Koningspad XL etappe 12: Heerenveen – Aldeboarn

On 16 augustus 202312 augustus 2023 door Door SuzanneinWandelen1 reactie

Route: Koningspad XL
Afstand: 22 km
Start: Station Heerenveen
Eind: Knooppunt 38, centrum Aldeboarn

In februari 2022 beginnen we aan een nieuwe route: het Koningspad XL. Dit pad loopt door het stroomdal van het Koningsdiep in Friesland, beginnend bij Allardsoog en eindigend bij Raerd. Tegenwoordig is het Koningsdiep een beekje, maar in vroeger tijden was het een machtige rivier die onder de naam Boorne uitmondde in de voormalige Middelzee. Ik lees in het routeboekje dat dit stroomdal een van de mooist bewaarde en meest karakteristieke beekdalen is van Noord-Nederland. Dat maakt nieuwsgierig. Het pad volgt de knooppunten van wandelnetwerk Fryslân.

Het is zover, vandaag loop ik de laatste etappe van het Koningspad XL. Begin vorig jaar begon ik de route met een rondje Allard s oog. Ik volgde het Koningsdiep naar Raerd, een riviertje dat tussendoor ook andere namen kreeg, keerde via een andere route terug naar Bakkeveen, liep nog een rondje bij Oranjewoud en nu is het tijd voor de laatste etappe. Deze loopt van Heerenveen naar Aldeboarn, dwars door De Deelen. Een gebied waar ik met etappe 5 ook doorheen liep.

Volgens de weerman wordt het vandaag 26 graden, zonnig en staat er een stevig windje. Al vroeg start ik in Heerenveen mijn wandeling. Hoewel het vrijdag is, is het rustig. Het is midden in de zomervakantie, veel mensen hebben vrij. Langs de vaart die tot in het centrum van Heerenveen loopt, wandel ik in tegengestelde richting, naar de A7. Bootjes liggen aan de kanten in het ochtendzonnetje, een enkele fietser komt voorbij. Een hondenuitlater staart naar het water, terwijl haar viervoeter zijn behoefte doet.

Ik wandel richting Terband onder meerdere vertakkingen van het klaverblad van snelwegen door. Vroeger lag hier een rotonde. De rotondekerk van Terband herinnert hier nog aan. De weg door het dorpje Terband is nu doodlopend. Ooit reed hier een bus. De bushalte en het bushokje hebben nu een andere bestemming gekregen.

Na Terband volgen de lintdorpen Luinjeberd en Tjalleberd. De lange Aengwirderweg wordt omzoomd door grote bomen die de nodige schaduw bieden. Zeer welkom, het is nu, nog geen 9 uur, al knap warm aan het worden. In Tjalleberd slaat de route af, de weilanden in. Althans, dat denk ik. Ik zie geen markering en loop in stevige pas door het hoge natte gras langs de sloot, naar het andere eind van het weiland. Daar is een hek en volgens mijn route-app OsmAnd loopt daar ook een paadje. Als ik over het hek ben geklommen, zie ik recht voor me een bankje achter een bomenrij. Tijd voor koffie.

Voor het bankje langs loopt een paadje met wandelknooppuntmarkering. Hier had ik moeten lopen in plaats van door het weiland! Ik laat mijn doorweekte schoenen en sokken drogen in het zonnetje terwijl ik mijn koffie drink. In de verte zie ik de melkfabriek op het industrieterrein langs de A7.

Over verharde en onverharde graspaden en zelfs een bospaadje door een bomenstrook, kom ik in Gersloot uit. Het lintdorp dat volgt na Tjalleberd op diezelfde Aengwirderweg. Ik loop een stukje terug over de weg om vervolgens weer een onverhard pad in te slaan dat mij richting De Deelen voert. De bermen langs de sloot staan vol met het kleurrijke springbalsemien en fluitenkruid op zijn retour. Hier en daar steken paddenstoelen hun kopjes boven de grond.

Bij natuurgebied De Deelen neemt de route dit keer een ander pad dan tijdens de vorige etappe door dit gebied. Toen liepen we te midden van libellen over vlonderpaden en bruggetjes. Nu volg ik een lang recht graspad met aan weerszijden water. De oranje bessen van de lijsterbes en het paarse koninginnekruid geven kleur aan de omgeving. In het water dobberen eenden tussen waterlelies. Zeker mooi, maar het andere pad door De Deelen was verrassender.

