Roots Langste natuurpad van Nederland etappe 6: Rolde – Papenvoort

On 8 maart 2024 door Door SuzanneinWandelenEen reactie plaatsen

Route: Het langste natuurpad van Nederland (Roots)
Afstand: 14 km
Start: Bushalte Rolde Kerkbrink
Eind: Bushalte Borger Stroetendijk

In maart 2023 begin ik aan een nieuwe route waarvan ik het boekje al een paar jaar in de kast heb staan: het Langste natuurpad van Nederland van Roots. Over onverharde paden en trage wegen loopt de ongemarkeerde route van Delfzijl naar Goirle. In 456 km doet het pad vele natuurgebieden aan en zie je hoe gevarieerd Nederland is.

De meteorologische lente is twee dagen oud als ik mijn auto parkeer bij de bushalte Stroetendijk bij Papenvoort (Borger) om de bus naar Rolde te pakken. Het belooft een prachtige lentedag te worden en het werd weer eens tijd voor het Langste natuurpad van Roots. September vorig jaar liep ik voor het laatst over dit pad, toen etappe 8 en 9 van Hooghalen naar Dwingelderveld. Ook etappe 5 en 7 heb ik reeds gelopen. Etappe 6 stond nog open. Een mooie etappe voor vandaag

Op de Kerkbrink in Rolde stap ik uit en loop naar het begin van de etappe. Daar, bij camping de Weijert, heb ik eerder gestaan. Zowel het Pieterpad als het Jacobspad lopen hier langs. Met het Pieterpad liep ik hier in 2018. Ik maak een foto van hetzelfde paaltje. In zes jaar tijd is er nu markering van het wandelnetwerk bijgekomen. Dat was er toen nog niet. Bestond het toen al wel?

Ik loop ten noorden van Rolde richting Anderen. Onderweg ligt de kerk van Rolde er mooi bij in de ochtendzon. Ook de twee hunebedden die ik tegenkom, worden uitbundig beschenen. De zandweg kruist het Rolderdiep. Ik had van tevoren mijn twijfels of het pad hier beloopbaar was i.v.m. het vele water overal. Het is geen enkel probleem. Het diepje stroomt keurig tussen zijn oevers.

Voor mij loopt een andere wandelaar. Vanuit de verte kan ik niet zien of het een man of een vrouw is. Hij of zij lijkt in ieder geval een grote rugzak te dragen. Als de wandelaar pauzeert op een bankje en ik passeer, blijkt het een vrouw. We groeten elkaar en kijken naar elkaars boekjes. Zij loopt het Pieterpad. We wensen elkaar een prettige wandeling en ik vervolg mijn weg.

Als het Pieterpad en het natuurpad uit elkaar gaan, vind ook ik een bankje. Met uitzicht over de velden drink ik mijn koffie. Wat heerlijk om met een zonnetje weer buiten te kunnen zitten. Dat heb ik wel gemist.

Ik vervolg het pad over fietspaden, door bossen en langs bosranden. De vogels fluiten naar hartenlust, af en toe kom ik een mountainbiker tegen, verder is het stil. Totdat ik de wit-rode markering weer zie. En met de markering de nodige wandelaars. Eerst denk ik dat het wellicht een andere LAW is. Loopt het Pieterpad niet een andere route? Maar de boekjes in de handen van de wandelaars nemen snel de twijfels weg. Ik loop weer gelijk op met het pad der paden.

En het is best wel druk. Ik kom veel wandelaars tegen, Pieterpadders, hondenuitlaters en anderszins. Wat wil je ook met dit weer. Een paar kilometer voor het einde zoek ik een bankje om mijn brood te eten. In de auto je lunch nuttigen na de nodige kilometers in de natuur vind ik altijd wat teleurstellend. Het enige bankje dat ik zie, staat in het water. Geleund tegen een grote steen, pak ik maar mijn brood erbij. Beter dat dan niets.

Dat hoor ik achter me een stem. “Mmm, ik was zo toe aan een bankje en dan staat het in het water!” Het blijkt de wandelaarster te zijn die ik bij Anderen inhaalde. Ik bied haar nog de steen aan, maar ze wil echt even zitten. Met gezwinde pas waagt ze zich op het modderige pad dat voor haar ligt. Ik blijf nog even leunen met mijn broodje, totdat ik ook de laatste kilometers aanvang. Al met al een mooie 14 kilometer (door mijn alternatieve start- en eindpunt loop ik een kilometer meer dan de oorspronkelijke 13). Begin juni heb ik weer afgesproken met mijn (oud-)collega om vanaf Dwingelderveld verder te lopen naar het zuiden over dit natuurpad. Ik heb er zin in!

