzakroutes in Drenthe, waaronder de prachtige K33 Linde-Zuidwolde in het Reestdal.

Met vijf Groene Wissels ontdekte ik o.a. Texel op een prachtige voorjaarsdag, het gebied rondom het Overijsselse Den Ham bij hartje winter en het Friese Blauwe Bos bij Haulerwijk. Met dertien Trage Tochten zag ik weer hele nieuwe kanten van Gelderland, Overijssel, Drenthe, Flevoland en Friesland. Met name de prachtige Renderklippen, het zeer avontuurlijke Broekland, de winterse Woldberg en het verrassende Beetsterzwaag met een onverwachte rondleiding zijn me bijgebleven.

Qua Klompenpaden evenaarde ik het aantal van vorig jaar. Ik liep er wederom twaalf. Er zaten weer pareltjes tussen. Het Bekbergerpad op een voorjaarsdag was werkelijk prachtig, maar ook het Ugcheler Markepad en het Beekweidenpad waren erg mooi. Het Klompenmakerspad in de mist leverde een bijzondere ervaring op en een ontmoeting met Tinus het varken (de eigenaar noemde in een reactie de naam van het beest).

Buitenland

Zwitserland: rondwandeling Jolischlucht boven Raron

In oktober gingen we een weekje naar Zwitserland. We hebben er optimaal gebruik gemaakt van de wandelmogelijkheden. Al op de heenweg liepen we een Traumpfad in de Eifel. Was het toen nog grijs en enigszins nat, eenmaal in Zwitserland hadden we voornamelijk zon en blauwe luchten. We liepen door ravijnen, over een lange hangbrug, rondom een stuwmeer geflankeerd door bomen in prachtige herfstkleuren en langs twee pittoreske irrigatiekanalen met historie. Heerlijk!

Kortom, het was een mooi en afwisselend wandeljaar. Ik hoop dit in 2022 voort te zetten. Zoals altijd blijkt er nog veel te ontdekken in Nederland maar ook in de landen om ons heen.

Wat waren de hoogtepunten van jouw wandeljaar 2021?

Netelenburchpad: struinen door weilanden en langs de Eem

On 29 september 202128 september 2021 door Door SuzanneinWandelen3 reacties

Route: Klompenpad Netelenburchpad
Afstand: 5,5 km (7 km, inclusief de aanlooproute van en naar de carpoolplaats)
Start: Carpoolplaats bij afrit 11 (Eembrugge) bij Baarn
Eind: Carpoolplaats bij afrit 11 (Eembrugge) bij Baarn

Na een verjaardag in Houten besluiten we nog een korte route te wandelen. We komen niet regelmatig in deze contreien, dus dit is de kans om nog een Klompenpad mee te pakken. Het wordt het Netelenburchpad bij Baarn dat met zijn 5,5 km een mooi namiddagrondje lijkt.

In de Klompenpaden-app lees ik dat de route eigenlijk start bij het gemaal Zeldert, maar dat daar een beperkt aantal parkeerplaatsen is. We nemen het zekere voor het onzekere en parkeren op een carpoolplaats waarvandaan een aanlooproute ons ook naar het pad brengt.

We hebben de auto nog niet geparkeerd of achter ons ontwikkelt zich een ware optocht. Oude trekkers met af en toe een vlag rijden achter elkaar de parallelweg van de A1 op. Verkeersregelaars houden auto’s tegen. Boerenprotest, denken wij allebei meteen. Dit is al de tweede keer dat ik ze tegenkom bij een wandeling.

Aan de horizon zie je de hele rij trekkers

Het toeval wil dat wij dezelfde kant op moeten als de trekkers. Vrijwel de hele aanlooproute lopen wij in de berm terwijl de ene na de andere trekker ons inhaalt. Aangekomen bij het Klompenpad passeert net de laatste. Op zijn aanhanger staat een bord: het blijkt een optocht (geen boerenprotest!) van oldtimer trekkers, 120 in totaal. Daar hebben wij er dus heel wat van gezien!

We lopen het rondje met de klok mee. Over een rustig landweggetje en later door weilanden heen waarderen we de stilte des te meer. We kijken uit op de A1, maar horen de weg niet. We wandelen van weiland naar weiland via de bekende Klompenpad-bruggetjes en zijn creatief met schrikdraad.

Het is bewolkt, maar ik kan me voorstellen dat bij een zonnetje het pad door het weiland met nabijgelegen sloot een stuk mooier is. In het broedseizoen loopt de route overigens over de verharde wegen. We hebben dus de goede tijd uitgekozen.

Als we bij het gemaal Zeldert bij de Eem komen, bereiken we ook de officiële start van het pad. Er is nog genoeg parkeerplek. Blijkbaar is een zaterdagnamiddag niet een heel populair wandelmoment. Ook komen we hier langs de naamgever van het pad: boerderij Netelenburch.

Hierna volgt wat ons betreft het mooiste gedeelte van deze wandeling. Over een klein paadje met wilgen volgen we de Eem. Vissers varen op het water en staan erlangs. Een visser in een minuscuul rubberbootje heeft beet. De vissende jongens aan de kant complimenteren de man en vragen wat hij gevangen heeft. “Helaas niet één van 1 meter 7 zoals laatst” antwoordt de desalniettemin blije visser.

En dan zijn we weer terug bij waar we op de route kwamen. We besluiten in restaurant Eemlust de wandeling af te sluiten met een cappuccino aan – juist – de Eem. Een fijne korte wandeling voor tussendoor of om de dag ‘s avonds mee af te sluiten.

Benieuwd naar de andere Klompenpaden die ik heb gelopen? Je vindt ze hier.

