Stellingenpad etappe 7: Vollenhove – Ossenzijl

Route: Stellingenpad
Afstand: 17 km
Start: Parkeerplaats Aan Zee passantenhaven Vollenhove
Eind: Parkeerplaats Hoofdstraat Ossenzijl

Een nieuw jaar, een nieuw wandelpad. In januari 2023 beginnen we aan het Stellingenpad dat in april 2022 is geopend. De rondgaande wandeling van ruim 260 km volgt de contouren van het gebied van de Stellingwerven. Van oorsprong een gebied met een eigen taal, het Stellingwerfs, dat zich uitstrekt over Zuid-Oost Friesland, West Drenthe en de kop van Overijssel. De route dankt haar naam aan de Friese waterlinie die in de 16e eeuw werd aangelegd en belooft ons een grote afwisseling aan landschappen: het Drents-Friese Wold, de Weerribben-Wieden, de dorpen van de Maatschappij van Weldadigheid, stadjes aan de voormalige Zuiderzee en het rivierenlandschap langs De Linde (Lende), de Tsjonger (Kuunder) en de Slokkert. Het Stellingenpad heeft geen eigen markering maar volgt de wandelnetwerkknooppunten.

Vollenhove

De vorige etappe van het Stellingenpad liep ik in november. Op een mistige en later zonnige dag liepen we over een geheel verharde route van Belt-Schutsloot naar Vollenhove. Het was volop herfst en de winter lag nog voor ons. We zijn inmiddels vier maanden verder en de lente dient zich aan, na een zachte winter. De eerste blaadjes verschijnen aan de bomen, forsythia en sleedoorn staan in bloei en de vogels kwetteren naar hartenlust. Tijd voor een volgende etappe van het Stellingenpad. Ditmaal dwars door Nationaal Park Weerribben-Wieden naar Ossenzijl.

Na de twee-auto’s truc lopen we vanaf Vollenhove zo’n vijf kilometer over een lang recht fietspad langs het Vollenhoverkanaal naar Blokzijl. Het leuke plaatsje aan het water trekt in de zomer veel watersporters. In de 17e eeuw was dit bloeiende handelsstad. Je ziet dit nog steeds terug aan de monumentale koopmanshuizen.

Blokzijl

In Blokzijl strijken we neer voor koffie met Blokzijler Brok, een soort gevulde speculaas. Er zijn nog verrassend veel tafeltjes bezet op deze zondagochtend. Voornamelijk wielrenners warmen op bij een kopje koffie. Vanaf Blokzijl gaan we richting Weerribben. Over een dijkweg lopen we langs Baarlo en kijken uit over het weidse land. Het plaatsnaambord van het dorpje Nederland (nog geen 20 inwoners) is uitgevoerd in oranje letters. Hier zullen heel veel foto’s zijn gemaakt. Ook wij kunnen niet achterblijven.

Nederland

Vanaf Nederland slaan we een fietspad in dat ons naar Kalenberg brengt, een bekend dorp in de Weerribben. Onderweg komen we een vogelhut op palen tegen, het blijkt een uitstekende lunchplek. (Enigszins) beschut drinken we de meegebrachte koffie, eten ons brood en kijken uit op een enthousiaste rietgors.

Uitzicht uit de vogelhut

In Kalenberg is het rustig, ik heb het hier wel eens een stuk drukker meegemaakt. Ook in de kano. We lopen hier in het goede jaargetijde. Langs de meest idyllische boerderijen wandelen we over het fietspad door het langgerekte dorp. Ons vallen de vele ooievaars op. Op elk nest dat we zien, zitten er wel een paar. Niet alle vogels kunnen het goed met elkaar vinden. Op een nest op een hoge boom zijn twee ooievaars met elkaar in gevecht. Er wordt gepikt en met de vleugels geklapperd en regelmatig wordt er eentje uit het nest geduwd. Gelukkig kunnen ze vliegen. Met een omtrekkende beweging komt de vogel weer terug en begint het gevecht opnieuw. Veertjes vliegen in de rondte. We wachten het einde niet af, dat kan nog wel even duren.

Kalenberg

Langs de Kalenbergergracht lopen we naar Ossenzijl. Onderweg komen we een paar (varende) bootjes tegen. Kano’s zien we niet, het is nog te koud. We spreken wel af om van de zomer weer eens te gaan kanoën in dit gebied. Het blijft prachtig. De uitgestrekte rietvelden zijn nu tot de grond toe afgesneden, maar zullen van de zomer weer het zicht beperken als je in de kano zit.