Via weilanden verlaat ik De Deelen en volg de verharde weg naar het eindpunt van deze etappe: Aldeboarn. De Boorne (ook het Koningsdiep) stroomt door dit dorp en eind augustus vindt de traditionele gondelvaart weer plaats. Langs de kant liggen meerdere platbodems met bouwwerken in verschillende staten van gereedheid. Ik herken een huisje, een walvis en een raket. Dat belooft weer een mooie optocht te worden.

Langs het water wandel ik door het karakteristieke dorp met oude huisjes. Twee oude grote zeiljachten met de masten gestreken varen door het smalle water. Een man draait de verschillende draaibruggetjes een voor een handmatig weg. Tijdens je vaartochtje of vakantie door dit dorp moet je geen haast hebben. De ideale manier om tot rust te komen.

Hier in Aldeboarn eindigt mijn wandeling over het Koningspad XL. Ik liep de 220 km in 13 etappes en deed er anderhalf jaar over. De route kent prachtige stukken door een voor mij onbekend landschap. Er zaten ook etappes bij die volledig verhard waren en ronduit saai. Dat krijg je, denk ik, als je een rivier als uitgangspunt neemt. Wel jammer, zouden er echt geen andere paden zijn geweest?

Het routeboekje is een waardevolle toevoeging aan deze wandeling. Het staat boordevol informatie over de geschiedenis van het landschap en uiteraard het Koningsdiep, de rivier waar het allemaal om te doen was. Ik heb haar van meerdere kanten aanschouwt, in meerdere jaargetijden. En heb mezelf voorgenomen haar nog eens te ervaren vanuit een kano. Die kant van het Koningsdiep wil ik ook nog eens ontdekken, na deze mooie wandervaring.

Benieuwd naar de andere etappes van het Koningspad XL? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Koningspad XL etappe 11: Bakkeveen – Ureterp

On 12 mei 2023 door Door SuzanneinWandelen1 reactie

Route: Koningspad XL
Afstand: 12 km
Start: Knooppunt 58, parkeerplaats Poiesz, Bakkeveen
Eind: Knooppunt 67, Bûtewei, Ureterp

Een jaar en drie maanden nadat ik rondom Bakkeveen de eerste etappe liep van het Koningspad XL sta ik weer in Bakkeveen. Het is tijd voor de een-na-laatste etappe. Om praktische redenen loop ik deze etappe andersom en loop ik van Bakkeveen naar Ureterp. Het is druk in het dorp, auto’s rijden af en aan. Het is het laatste weekend van de meivakantie, campings en bungalowparken zijn vol. Later hoor ik dat er ook een rommelmarkt is met wel 600 stands, mensen komen van heinde en verre.

Het is nog enigszins bewolkt als ik langs de Slotplaats Bakkeveen uitloop . Ik volg een tijd de vaart en zie de rijen auto’s langskomen, allemaal in tegengestelde richting. Bij Siegerswoude sla ik af en kom op stille plattelandsweggetjes uit. De zon is inmiddels doorgebroken. Om me heen barst het van het voorjaarsgroen. Het fluitenkruid bloeit, de pinksterbloemen en ik zie zelfs al een paar boterbloemen. Wat is er weer een mooi seizoen aangebroken!

Ik doorkruis het bos van landgoed De Slotplaats. Het is op een paar hondenuitlaters en fietsers rustig. Zou iedereen op de rommelmarkt zijn? Bij het bankje waar we ons vorig jaar in Zweden waanden, sta ik even stil. Het lijkt er een stuk natter en er zijn meerdere bomen gekapt. Niettemin is de Zweden-vibe er nog steeds.

Ditmaal steek ik het vlonderpad over waar we vorige keer voorbij liepen. Een paar ganzen vliegen verontwaardigd op, wat moet die wandelaar hier? Lopend door een felgroen voorjaarsbos geniet ik van de stilte, de natuur en de zon. Ik kom uit bij de Freulevijver, een meertje in het Oude Bosch tussen Wijnjewoude en Bakkeveen. Het oude Bosch was een particulier landgoed, in 1880 aangelegd door de adellijke familie Lycklama à Nijeholt. Een bekende naam die ik tijdens de Trage Tocht Beetsterzwaag ook tegenkwam. Het meertje, een oorspronkelijke pingoruïne, werd vergroot en er werd een theekoepel gebouwd waar men gasten kon ontvangen. Zo lunchte prinses Juliana hier in 1935.