Benieuwd naar de andere etappes van het Langste natuurpad van Nederland? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Roots Langste natuurpad van Nederland etappe 8 en 9: Hooghalen – Dwingelderveld

On 27 september 202325 september 2023 door Door SuzanneinWandelen1 reactie

Route: Het langste natuurpad van Nederland (Roots)
Afstand: 22 km
Start: Parkeerplaats sportvelden Hooghalen
Eind: Parkeerplaats Oude Postweg Spier

Met een collega wandel ik mijn derde etappe van het Langste natuurpad van Nederland. Dat dit eigenlijk etappes 8 en 9 zijn (volgens het boekje) zijn details. Er wacht ons een zonnige etappe vol natuurschoon, gezellige gesprekken, schimmige legendes en een complete motorclub.

We parkeren de ene auto op de parkeerplaats bij de Boslounge in Spier en de andere bij de sportvelden in Hooghalen. Vanuit hier gaan we op weg naar het eerste uitgestrekte heideveld van vandaag: het Hijkerveld. Hier zijn nog altijd eeuwenoude sporen van menselijke activiteiten terug te vinden zoals grafheuvels, karrensporen en een celtic field (akkertjes omringd door wallen). We denken deze laatste te zien, maar zeker weten doen we het niet.

Ik liep hier eerder, in juni 2022, met een Knapzakroute. Toen werd ik begeleid door koren van veldleeuweriken. Er is nu bijna geen vogel te horen. De meesten zijn al weer doorgetrokken naar andere oorden.

Bij het Oranjekanaal lezen we over de raadselachtige verdwijning van de Annigje II, een turfschip dat hier zo’n 150 jaar geleden voer. Haar schipper Kwaoie Eggie maakte samen met zijn bemanning de vaart onveilig. Als ware piraten overvielen zij andere schepen. Zoals dat gaat in legendes overwint het goede en wordt Kwaoie Eggie compleet met schip opgetild door een windhoos, gestuurd door hogerhand, en verdwijnt spoorloos. Het scheepsroer wordt later teruggevonden in Beilen en ligt als bewijs naast het bord met dit relaas. En er is nog meer. Op mistige avonden zien omwonenden de schim van een stuurloos zeilschip boven het water zweven en horen hartverscheurend gejammer.

Gelukkig is het geen mistige avond als wij hier langs lopen. We wandelen verder over het Zuid Hijkerzand langs uitgebloeide heide en vennetjes. Tweemaal klimmen we legitiem over een hek. Na de Brunstinger Plassen en een idyllisch gelegen kleine camping (De Vennen), pauzeren we op een bankje in de zon. We nemen een lange pauze zodat natte schoenen en sokken goed kunnen drogen. Die Gore-Tex van onze schoenen is niet meer wat het geweest is.

Verderop is een contactlenzenpraktijk, aan een plattelandsweggetje. Twee parkeerplaatsen zijn gereserveerd voor contactlenzen. “Daar kun je heel wat lenzen kwijt!” merkt mijn collega op. En oké, ook twee auto’s…

Na de Beilervaart lopen we door bomensingels met af en toe flinke paddenstoelen en een open landschap naar het laatste natuurgebied van deze wandeling: het Dwingelderveld. Het is te ver om het hele veld over te steken. Door bossen, langs moerasgebiedjes, vennetjes en over vlonderpaden doorkruisen we het noordelijke gedeelte. Vlak voor het einde van etappe 9 slaan we af naar de parkeerplaats bij de Boslounge Spier waar we vanmorgen de eerste auto hebben gezet.

We zijn er niet de enige. Op deze zonnige zondagmiddag zijn bijna alle picknickbankjes bezet. De muffins zijn uitverkocht maar gelukkig is er nog wel koffie (en thee). Zittend aan een gedeeld picknickbankje zien we een complete motorclub aan komen rijden. Er komt geen eind aan. En ze parkeren allemaal op de parkeerplaats waar onze auto staat. Als elke motor geparkeerd is, zoeken wij onze auto op. Wat was het een mooie wandeling. Minder onverharde paden dan vorige keer, maar de slingerende geasfalteerde fietspaden deden niks af aan het natuurpad-gevoel.