Langs de Kalenbergergracht

In Ossenzijl aangekomen hebben we 17 kilometer gelopen. Die kilometers gaan snel voorbij als je gezellig aan het kletsen bent. Het was een mooie route door het Nationaal Park. Volgende keer naar Wolvega door de Lendevallei. De natuur zal er dan weer heel anders uitzien. En ik verwacht ook meer kano’s. Ik heb er zin in!

Ossenzijl

Benieuwd naar de andere gelopen etappes van het Stellingenpad? Hier vind je de etappes tot nu toe.

Stellingenpad etappe 6: Belt-Schutsloot – Vollenhove

Route: Stellingenpad
Afstand: 15 km
Start: Parkeerplaats P4, Belterweg 84 Belt-Schutsloot
Eind: Parkeerplaats Aan Zee, passantenhaven Vollenhove

Een nieuw jaar, een nieuw wandelpad. In januari 2023 beginnen we aan het Stellingenpad dat in april 2022 is geopend. De rondgaande wandeling van ruim 260 km volgt de contouren van het gebied van de Stellingwerven. Van oorsprong een gebied met een eigen taal, het Stellingwerfs, dat zich uitstrekt over Zuid-Oost Friesland, West Drenthe en de kop van Overijssel. De route dankt haar naam aan de Friese waterlinie die in de 16e eeuw werd aangelegd en belooft ons een grote afwisseling aan landschappen: het Drents-Friese Wold, de Weerribben-Wieden, de dorpen van de Maatschappij van Weldadigheid, stadjes aan de voormalige Zuiderzee en het rivierenlandschap langs De Linde (Lende), de Tsjonger (Kuunder) en de Slokkert. Het Stellingenpad heeft geen eigen markering maar volgt de wandelnetwerkknooppunten.

In augustus liep ik met een vriendin van Giethoorn naar Belt-Schutsloot over het Stellingenpad. Vandaag is het tijd voor de vervolgetappe, op een wonderbaarlijk droge dag te midden van weken van regen. Dat hebben we goed uitgekiend! In de mist (dat dan weer wel) zetten we één auto in Vollenhove en rijden met de andere naar het startpunt in Belt-Schutsloot. In het uitgestorven plaatsje midden in natuurgebied De Wieden beginnen we onze wandeling.

Arembergergracht

Deze etappe gaat over vrijwel alleen verharde paden. Normaal gesproken ben ik van de onverharde wegen, maar met alle regen die de laatste tijd is gevallen, zijn de meeste onverharde weggetjes inmiddels veranderd in modderpoelen. Helemaal geen probleem dus, deze verharde etappe. En van de eerste kilometers zien we sowieso weinig. De mist maakt onze wereld wel heel klein. We wandelen langs de Arembergergracht, een brede vaart met – in de zomer – veel motorbootjes. Hier heb ik vaak gekanood.

Af en toe komen we een wielrenner of auto tegen, maar verder is de weg erg rustig. We lopen door Barsbeek en Kadoelen, maar laten St-Jansklooster rechts liggen. Bij de Monnikenmolen uit 1857 strijken we neer op een bankje voor koffie. De zon doet haar best om door te breken en af en toe lukt dat ook.

Monnikenmolen St-Jansklooster

Dit plekje bij de molen komt me bekend voor. In 2019 liep ik in twee etappes het Christoffelpad en de eerste etappe liep hier ook langs. Het was toen september en schitterend weer. Wat zag de wereld er toen anders uit. Ik liep toen ook langs havezate Oldenhof, een groot landhuis met slotgracht.

Havezate Oldenhof

In de tuin van de naastgelegen theeschenkerij hield ik toen een pauze met Oldenhover plaatkoek. Nu hebben we net koffie gehad en lopen we verder. Aan het einde van onze wandeling willen we in Vollenhove ergens koffie of thee halen. Helaas blijkt er niets open en met de herinnering van vier jaar geleden, besluiten we op de terugweg langs deze schenkerij te rijden voor thee met – inderdaad – Oldenhover plaatkoek. Het terras is niet open, maar binnen is het heerlijk toeven. Een aanrader!

Maar dat is pas vanmiddag, nu moeten we nog een eindje wandelen. Na de theeschenkerij breekt de zon echt goed door. Dat treft, want voor ons liggen meerdere kilometers over de dijk langs het Zwarte Meer, het Kadoelermeer en het Vollenhover kanaal. Er wil hier wel eens een zeearend voorbij vliegen. Toen ik hier liep met de tweede etappe van het Christoffelpad zag ik hem niet. Ook nu is er geen vliegende deur te bekennen.