De theekoepel bestaat niet meer, wel staat er tegenwoordig een prieeltje van beukhaag. De eerste blaadjes beginnen nu door te komen, over een paar weken is het hier helemaal groen. In het prieeltje zijn rondom banken. Een mooie plek voor koffie. Als ik me net geïnstalleerd heb, stopt er een oude meneer op de fiets die tegenover me komt zitten. Hij vertelt dat hij hier dagelijks komt. Dit is een populaire plek en het kan hier erg druk zijn. Gelukkig ben ik vroeg en kan rustig genieten van het uitzicht over het water.

Ik vervolg mijn route en verlaat de bossen. Voor de laatste keer tijdens dit pad zie ik het Koningsdiep. Ik volg het riviertje een tijdje en steek het dan over. In het weiland aan de overkant ligt een kano. Zou je eigenlijk goed kunnen kanoën op het Koningsdiep? De moeite waard om eens uit te zoeken.

Het boekje geeft aan dat dat ik nu al zigzaggend over en langs weilanden bij een kleine weg kom die mij naar Ureterp brengt. Ik volg de markering en loop langs een sloot, waarbij ik uitkijk op enthousiaste paarden met veulens. Dan stuit ik op een hek waar duidelijk gemaakt wordt dat je daar echt niet overheen mag gaan. Er hangen bordjes met verboden toegang, ‘privé’ en ’24/7 Monitoring’. Wel zie ik een spoor door het gras naar het hek, het lijkt erachter door te lopen. De markering wijst ook die kant op, zowel van de wandelknooppunten als de wit-rode markering van een LAW. Wat te doen?

Ik twijfel maar zie aan de andere kant van het hek een zwart apparaatje staan op een verhoging. Is dit het monitoringsapparaat? Ik voel me hier niet prettig bij. Helemaal teruglopen en dan een omweg vinden, klinkt niet aantrekkelijk, daarom besluit ik aan deze kant van de sloot te blijven en door het weiland te lopen. Dan kom ik vanzelf op de weg uit. Er kan natuurlijk een sloot of prikkeldraad tussen zitten, maar ik waag de gok.

Met de sloot aan mijn linkerhand loop ik snel door het hoge gras en zie de oorspronkelijke route afbuigen naar links. Geen mogelijkheid daar om die weer op te pakken. Aan het einde van wat een heel lang weiland lijkt, blijk ik zonder problemen door te kunnen lopen naar de weg. Gelukkig! Aan de wandelmarkering moet nog wel iets veranderd worden…

Ik volg enkele kilometers de lange rechte weg totdat ik bij wandelknooppunt 67 uitkom. Deze etappe loopt officieel nog door tot in het centrum van Ureterp maar diezelfde route liep ik met etappe 10 ook al. Daarom beëindig ik hier deze etappe. Ik ben nu van Bakkeveen naar Raerd en weer terug gelopen. Nog één etappe te gaan, van Aldeboarn door de Deelen naar Heerenveen. Dan zit dit pad er op. Dat moet dit jaar nog wel lukken.

Benieuwd naar de andere etappes van het Koningspad XL? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Koningspad XL etappe 10: Ureterp – Olterterp

On 5 maart 2023 door Door SuzanneinWandelen1 reactie

Route: Koningspad XL
Afstand: 14 km
Start: Centrum Ureterp
Eind: Parkeerplaats Witte Huis, Olterterp

Op een zonnige winterdag in de meteorologische lente (maart!) maak ik me op voor de tiende etappe van het Koningspad XL. Om praktische redenen start ik dit keer in Ureterp en loop terug naar Olterterp, waar ik vorige keer geëindigd ben. Op de eerste kilometers van het pad blijkt dat dit helemaal geen gekke zet is. Die eerste kilometers lopen namelijk gelijk op met etappe 4 Beetsterzwaag – Drachtstercompagnie van het Friese Woudenpad die ik in oktober vorig jaar liep. Alleen liepen we toen in tegengestelde richting, in de regen.

Vijf maanden later is het uitzicht compleet anders. Het betonnen fietspad tussen de akkers en weiden is zonovergoten. Het gras is bedekt met een wit laagje, de lucht is blauw met aan de horizon een band met wolken. Ik kom welgeteld één fietser tegen. Waar het Friese Woudenpad naar rechts gaat slaat het Koningspad XL af naar links.

Hier lopen het Friese Woudenpad en het Koningspad XL gelijk op

Over een fietspad door De Mersken loop ik naar een brug over het Koningsdiep. Het water is zo glad als een spiegel en weerkaatst de laagstaande zon en een condensstreep van een vliegtuig.

