Route: Klompenpad Rosandepad
Afstand: 13 km
Start: Parkeerplaats Airborne Museum Oosterbeek
Eind: Parkeerplaats Airborne Museum Oosterbeek
Als ik mensen vraag welk Klompenpad ze het mooiste vinden, wordt vaak het Rosandepad genoemd. Een afwisselend Klompenpad rondom Oosterbeek, over heuvels en door de uiterwaarden van de Nederrijn. Het pad stond dus al een tijdje op mijn lijstje. Vandaag waren we in de buurt en besloten het pad te lopen. En ik moet de mensen gelijk geven, het is een prachtig Klompenpad.
Nu zit het weer ook mee vandaag. Met een stralend zonnetje starten we om 9 uur vanaf de parkeerplaats van het Airborne Museum en lopen de route met de klok mee. Het eerste stuk loopt door Oosterbeek zelf en stijgt al stilletjes aan. Na het station gaan we de bossen in. Allereerst vallen de uitbundig bloeiende rododendrons op en daarna de grote oorlogsbegraafplaats: de Airborne War Cemetery. In dit gebied is in de Tweede Wereldoorlog zwaar gevochten. In september 1944 vond de slag om Arnhem plaats en langs dit Klompenpad kom je veel plekken tegen die hieraan herinneren. Zo ook deze begraafplaats waar een kleine 1800 veelal Britse soldaten liggen. De begraafplaats ligt er keurig bij.
Over de paden die volgen, klimmen we langzaam omhoog, landgoed Mariëndaal op. Om ons heen zien we glooiende heuvels. De oude eikenbomen langs de paden staan vol in vers groen blad. Regelmatig worden we ingehaald door hardlopers en komen we hondenuitlaters tegen. Dit zal maar je achtertuin zijn!
Op het hoogste punt kijkt een hondenuitlater op een bankje uit over de velden in de diepte. Na een afdaling komen we uit bij de Groene Bedstee, een enorme berceau (een tunnelvormige beukenhaag) van ruim 300 meter lang. In vroeger tijden gaf deze tunnel de dames van het landgoed de mogelijkheid om een wandeling te maken en hun huid toch mooi blank te houden. Indrukwekkend dit.
In het bos lopen we langs enkele diep uitgesleten beken en meerdere vennetjes. In een van de vennetjes zien we een beweging en even denken we dat er iemand aan het zwemmen is. Het blijkt een hond met een grote tak in zijn bek.
En dan krijgt de wandeling een heel ander gezicht. Langs wijnranken lopen we een open gebied in met akkers. Op een bankje genieten we met koffie van het uitzicht. Achter ons rijdt in de diepte de trein langs richting Nijmegen, in de verte zien we de trein richting Utrecht. Na de koffie dalen we af naar de Rosandepolder, de naamgever van dit pad. Of eigenlijk was dat Kasteel Rosande, een kasteel uit de 14e eeuw, dat al lang geleden afgebroken is. Via een pad, omgeven door berenklauw, lopen we de polder in.
Wat een wereld van verschil. In enkele kilometers loop je van heuvelachtige bossen met beekjes naar dit open gebied van de uiterwaarden, met uitzicht op de Nederrijn. Die afwisseling maakt dit pad zeer de moeite waard. We lopen langs strandjes waar met dit mooie weer mensen lekker in de zon zitten. We zien een zeilbootje op het water en op de spoorbrug rijdt regelmatig een trein voorbij. Op de site werd er gewaarschuwd voor modder in de uiterwaarden, maar met dit mooie weer zien we nauwelijks nattigheid.
Het pad loopt over een volle camping die direct aan de rivier ligt. Vanaf de camping lopen we weer richting Oosterbeek. De Oude Kerk valt al van verre op. Dit is een van de oudste kerken van Nederland en gebouwd in de 8e tot de 10e eeuw. In al die eeuwen heeft de kerk veel meegemaakt. Recent nog tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen de kerk gedeeltelijk werd verwoest. In de pastorie verzorgde de 38-jarige huismoeder Kate ter Horst gewonde Britse soldaten. Zij werd door de soldaten hierom ook wel de Engel van Arnhem genoemd.
Vanaf de kerk heb je een mooi uitzicht en daar maken meerdere wandelaars en fietsers gebruik van. Alle bankjes zijn er bezet. Je merkt dat het drukker wordt op het pad, nu het een paar uur later is. Zeker op het smalle pad met uitbundige bloeiende bermen, dat volgt. Vanaf dat smalle pad hebben we het laatste uitzicht over de Rosandepolder, voordat we weer het bos induiken.
Ook in dit bos zien we weer de nodig beekjes. De met mensenhanden gemaakte sprengenbeken werden, zoals ook elders op de Veluwe, gebruikt om watermolens aan te drijven. De vennetjes, beken en zelfs watervallen doen idyllisch aan. Eenmaal, bij het Grothuisje, lopen we zelfs onder een waterval door. Dat heb je niet vaak in Nederland.
Begeleid door harde muziek, het lijkt wel alsof er een taptoe gaande is, overbruggen we de laatste kilometer naar het Airborne Museum. Wat was dit een prachtig en afwisselend pad. Ik vrees dat ik ook een van die mensen word, die het Rosandepad gaat noemen als een van de mooiste Klompenpaden.
Benieuwd naar de andere Klompenpaden die ik heb gelopen? Je vindt ze hier.
Door Suzanne 