Fietspad langs het Kadoelermeer

En net als met het Christoffelpad beklimmen we het kunstwerk ‘Krusende Flerken’ van Ids Willemsma. De twee stalen platen stellen de staartvleugels van een eend voor die onder water duikt. De vleugels omvatten een trap, die de beklimmer een mooi uitzicht geeft over het Kadoelermeer.

Krusende Flerken

Bij het Vollenhover kanaal vallen de vijf voormalige Zuiderzeekliffen op, die dienden als golfbrekers bij de inpoldering van de Zuiderzee. Zo wordt de geschiedenis van zo’n voormalige badplaats aan zee heel tastbaar. Vollenhove aan zee, je kunt je er nu weinig bij voorstellen. Op een van de kliffen zit een zwart-witte vogel. Even denken we een alk te herkennen. Maar het blijkt een jonge aalscholver te zijn, een vogel die hier in groten getale voorkomt.

Zuiderzeekliffen

En dan nadert Vollenhove. De kenmerkende grote kerk van de Hervormde Gemeente Vollenhove ligt er mooi bij in het zonnetje. De route loopt niet door Vollenhove heen, maar we besluiten toch een rondje Vollenhove te doen. We zijn er nu toch en we lusten wel een kopje thee of koffie.

Kerk Hervormde Gemeente Vollenhove

We lopen langs de ruïne van het kasteel Toutenburg, langs diverse kerken en door oude straatjes. Geen enkele horecagelegenheid blijkt open, behalve het toch wat minder gezellig ogende Chinese restaurant. Zoals gezegd besluiten we dan maar naar de schenkerij Oldenhof te gaan. Een goede afsluiting van een mooie etappe. Volgende keer wandelen we naar de Weerribben via Blokzijl.

Ruïne kasteel Toutenburg

Benieuwd naar de andere gelopen etappes van het Stellingenpad? Hier vind je de etappes tot nu toe.

Stellingenpad etappe 5: Giethoorn – Belt-Schutsloot

Route: Stellingenpad
Afstand: 13 km
Start: Parkeerplaats Plus, Eendrachtsplein 4 Giethoorn
Eind: Parkeerplaats P4, Belterweg 84 Belt-Schutsloot

Een nieuw jaar, een nieuw wandelpad. In januari 2023 beginnen we aan het Stellingenpad dat in april 2022 is geopend. De rondgaande wandeling van ruim 260 km volgt de contouren van het gebied van de Stellingwerven. Van oorsprong een gebied met een eigen taal, het Stellingwerfs, dat zich uitstrekt over Zuid-Oost Friesland, West Drenthe en de kop van Overijssel. De route dankt haar naam aan de Friese waterlinie die in de 16e eeuw werd aangelegd en belooft ons een grote afwisseling aan landschappen: het Drents-Friese Wold, de Weerribben-Wieden, de dorpen van de Maatschappij van Weldadigheid, stadjes aan de voormalige Zuiderzee en het rivierenlandschap langs De Linde (Lende), de Tsjonger (Kuunder) en de Slokkert. Het Stellingenpad heeft geen eigen markering maar volgt de wandelnetwerkknooppunten.

Belterwijde

Een keer in de paar maanden spreek ik af met een vriendin om wat leuks te gaan doen. Eigenlijk stond vandaag een rondje kanoën op het programma, maar de voorspellingen zagen er niet al te best uit. Fikse regenbuien, misschien onweer. We besluiten daarom te gaan wandelen, met regenkleding in onze rugzakken. Want we hebben een redelijk onbeschutte wandeling uitgekozen. We lopen door Nationaal Park Weerribben-Wieden in de kop van Overijssel.

We starten in het drukke Giethoorn waar nu, midden in de zomer, de touringcars bij bosjes aan komen rijden. De hoofdzakelijk Aziatische toeristen stappen er in boten, zitten op terrassen en slenteren met hun telefoon in de aanslag over de smalle paadjes langs de grachten. Wij vallen uit de toon met onze rugzakken en wandelschoenen.

Giethoorn

Giethoorn ken ik van eerdere wandelingen zoals het Pionierspad en uiteraard de vorige etappe van het Stellingenpad. Toen liepen we echter door het noordelijke deel van het dorp. Vandaag lopen we naar het zuiden. Het pad langs het water is even mooi en wordt steeds rustiger naarmate we verder van het centrum af komen. En dat blijft ook zo. We lopen de rust tegemoet van Belt-Schutsloot.

Rustiger gedeelte van Giethoorn

Het zonnetje blijft maar schijnen als we over rustige wegen en fietspaden richting Wanneperveen wandelen. In het smalle met riet begroeide water naast ons, zien we de markering van een kanoroute. De eerste kano`s echter zien we pas in Belt-Schutsloot. In dit gebied bij Wanneperveen ben ik nog niet eerder met de kano geweest, eentje om te onthouden.