Ik hoor de N381 als ik door het bos- en heidegebied De Marschen loop. In de modder zie ik sporen van paarden en mountainbikes maar nu is het hier uitgestorven. Op de kwetterende vogels na. De lente is echt losgebroken.

Dat merk ik ook als ik even later op de Wijnjeterper Schar uitkom. Ik hoor – volgens mijn vogel-app – de geelgors en zie een groenling in een boom. Met etappe 2 van het Koningspad XL, in maart vorig jaar, liep ik hier ook. Het natuurgebied bestaat uit heidevelden, bossen en schraallanden. Hierdoor komen hier bijzondere flora en fauna voor. En er is een poëzieroute. Wat wil je nog meer! Nou, koffie. Op een bankje met uitzicht op een meertje geniet ik in het zonnetje van mijn koffie. In het hele natuurgebied kom ik geen mens tegen. Heerlijk!

Als ik later door een klaphekje de Wijnjeterper Schar uitloop, volgt de route de knooppunten niet meer. Het kaartje wijst me naar een brede grasstrook dat bij een boerderij lijkt te horen. Zonder boekje was ik hier niet heen gegaan. OsmAnd zegt ook dat er een paadje loopt dus ik waag het er maar op. Ik loop langs sloten, door weilanden en kom uiteindelijk bij de Poasbrug uit over het Koningsdiep. De naam verwijst naar het nieuwe natuurgebied De Poasen waar, zo zie ik op een bord, een wandelroute is naar de Wijnjeterper Schar. Het pad dat ik net heb gelopen. Ik lees in het boekje dat de auteur onderweg nog natte voeten heeft gekregen bij een betonnen waterinlaat. Gelukkig is er tegenwoordig een bruggetje.

Het laatste stuk brengt me naar de bossen van Olterterp. Over fietspaden en modderige bosweggetjes loop ik richting Hotel-Restaurant Het Witte Huis, mijn eindpunt van vandaag. Ik had verwacht dat het druk zou zijn op deze zonnige dag in de voorjaarsvakantie maar ik kom maar een handjevol mensen tegen. En twee oudere heren van hout.

Op meerdere plekken in deze bossen vind je dit houtsnijwerk. In zieke beuken en eiken zijn figuren uitgezaagd die verwijzen naar Friese sagen en legenden. Tezamen vormen ze een beeldenpad. In het boekje ‘Als bomen konden spreken’ staan de volksverhalen beschreven. Een idee voor een andere keer. Nu ben ik verrassend snel bij mijn eindpunt. Volgens het boekje zou deze etappe 17 kilometer zijn, ik kom uit op 14 kilometer. Het was hoe dan ook een erg mooie etappe, in tegenstelling tot de vorige twee etappes liep ik voornamelijk over onverharde paden.

Benieuwd naar de andere etappes van het Koningspad XL? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Koningspad XL etappe 9: Nij Beets – Olterterp

On 28 januari 2023 door Door SuzanneinWandelen2 reacties

Route: Koningspad XL
Afstand: 15 km
Start: Parkeerplek Sudergemaal, Nij Beets
Eind: Parkeerplaats Witte Huis, Olterterp

Vorige maand eindigde ik in het centrum van Nij Beets met het Koningspad XL. Vandaag beginnen mijn medewandelaar en ik onze wandeling bij het Sudergemaal aan het Polderhoofdkanaal bij Nij Beets. Het eerste deel van de etappe van vandaag volgt namelijk hetzelfde pad als vorige keer. Dat stuk slaan we nu over.

Het is een koude en grijze dag maar de weer-app heeft wat zon voorspeld. Helaas hebben weer-apps niet altijd gelijk. Gelukkig hebben we warme koffie bij ons. De eerste kilometers leiden ons over lange rechte plattelandsweggetjes richting het Koningsdiep. In de verte zien we het riviertje. Een doodlopende weg langs boerderijen gaat over in een smal fietspad dwars door de weilanden. Op een mooie zomerse dag zul je hier veel vogels zien.

De etappe komt langs een zandwinning bij de A7 waar al sinds de jaren 60 zand wordt gewonnen. In het immense meer drijft een groot veld met zonnepanelen. Enigszins verkleumd vinden we het inmiddels wel tijd voor die warme koffie. We zien een paadje een heuveltje op lopen. Misschien is daar wel een bankje, oppert mijn medewandelaar hoopvol. En inderdaad, op de heuvel met uitzicht over het water staan twee bankjes. Een bord toont welke vogels hier allemaal te zien zijn.