Benieuwd naar de andere etappes van het Langste natuurpad van Nederland? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Roots Langste natuurpad van Nederland etappe 5: Zuidlaren – Rolde

On 29 juli 2023 door Door SuzanneinWandelen2 reacties

Route: Het Langste natuurpad van Nederland (Roots)
Afstand: 15 km
Start: P&R Verlengde Stationsweg (N386) Zuidlaren
Eind: Parkeerplaats Albert Heijn Rolde

Met twee medewandelaars besluit ik op een van de weinige droge dagen van de komende tijd (als ik het weerbericht mag geloven) een etappe van het Langste natuurpad van Nederland te lopen. We starten in Zuidlaren en lopen in 15 kilometer naar Rolde. Dit gebied is geen onbekend terrein. In 2018 liep ik hier met het Pieterpad en in november vorig jaar doorkruisten we met de Knapzakroute Gasteren een deel.

Nu volgt het Pieterpad deels een andere route en vijf jaar geleden zag de wereld er toch wat anders uit, al was het alleen al omdat het toen herfst was. Helemaal geen probleem dus om hier nogmaals te lopen. We starten bij de P&R in Zuidlaren en duiken meteen het bos in. Na 1,5 kilometer lopen we tegen De Drentsche Aa aan, zowel een beekje als een horecagelegenheid. We hebben een tijdje in de auto gezeten en zijn wel toe aan koffie. Met cappuccino, mangotaart en uitzicht over de beek beginnen we onze wandeling goed.

Deze beek blijkt niet de enige te zijn die we vandaag tegenkomen. In dit gebied zijn er naast de Aa’s ook veel diepjes. Op dit moment zijn het smalle stroompjes, maar ze kunnen ook snel een stuk breder worden. Toen we hier met het Pieterpad liepen, moesten we bij het Schipborgsche Diep moeite doen om droge voeten te houden. De hoge brug over het Diep is niet voor niets zo breed. Het is nu moeilijk voor te stellen.

Het Schipborgsche Diep is nu een smal stroompje

Bij het oversteken van het Gasterse Diep is het vooral de fauna die onze aandacht trekt. Helblauwe juffers scheren vliegensvlug over het water. Het blijken weidebeekjuffers te zijn, die zelfs een eigen plekje hebben gekregen in het wandelboekje. Het is een prachtig gezicht met het zonnetje en het water waarin de wolken weerspiegeld worden. Helaas zijn ze te snel om vast te leggen op de gevoelige plaat.

De wandeling van vandaag wordt behalve door beken ook gekenmerkt door heidegebieden. Vandaag doorkruisen we twee grote gebieden, de Gasterse Duinen en het Balloërveld. Het golvende heidelandschap met vennen en een hunebed van de Gasterse Duinen is nog even mooi als in november met de Knapzakroute Gasteren. Over een maand staat de heide hier in bloei. Dat is vast ook een prachtig gezicht.

En dat geldt ook voor het Balloërveld, een heidegebied dat nog een stuk groter is dan de Gasterse Duinen. Op dit veld zijn nog veel historische sporen zichtbaar, zowel uit de recente geschiedenis als van eeuwen geleden, zoals een tankgracht uit de Tweede Wereldoorlog, de vele grafheuvels en eeuwenoude karrensporen. We komen weinig mensen tegen, wel veel groenlingen. De vogels laten zich op hun gemakje bekijken op het zandpad dat zich voor ons uitstrekt.

Na een paar kilometer ploegen door het mulle zand, komen we aan de rand van het Balloërveld. Hier passeren we De Baak, een kunstwerk en markeringsteken voor wandelaars. Op een grote kei, omringd door 60 zwerfkeien kun je de afstanden naar Pieterburen (67 km), de Pietersberg (415 km), Gasteren (‘1/2 uur gaons’) en Rolde (‘klein stoefie’) lezen. Gelukkig is Rolde maar een ‘klein stoefie’, want de donkere wolken pakken zich samen boven onze hoofden. We zetten de pas erin en bereiken net voor de regen losbarst een bankje onder een luifel van een restaurant in Rolde. Ze verkopen er ook ijsjes, iets waar we dankbaar gebruik van maken.

Hoewel dit gebied bekend terrein was, blijft het prachtig en verrassend. Wederom een mooie etappe van het Langste natuurpad van Nederland.