Tussen Giethoorn en Wanneperveen

Bij Wanneperveen vangen we een glimp op van de Belterwijde, een groot meer. Ook hier zijn ze ingesteld op toeristen. De camping en het bungalowpark liggen pal aan het water. Surfers en zeilboten profiteren van de wind. We blijven langs de Belterwijde lopen, laten Wanneperveen achter ons en passeren de Blauwe Hand (een gebied maar ook een brug). De naam de Blauwe Hand komt waarschijnlijk van de turf die door de klei een blauwige kleur had. De turfarbeiders kregen hierdoor blauwe handen.

Brug de Blauwe Hand

Over de dam die de Belterwijde doormidden deelt, lopen we over een fietspad langs een drukke weg. Hoewel ik vandaag al over deze Blauwehandseweg ben gereden, valt me nu pas een groot grasveld aan het water op met bankjes en parkeerplaatsen. Uitkijkend over de golven en genietend van de koele wind (in de zon is het nog best warm) pauzeren we kort op een bankje.

Na de dam slaan we af naar Belt-Schutsloot, waar we na ruim een kilometer op een smal fietspad komen. Aan de ene kant van het pad staan rietgedekte boerderijen met keurige voortuinen vol bloemen. Aan de andere kant een bekende vaart. Hier heb ik meerdere keren gekanood. Ik weet daarom ook dat we hier een horecagelegenheid gaan tegenkomen, die pal aan het water ligt.

Op het terras, een paar honderd meter verder, sluiten we deze onverwacht zonnige wandeling af. Het is nog een paar honderd meter naar de auto. Het was niet alleen een mooie wandeling, we constateren ook dat we elkaar al dertig jaar kennen. Een mijlpaal die gevierd mag worden. En wat is nu een betere plek dan op een terras aan het water!

Belt-Schutsloot

Benieuwd naar de andere gelopen etappes van het Stellingenpad? Hier vind je de etappes tot nu toe.

Stellingenpad etappe 4: Giethoorn – Havelterberg

Route: Stellingenpad
Afstand: 20 km
Start: Parkeerplaats Plus, Eendrachtsplein 4 Giethoorn
Eind: Parkeerplaats Hunebeddenweg Van Helomaweg, Darp

Een nieuw jaar, een nieuw wandelpad. In januari 2023 beginnen we aan het Stellingenpad dat in april 2022 is geopend. De rondgaande wandeling van ruim 260 km volgt de contouren van het gebied van de Stellingwerven. Van oorsprong een gebied met een eigen taal, het Stellingwerfs, dat zich uitstrekt over Zuid-Oost Friesland, West Drenthe en de kop van Overijssel. De route dankt haar naam aan de Friese waterlinie die in de 16e eeuw werd aangelegd en belooft ons een grote afwisseling aan landschappen: het Drents-Friese Wold, de Weerribben-Wieden, de dorpen van de Maatschappij van Weldadigheid, stadjes aan de voormalige Zuiderzee en het rivierenlandschap langs De Linde (Lende), de Tsjonger (Kuunder) en de Slokkert. Het Stellingenpad heeft geen eigen markering maar volgt de wandelnetwerkknooppunten.

Op de Havelterberg

In april stonden we al aan de voet van de Havelterberg te midden van twee hunebedden. Toen lieten we de berg rechts liggen en wandelden naar Frederiksoord. Nu parkeren we de auto weer op dezelfde plek, als waar we vorige keer startten, maar fietsen nu naar Giethoorn. Om praktische redenen lopen we de etappe andersom. Giethoorn op een zondagochtend is een stuk minder druk, dan Giethoorn op een zondagmiddag.

Giethoorn

Op ons gemakje lopen we dan ook langs de grachtjes van Giethoorn nadat we onze fietsen bij de Plus hebben achtergelaten. De eerste bus toeristen stroomt net leeg, maar in het oude dorp komen we maar een handjevol mensen tegen, waarvan de meesten ons ook nog in het Nederlands groeten. We werpen nog een blik op de Bovenwijde op precies dezelfde plek als waar we in december 2020 onze eerste schreden zetten op het Pionierspad. Om daarna Giethoorn achter ons te laten en de weidse natuur van Nationaal Park Weerribben Wieden in te stappen.