Tijdens onze koffie horen we inderdaad heel wat vogels. Een verrekijker was geen overbodige luxe geweest. Na de koffie en een stuk langs een grote weg, slaan we af naar Ald Beets. Meteen straalt de omgeving rust uit. We lopen tussen oude bomen en komen langs een oude begraafplaats met klokkenstoel. De begraafplaats blijkt hier al sinds de middeleeuwen te liggen. In die tijd stond hier ook een kerk. Je ziet nu nog het fundament liggen.

Door een verlaten bos kruisen we de A7. We zien steeds meer mooie huizen en ook wandelaars, een teken dat we Beetsterzwaag naderen. Het dorp is een oude bekende. Hier liep ik meerdere malen doorheen. De route loopt nu grotendeels parallel aan de hoofdstraat over een – ook bekend – oud kerkepad. Het blijft een mooie route. Ook de pittoreske Sint Hippolytuskerk van Olterterp uit 1500 komen we weer tegen. Het ligt midden in de bossen. Tijdens etappe 3 van het Koningspad XL kwamen we hier ook langs. De etappe eindigen we bij hotel-restaurant Het Witte Huis waar we opwarmen met een cappuccino.

Volgende keer lopen we verder naar Ureterp, wellicht dat er dan wat sporen van lente te zien zijn.

Benieuwd naar de andere etappes van het Koningspad XL? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

2022 | Terugblik op mijn wandeljaar

On 31 december 202226 december 2022 door Door SuzanneinWandelen2 reacties

Ook in 2022 heb ik veel delen van Nederland al wandelend gezien. Naast de rondwandelingen op Klompenpaden, Groene Wissels, Trage Tochten en Knapzakroutes, liep ik weer eens een wandeling uit een wandelboekje van Gegarandeerd Onregelmatig, rondde een Streekpad af, begon een nieuwe LAW en een bijzonder lange afstandspad langs een Fries riviertje en liep verder op de resterende LAW’s en Streekpaden waaraan ik al eerder was begonnen. Lees hieronder alles over mijn wandeljaar.

Streekpad en wandelnetwerkpad

Noardlike Fryske Wâlden Streekpad aan de Leien

Eind vorig jaar schreef ik dat ik het Noardlike Fryske Wâlden Streekpad wellicht zou uitlopen dit jaar. Dat is gelukt. Met een lange pauze vanwege het broedseizoen hebben we in oktober de laatste etappe van dit mooie pad gewandeld.

Ook zijn we dit jaar begonnen met het Koningspad XL dat het Friese riviertje het Koningsdiep volgt. We hebben er inmiddels negen etappes op zitten. Voor dit pad volg je de markering van het wandelnetwerk. Het voert ons door allerlei ons onbekende streken van Friesland. Het boekje staat boordevol informatie over de geschiedenis en de omgeving waardoor je op een andere manier om je heen kijkt. De etappes zijn niet allemaal even mooi en gaan vaak over verharde paden.

LAW’s

Met het Pionierspad hebben we dit jaar drie etappes afgetikt en zijn nu in Zeewolde aangekomen. Met nog drie etappes te gaan tot aan het eindpunt Muiden moeten we dit pad in 2023 toch wel af kunnen ronden. Waarschijnlijk in een wandelweekend zoals we dit jaar deden.

Met het Marskramerpad zijn we weer een stukje dichter bij Scheveningen gekomen. In augustus wandelden een vriendin en ik in twee etappes vanaf de Veluwe de Gelderse Vallei in. In 2023 komt Amersfoort in zicht en wie weet wat nog meer.

Van het wandelen over het Pieterpad is het dit jaar niet gekomen. De etappes lagen te ver weg om een dagje te gaan en er waren meer LAW’s die in een wandelweekend gelopen moesten worden. Wellicht dat het er volgend jaar van komt.

Wel startten we een nieuwe LAW: het Friese Woudenpad van Steenwijk naar Lauwersoog. Er zitten inmiddels vier etappes op en we hebben al in drie provincies gewandeld. Het bevalt goed tot nu toe.

Rondwandelingen

Ook dit jaar heb ik weer veel rondwandelingen gemaakt en beschreven. Zo liep ik in april in de zuidwesthoek van Friesland rond de Aldegeaster Brekken een verrassend knooppuntenrondje met als bonus een rondleiding door een oude spinnenkopmolen.