Elke Maand Een … | Klompenpad: Lint- en Liniepad

On 4 december 201921 april 2021 door Door SuzanneinWandelen6 reacties

Elke Maand Een: Route
Route: Klompenpad: Lint- en Liniepad
Afstand: 10 km
Start: TOP Eiland van Schalkwijk, Provincialeweg 1 Schalkwijk
Eind: TOP Eiland van Schalkwijk, Provincialeweg 1 Schalkwijk

Enorme wandelbankjes in waterbergingsgebied Blokhoven

Op de dag dat de meteorologische winter begint, loop ik mijn eerste Klompenpad. Een Klompenpad is een wandelroute over boerenland in de provincies Gelderland en Utrecht. Deze paden zijn gemarkeerd met een bordje met klompjes in een bepaalde kleur en de naam van het bewuste pad. Hun aantal groeit gestaag en tijdens eerdere wandelingen ben ik meerdere malen dergelijke markeringen tegengekomen. Hoog tijd om er eens één te wandelen.

Samen met vrienden beginnen we in Schalkwijk aan het Lint- en Liniepad. Bij een toeristisch overstappunt met pannenkoekenhuis parkeren we de auto en maken ons op voor een winterse wandeling. Het zonnetje schijnt maar de temperaturen komen vandaag niet boven de 3 graden uit. We steken het spoor over en lopen over de lange weg langs het spoor richting Lek. In de korte tijd dat we daar lopen komen er meerdere treinen langs. Een stukje druk bereden spoor.

Aan de andere kant van de weg zien we een water dat lijkt op een ijsbaan en daarachter de tuinen van Jonkheer Ram, omringd door grachten. Jonkheer Ram was in de 17e eeuw de bewoner van kasteel Schalkwijk. Een imposant bouwwerk dat eeuwenlang op deze plek heeft gestaan. Nu vormen alleen de onlangs opnieuw uitgegraven grachten nog een zichtbare herinnering aan het kasteel.

Al verder lopend zien we her en der al bunkers in de weilanden om ons heen. Als we op Werk aan de Groeneweg aankomen worden dat er nog veel meer. Deze verdedigingsstelling is in 1914 gebouwd en in 1940 nog flink uitgebreid. Het maakt onderdeel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Het diende om het verderop gelegen Fort Honswijk extra te verdedigen. We lopen door grachten en tussen wallen en zien om ons heen meerdere bunkers en loopgraven. Op 14 mei 1940 is er op deze plek nog gevochten, maar het mocht niet baten.

Opvallend zijn de fruitbomen die hier overal staan. We determineren ze eerst als kersenbomen maar de vele appels op de grond doen ons toch van mening veranderen. Deze bomen zijn hier omstreeks 1930 geplant om het verdedigingswerk niet te laten opvallen in dit gebied met veel fruitteelt.

Na het Werk aan de Groeneweg komt al snel de Lek in zicht. De route leidt ons via de uiterwaarden naar Fort Honswijk. De uiterwaarden zijn hier en daar knap modderig, maar de omstandigheden leveren schitterende foto’s op. De zon staat laag en zorgt voor mooie wolkenluchten. Door het windstille weer wordt het water tot een spiegel waarin de wolken goed te zien zijn.

Fort Honswijk staat indrukwekkend op een heuvel en kijkt uit over de Lek. Het fort stamt uit 1848, maakt deel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie en is in mei 1940 ingenomen door de Duitsers. Tot 2012 werd het fort gebruikt door defensie. Nu worden kamers in het gebouw verhuurd als kantoorruimte. Geen gekke plek!

Langs een ander fort van de Hollandse Waterlinie – Lunet aan de Snel – lopen we door over onverharde paadjes en komen bij polder Blokhoven, een waterbergingsgebied, uit. In het weidse landschap zien we een vlonderpad lopen. In het water staat het kunstwerk ‘Het Geheim van Man en Paard’ dat je letterlijk op verschillende manieren kunt zien, afhankelijk van waar je staat. Via een trekpontje komen we bij een enorm wandelbankje uit.

‘Het Geheim van Man en Paard’ in het water

Hier begint ook het Dichtpad waarlangs de wandelaar 6 eiland haiku’s kan lezen. Het pad bevat de 6 beste gedichten (3 per jaar) van de eiland haiku wedstrijd van 2018 en 2019. De gedichten gaan over het Eiland van Schalkwijk. De winnaar van 2019 schrijft treffend:

de kerk wordt bezocht
pas als de wind hierheen waait
kun je dat horen

Marja Oosterman

Bij het Dichtpad lopen 2 klompenpaden samen op

Na het Dichtpad volgt een lang recht pad met de kerk van Schalkwijk als duidelijk punt in de verte. We zijn niet de enige wandelaars. Op deze mooie zondag komen we veel mensen tegen die dit mooie gebied inwandelen. In Schalkwijk warmen we op met een cappuccino met lekkers bij Restaurant Jonkheer de Ram. Een bekende naam. Heeft de bewoner van Kasteel Schalkwijk ooit kunnen denken dat er een restaurant naar hem vernoemd zou worden?

De kerk van Schalkwijk aan het einde van het pad

Dit eerste Klompenpad was zeer de moeite waard en smaakt zeker naar meer. Ik maakte bij het wandelen gebruik van de handige Klompenpaden-app waarin alle Klompenpaden in Nederland staan en je per pad een kaart met informatie kunt downloaden.

Welke Klompenpaden kunnen jullie mij aanraden?

2019 is een lustrumjaar voor Elke Maand Een… Afgelopen jaren schreef ik elke maand over respectievelijk een museum (2015), een route (2016), een foto (2017) en een straatgedicht (2018). Dit jaar laat ik alle eerdere categorieën aan bod komen. Een overzicht van de artikelen vind je hier.

Benieuwd naar de andere Klompenpaden die ik heb gelopen? Je vindt ze hier.