Bovenwijde bij Giethoorn

De weg is verhard en niet breed. Regelmatig moeten we de berm in om een fietser of auto langs te laten, maar om ons heen kwetteren de vogels naar hartenlust. Bij De Klosse wisselen we deze drukke weg in voor een iets minder drukke weg. Bankjes hebben we nauwelijks gezien en na een fietstocht en een uurtje wandelen hebben we wel zin in koffie. Op een onverhard weggetje naar een weiland ploffen we neer op onze eigen opvouwbare fietsstoeltjes. Libellen en kevertjes zwermen om ons heen, terwijl we onze koffie drinken.

Tijd voor koffie

Bij de Achtervenen leidt de route ons een onverhard pad op dat eerst uit mul zand bestaat, maar later steeds begroeider wordt met allerhande grassen en wilde bloemen. De weg vanuit Giethoorn kwam ons al bekend voor, maar dit pad zeker. Het blijkt dat het Pionierspad precies deze route ook nam. Toen wij hier liepen was het wel winter, dus de wereld ziet er nu heel anders uit. Leuk om het in een heel ander seizoen te zien. Ik herinner me dat we op dit graspad toen onze koffie hebben gedronken, ook destijds op onze opvouwbare stoeltjes. Daar maakte een wandelaar toen nog een opmerking over (wanneer we de stacaravan gingen ophalen).

Tot aan Onna lopen het Pionierspad en het Stellingenpad gelijk op. Hierna scheiden de wegen. Vlak voordat we Steenwijk binnenwandelen, worden we aangesproken door twee wandelaars die op een bankje langs de kant van de weg zitten met een grote thermosfles voor zich. Of we ook bezig zijn met het Stellingenpad. We antwoorden bevestigend en wisselen wetenswaardigheden uit. Het blijkt dat zij ons vanochtend in Giethoorn al hadden gezien. Zij werken met het twee-auto-principe en hebben één auto aan het begin en één aan het einde van de etappe staan. Zij lopen vandaag van Havelterberg naar Giethoorn. Leuk om andere Stellingenpad-wandelaars tegen te komen.

Door een buitenwijk van Steenwijk kruisen we het spoor en de snelweg en slaan bij Kallenkote af naar een bosweggetje dat ons naar het gebied rondom het militair oefenterrein brengt van de kazerne in Havelte. We delen regelmatig het paadje met mountainbikers maar prijzen ons, vanwege de felle zon, gelukkig dat we het laatste deel van deze etappe in het bos lopen. De wandelaars die we tegenkwamen moeten nog een kilometer of tien door het open gebied van Nationaal Park Weerribben-Wieden.

Rechts van het pad ligt het militair oefenterrein

Vlak voor de Johannes Postkazerne komen we een grote groep wandelaars tegen die ons begroeten met “Ha Maarten van Rossumpad-wandelaars!”. Ik laat ze de voorkant van het boekje zien en vertel dat we het Stellingenpad lopen”. “Dat is dus dat andere pad dat hier loopt” krijg ik als reactie. Misschien zijn ze wel onze mede-Stellingenpad-wandelaars tegengekomen. Ook op de Havelterberg komen we Maarten van Rossumpad-wandelaars tegen, zij zijn op zoek naar het Nivon Hunehuis. We helpen ze op weg, dat Nivon-huis ken ik nog van de vorige etappe. Leuk om zoveel LAW-wandelaars tegen te komen, dat gebeurt ons niet vaak (behalve dan op het Pieterpad).

Na de kazerne, waar we lange tijd langslopen en die verlaten oogt achter de hoge hekken, volgt nog een stuk door bos en mul zand. Regelmatig vangen we een glimp op van de tankbaan, tanks zien we niet. Enkel een crossmotor. En borden die ons waarschuwen om vooral te letten op de gehesen rode vlag, dan wordt er met scherpe handgranaten geworpen. We zien geen vlag of überhaupt een vlaggenmast en vertrouwen er maar op dat de soldaten ook weekend hebben.

Levengevaarlijk

Op de Havelterberg herinneren bomkraters aan een andere oorlog. Hier merk je ook dat je in de buurt van een parkeerplaats komt. We komen jonge gezinnen tegen, oudere echtparen en dus Maarten van Rossumpad-wandelaars. Als we tussen de nog bloeiende brem afgedaald zijn van de 18,8 meter hoge berg staan we weer bij de hunebedden waar we vorige keer begonnen zijn. De auto is niet ver meer.

Uitzicht vanaf de Havelterberg

Benieuwd naar de andere gelopen etappes van het Stellingenpad? Hier vind je de etappes tot nu toe.