Benieuwd naar de andere etappes van het Langste natuurpad van Nederland? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Roots Langste natuurpad van Nederland etappe 7: Papenvoort – Hooghalen

On 19 maart 202329 juli 2023 door Door SuzanneinWandelen1 reactie

Route: Het Langste natuurpad van Nederland (Roots)
Afstand: 20 km
Start: Parkeerplaats Kleine p-plaats Rolderweg Papenvoort
Eind: Parkeerplaats Bosweg 1 Hooghalen

Een collega en ik hebben afgesproken om een keer te gaan wandelen. Beiden hebben we het boekje van het Roots Natuurpad in de kast staan, maar hebben er nooit een etappe uit gelopen. Hoog tijd om daar eens verandering in te brengen. We zoeken een gebied uit dat we beide niet goed kennen en komen uit op de etappe Papenvoort-Hooghalen. Papenvoort en omgeving kennen we niet, Hooghalen en het nabijgelegen Kamp Westerbork is wel bekend terrein. Met het Westerborkpad eindigde ik hier op 4 mei 2019.

We hebben de luxe van twee auto’s en passen het twee-auto-principe toe. Vanaf een parkeerplaats langs de weg naar Papenvoort vangen we de route aan. Weken geleden hadden we een mooi-weer-bestelling gedaan en van de week werd de voorspelling steeds een beetje beter. Vandaag lijkt het zelfs droog te blijven. Ook de temperaturen zijn aangenaam. Na een paar kilometer breekt geheel onverwacht de zon door en kunnen de jassen uit. Heerlijk wandelen zo, op een van de eerste lentedagen.

We wandelen over heidevelden, door veengebieden met vennetjes en door bossen. Stenen met een nummer markeren een bosperceel. In het boekje worden deze steennummers ook genoemd, wat de weg vinden een stuk makkelijker maakt. Af en toe echter komen het nummer op de steen en het nummer in het boekje niet overeen. Gelukkig hebben we een GPX-track achter de hand.

Vrij in het begin komen we langs een bomkrater, volgens een bordje niet de enige in de buurt. In de Tweede Wereldoorlog hebben geallieerden waarschijnlijk ballast kwijt willen raken op weg terug naar Engeland en hebben hier hun bommen gelost. Bijzonder om hier nu te staan.

Het is niet druk op het pad, hoewel het heerlijk wandelweer is. Pas bij het Grolloërveen komen we meerdere mensen tegen. Over een breed plankenpad lopen we tussen twee meertjes in. Het water is heel helder en we zien een kikkertje in schoolslag. Volgens het boekje zou hier ook een Tjasker moeten staan, deze blijkt echter in reparatie. Alleen een paal herinnert aan de kleine windmolen.

Bij de eerste radiotelescopen van Westerbork lopen we tegen een uitkijktoren aan. Uiteraard beklimmen we hem en met uitzicht op de mooie omgeving eten we onze lunch. Het grondwater staat hoog en hele stukken land staan onder water. Ook het Amerdiep treedt buiten haar oevers. Dit is bewust zo gedaan. Gevolg is dat er een moerasgebied ontstaat. De bever heeft dit ook ontdekt en is in dit gebied komen wonen. Er is een beverburcht onder de asfaltweg gebouwd die langs de uitkijktoren loopt. Hierdoor verzakt de weg. Maar, zegt een bordje, daar moeten we maar een oplossing voor zien te vinden. Blijkbaar vond de bever dit een fijne plek.

Uitzicht vanuit de uitkijktoren met links een van de radiotelescopen

De route loopt om Kamp Westerbork heen. Mijn collega is er nog niet eerder geweest en dus besluiten we over het terrein te lopen. Het monument met de omgebogen treinrails, de 102.000 Stenen (een steen voor elke persoon die weggevoerd is vanuit dit kamp), de barakken en het huis van de kampcommandant onder glas blijven indrukwekkend.

Bij het Hingsteveen ondervinden we de hoge grondwaterstand aan den lijve. Het pad is veranderd in een meertje en we moeten een eindje omlopen. Ook verderop lijkt de route, die het boekje aangeeft, meer op een sloot. De GPX-route volgt een andere weg. We begrijpen nu waarom.

Langs een vakantiepark bereiken we uiteindelijk Hooghalen waar we bij bakkerij Fledderus een welverdiende koffie met lekkers nemen. 20 kilometer hebben we gelopen over vrijwel alleen onverharde paden. Het was een prachtige etappe met goed gezelschap. En je begrijpt dat ik nu ook de andere etappes wil lopen van dit pad. Gelukkig kun je nooit genoeg langeafstandswandelingen tegelijk lopen!

Benieuwd naar de andere etappes van het Langste natuurpad van Nederland? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.