Stellingenpad etappe 3: Havelterberg – Frederiksoord

Route: Stellingenpad
Afstand: 15 km
Start: Parkeerplaats Hunebeddenweg Van Helomaweg, Darp
Eind: Parkeerplaats bij Museum De Proefkolonie, Vledderweg, Frederiksoord

Holtingerveld

Een nieuw jaar, een nieuw wandelpad. In januari 2023 beginnen we aan het Stellingenpad dat in april 2022 is geopend. De rondgaande wandeling van ruim 260 km volgt de contouren van het gebied van de Stellingwerven. Van oorsprong een gebied met een eigen taal, het Stellingwerfs, dat zich uitstrekt over Zuid-Oost Friesland, West Drenthe en de kop van Overijssel. De route dankt haar naam aan de Friese waterlinie die in de 16e eeuw werd aangelegd en belooft ons een grote afwisseling aan landschappen: het Drents-Friese Wold, de Weerribben-Wieden, de dorpen van de Maatschappij van Weldadigheid, stadjes aan de voormalige Zuiderzee en het rivierenlandschap langs De Linde (Lende), de Tsjonger (Kuunder) en de Slokkert. Het Stellingenpad heeft geen eigen markering maar volgt de wandelnetwerkknooppunten.

Holtingerveld

Het is een van de eerste mooie lentedagen als ik samen met mijn moeder bij de Havelterberg begin aan de derde etappe van het Stellingenpad. Om praktische reden lopen we vandaag de etappe andersom. Vorige keer ben ik geëindigd in Frederiksoord, nu eindigen we daar ook. Voor ons ligt een zandweg waaraan twee grote hunebedden liggen, aan onze rechterhand zien we de Havelterberg. De bergbeklimming doen we de volgende etappe, hoewel het er wel heel aantrekkelijk uitziet.

Havelterberg

Langs de hunebedden lopen we naar het Hunehuis, een Nivonhuis waar je kunt overnachten als je bijvoorbeeld meerdere etappes achter elkaar loopt. Van het Stellingenpad, maar ook van het Drenthepad en het Maarten van Rossumpad die hier beide ook langslopen. Het Nivonhuis ligt op een mooie en strategische plek!

Hunebed

Na het Hunehuis leidt de route ons een heel stuk over het Holtingerveld. Een uitgestrekt heidegebied waar we eerder met de Groene Wissel Uffelte ook over heen liepen. Toen deed het me denken aan de savanne, met het gele gras en de blauwe lucht. Nu lopen we over zandpaden maar ook een groot deel over een fietspad met aan weerszijden natte stukken waardoor het savanne-gevoel toch een stuk minder was. Het veld is er niet minder mooi door.

Bij de Meeuwenkolonie drinken we koffie op een bankje en kijken uit over het water. Mooi kanowater, maar de vraag is of dat de bedoeling is. En daarnaast moet je wel een heel stuk de kano hiernaartoe dragen. Maar mijmeren kan altijd.

Koffiebankje bij de Meeuwenkolonie
De Meeuwenkolonie

Na het Holtingerveld komen we in open gebied uit. We lopen een stukje door het lintdorp Wapserveen waar bijna alleen maar boerderijen langs de weg staan en slaan dan af naar de Wapserveense Aa. Over een zandweg lopen we onder Hollandse luchten langs de Aa richting Frederiksoord. We passeren een paar sluisjes en vissers, lopen langs een natuurreservaat en de Polder Ten Kate waar het knap nat is. Hier zie ik voor het eerst pinksterbloemen in bloei dit jaar.

Wapserveense Aa
Wapserveense Aa

Paaltjes met te tekst ‘Welkom in de kolonie’ geven aan dat we in de Koloniën van Weldadigheid zijn aangekomen. Frederiksoord is niet ver meer, maar de route maakt een omtrekkende beweging door het Sterrebos. Het bos werd rond 1770 aangelegd door de familie Van Heloma, eigenaar van het landgoed Westerbeek waar we ook overheen komen. Wegen komen in het bos in een ster bijeen. Het bos werd o.a. gebruikt om in te jagen. We komen er veel informatiebordjes tegen. Zo lopen we langs een plek waar ooit een mythische eik stond en passeren we een beukenkathedraal.

Huis Westerbeek

We komen uit op de parkeerplaats van Museum De Proefkolonie, waar we net als vorige keer, in het grand café een afsluitende cappuccino nemen. Het was weer een mooie en afwisselende etappe. Volgende keer verlaten we de Drentse heidevelden en staat Giethoorn op het programma.

Benieuwd naar de andere gelopen etappes van het Stellingenpad? Hier vind je de etappes tot nu toe.

Stellingenpad etappe 2: Boschoord – Frederiksoord

Route: Stellingenpad
Afstand: 13 km
Start: Parkeerplaats Nationaal Park Drents-Friese Wold, Boylerstraat, Boschoord
Eind: Parkeerplaats bij Museum De Proefkolonie, Vledderweg, Frederiksoord

Een nieuw jaar, een nieuw wandelpad. In januari 2023 beginnen we aan het Stellingenpad dat in april 2022 is geopend. De rondgaande wandeling van ruim 260 km volgt de contouren van het gebied van de Stellingwerven. Van oorsprong een gebied met een eigen taal, het Stellingwerfs, dat zich uitstrekt over Zuid-Oost Friesland, West Drenthe en de kop van Overijssel. De route dankt haar naam aan de Friese waterlinie die in de 16e eeuw werd aangelegd en belooft ons een grote afwisseling aan landschappen: het Drents-Friese Wold, de Weerribben-Wieden, de dorpen van de Maatschappij van Weldadigheid, stadjes aan de voormalige Zuiderzee en het rivierenlandschap langs De Linde (Lende), de Tsjonger (Kuunder) en de Slokkert. Het Stellingenpad heeft geen eigen markering maar volgt de wandelnetwerkknooppunten.

Vledderveld

Ik heb een wandeldate met mijn zus. De tweede etappe van het Stellingenpad leek ons een mooie invulling. We hebben twee auto’s tot onze beschikking. De eerste zetten we in Frederiksoord, de tweede in Boschoord waar ik vorige maand geëindigd ben met het Stellingenpad. Vanaf de parkeerplaats lopen we meteen het bos in en komen langs Hoeve Boschoord, een complex van Trajectum waar o.a. verslavingszorg en een Forensisch Psychiatrische Kliniek zit. Het ligt mooi in de natuur. Dat is ook wel eens anders.

Het complex ligt op landgoed Boschoord, ooit onderdeel van de Koloniën van Weldadigheid. We lopen over bospaden en komen langs de Eendenkooi van Boijl, een pingoruïne met een doorsnede van bijna 300 meter. Een aantrekkelijk vlonderpad loopt erlangs. Helaas gaat de route een andere kant op, richting het Vledderveld.

De Eendenkooi van Boijl

Aan een stil meertje houden we een koffiepauze. Op een enthousiaste specht na is het stil, geen wandelaars, geen hondenuitlaters. Op het Vledderveld zelf komen we wat mountainbikers tegen. De hoeveelheid wandelaars is op één hand te tellen. Het is op sommige plekken knap kaal. Bomen en struiken zijn weggehaald. Zou het hier gaan om een periodieke snoeibeurt of is er een schadelijk insect opgedoken zoals de letterzetter? Het Blauwe Gat, wederom een pingoruïne, ligt er in ieder geval nog even mooi bij als tijdens de Trage Tocht Vledderveld die ik hier in het najaar van 2021 liep.

Blauwe Gat

Tot nu toe konden we de route feilloos vinden met de wandelknooppunten. Na knooppunt 45 begint de twijfel toch toe te slaan. Het knooppunt zelf hebben we niet gezien (dit kan heel goed aan ons liggen) en het volgende knooppunt dat we tegenkomen is een andere dan in het boekje staat. Gelukkig biedt OsmAnd uitkomst. Er blijkt nog een knooppunt tussen te liggen dat niet in het boekje genoemd wordt. Toch handig om een kaarten-app achter de hand te hebben.

Zuidelijk van Vledder komen we langs een ijsbaan in het bos. Het is lunchtijd. Met uitzicht op de mooi gelegen, nu niet bevroren, ijsbaan eten we onze boterhammen. Deze bosijsbaan doet me denken aan de ijsbaan van Wijckel die er ook al zo mooi bij lag in het bos tijdens de Groene Wissel Sloten. We lezen dat een lidmaatschap EUR 7,50 per jaar kost. Geen geld om op deze mooie plek te kunnen schaatsen.

IJsbaan van Vledder

Frederiksoord is niet ver meer. De route volgt even de grote weg maar loopt dan via een bosweggetje, met een kunstzinnige maar ook enigszins angstaanjagende boomstam, naar ons eindpunt, de parkeerplaats van Museum De Proefkolonie. Het Museum vertelt de geschiedenis van de Koloniën en heeft een grand café waar je ook zonder toegangskaartje gebruik van kunt maken. Hun lemon-cheesecake is zeker de moeite waard en vormt een prima afsluiting van onze gezellige wandeling. Volgende keer laten we de Koloniën achter ons en staat de Havelterberg op het programma.

Een enigszins angstaanjagende boomstam

Benieuwd naar de andere gelopen etappes van het Stellingenpad? Hier vind je de etappes tot nu toe.

Stellingenpad etappe 1: Appelscha – Boschoord

Route: Stellingenpad
Afstand: 15 km
Start: Parkeerplaats Bosberg, Appelscha
Eind: Parkeerplaats Nationaal Park Drents-Friese Wold, Boylerstraat, Boschoord

Een nieuw jaar, een nieuw wandelpad. In januari 2023 beginnen we aan het Stellingenpad dat in april 2022 is geopend. De rondgaande wandeling van ruim 260 km volgt de contouren van het gebied van de Stellingwerven. Van oorsprong een gebied met een eigen taal, het Stellingwerfs, dat zich uitstrekt over Zuid-Oost Friesland, West Drenthe en de kop van Overijssel. De route dankt haar naam aan de Friese waterlinie die in de 16e eeuw werd aangelegd en belooft ons een grote afwisseling aan landschappen: het Drents-Friese Wold, de Weerribben-Wieden, de dorpen van de Maatschappij van Weldadigheid, stadjes aan de voormalige Zuiderzee en het rivierenlandschap langs De Linde (Lende), de Tsjonger (Kuunder) en de Slokkert. Het Stellingenpad heeft geen eigen markering maar volgt de wandelnetwerkknooppunten.

Op de eerste zaterdag van januari zetten we de auto in Boschoord neer en fietsen naar Appelscha, in het Drents-Friese Wold, om daar, tegenover het klimbos, dit nieuwe pad te beginnen. Een aarzelend zonnetje breekt door en de weerman heeft nog meer zon beloofd, ideaal wandelweer. Voor ons ligt een etappe die door onbekend maar ook bekend gebied gaat. We lopen onder de plateaus en hangbruggen van het klimparcours door. Het klimbos is nog niet open, maar het is nog kerstvakantie, wie weet wie hier allemaal vandaag los gaan. Mijn medewandelaar in ieder geval “voor geen goud”.

Even verderop passeren we de Bosbergtoren, een uitkijktoren, die door zijn oranje kleur goed te zien is door de kale bomen. Na een openluchttheater midden in het bos volgen we een slingerend bospad tot we bij het Aekingerzand komen, een uitgestrekt gebied met zandverstuivingen en heidevelden. En de laatste binnenlandse broedplaats van de tapuit. Het mooie gebied is geen onbekend terrein, in het najaar van 2021 liep ik hier een Trage Tocht en zag toen veel paddenstoelen. Op een picknickbankje drinken we onze koffie in het zonnetje.

Na het Aekingerzand gaan we even van de route af om het Canadameer te zien. Op de grote plas drijven in de verte grote zaagbekken, het was een goede zet om de verrekijker weer eens mee te nemen. Na het Canadameer verlaten we het bos en komen in open landschap terecht. We lopen tussen Wateren en Zorgvlied door naar het Doldersummerveld.

We komen in open landschap uit

We gaan het veld niet op maar blijven er langs lopen. Voor mij geen probleem, ook hier was ik eerder, o.a. een paar maanden geleden met de Trage Tocht Doldersum. We komen langs de wielen in het veld die ik toen ook zag en die verwijzen naar de verschillende karrensporen die hier teruggevonden zijn en zelfs teruggaan tot de prehistorie. Alsof het zo heeft moeten zijn passeert op dat moment een hedendaagse paard en wagen ons. Het verleden leeft.

Een verwijzing naar eeuwenoude karrensporen
In de verte een moderne paard en wagen

We komen nu in het gebied van de Koloniën van Weldadigheid, gebouwencomplexen die vanaf 1818 opgezet zijn door de Maatschappij van Weldadigheid om de armoede tegen te gaan. Veenhuizen en Frederiksoord zijn voorbeelden hiervan. Het Vrouwenveld, waar we doorheen lopen, zou ook uit deze tijd stammen. Vrouwelijke kolonisten werkten gescheiden van de mannen op dit hoogveenveld voor de Maatschappij. De vraag is of dit klopt omdat de naam al eerder bestond. Hoe het ook zij, het veld ligt er tegenwoordig mooi bij met de vennen en vlonderpaden. Net als in het voorjaar van 2021 toen ik er de Knapzakroute Zorgvlied – Doldersum liep.

Vrouwenveld
Vrouwenveld

Hierna is de auto niet ver meer. Enkele bospaden later zien we hem alweer staan. De kop is eraf. Het was een prachtige etappe over voornamelijk onverharde paden door bossen, over heidevelden en door open gebied. We kwamen wel wat wandelaars en mountainbikers tegen maar ik kan me voorstellen dat het in een ander jaargetijde een stuk drukker is. Volgende keer naar Vledder, Frederiksoord en verder.

Benieuwd naar de andere gelopen etappes van het Stellingenpad? Hier vind je de etappes tot nu toe.