Met vier Klompenpaden maakte ik in 2022 o.a. een trip down memory lane in het buitengebied van een winters Zeist. Ook van de Drentse Knapzakroutes liep ik er vier. De laatste in november sprong er toch wel uit. De omgeving van Gasteren is prachtig, zeker met het prachtige weer dat er we bij hadden. Een goede tip van een collega.

Ook de Trage Tochten ontbraken dit jaar niet. Vijf liep ik er, in Drenthe en Friesland. De Tocht van Nijeberkoop maakte indruk door de zonsopgang op de Delleboersterheide in Zuidoost Friesland. De Trage Tocht Eastermar liep ik onder warme zomerse omstandigheden en was ook zeer de moeite waard.

Met negen Groene Wissels deed ik de provincies Friesland, Groningen, Drenthe, Utrecht en Gelderland aan. De Wissels in Uffelte en Niebert sprongen er toch wel uit met in Uffelte Zweeds-Drentse taferelen en in Niebert een van eerste lentewandelingen met bloeiende stinzenplanten en een eeuwenoud pad.

Stinzenplanten op de Groene Wissel Niebert

Kortom, het was wederom een mooi en afwisselend wandeljaar. Ik hoop dit in 2023 voort te zetten. Het nieuwe Nivonpad het Stellingenpad staat in ieder geval op de planning. In 260 kilometer loopt het pad door de Stellingwerven in Zuidoost Friesland en doet ook nog de Wieden in Overijssel en de Drentse dorpen van de Maatschappij van Weldadigheid aan. Zoals altijd blijkt er nog veel te ontdekken in Nederland.

Wat was jouw mooiste wandeling van 2023?

Koningspad XL etappe 8: Akkrum – Nij Beets

On 28 december 202228 december 2022 door Door SuzanneinWandelen4 reacties

Route: Koningspad XL
Afstand: 20 km
Start: Station Akkrum
Eind: Knooppunt 71 Nij Beets

In november liepen we de laatste etappe van het Koningspad XL, een rondje in de bossen van Oranjewoud. Ik zou dit jaar nog wel een etappe willen lopen van dit pad. Op de dag voor kerst is mijn agenda leeg en besluit ik de trein te nemen naar Akkrum. Mijn man wil me vanmiddag ophalen in Nij Beets, een luxe, aangezien daar in het weekend geen bussen rijden. Het lijkt droog te blijven en met 10 graden is het een stuk warmer dan afgelopen weekend.

Het eerste stuk is bekend. De etappe die ik in mei liep van Tijnje naar Akkrum, liep tussen Aldeboarn en Akkrum over dezelfde paden. We zitten wel in een heel ander seizoen en dat merk je. In mei stonden de bermen vol bloemen, op de Boorne voeren bootjes en de bomen waren vol in blad. Ook de blauwe luchten en de wandelaars waren toen volop aanwezig. Nu kom ik enkel een paar hondenuitlaters tegen onder grijze luchten.

Boven Aldeboarn in december, onder Aldeboarn in mei

Links Aldeboarn in december, rechts Aldeboarn in mei

In Aldeboarn gaan het kaartje in het wandelboekje en de knooppuntenmarkering in het veld twee heel verschillende kanten op. Ik volg een stukje de markering maar vraag me ernstig af of het klopt. Uiteindelijk loop ik via een andere weg naar het betreffende knooppunt. Geen idee of ik er via de markering ook was gekomen.

Via een fietspad langs een drukke weg volg ik de Boorne een stuk. Een honderd meter verderop zie ik een vrouw in badpak uit het water klimmen, ze trekt een badjas aan en steekt de weg over naar de boerderij die daar staat. Als ik langs de plek kom zie ik een ladder in het water staan. Deze ladders in een vaart heb ik al meer gezien. Zouden dit allemaal plekken zijn waar zwemmers te water gaan?

Op een bankje aan de Boorne drink ik mijn koffie. Het blijft grijs met af en toe een drupje en een sprankje zon. Geen verkeerd wandelweer. Na de koffie maakt de route een lus over rustige landweggetjes. Ik zet een podcast op en wandel de lange rechte asfaltwegen langs boerderijen en boerenland.

Dan volgt het enige onverharde deel van het pad. Over een grasdijk maak ik een grote lus naar het Nijdjip om uiteindelijk weer bij dezelfde weg uit te komen waar ik vanaf boog. Op de grasdijk zie ik mijn schoenen steeds natter worden in het hoge gras maar kijk op als ik opeens een knal hoor. Van de troep ganzen die overvliegt tuimelt er eentje uit de lucht. Vanachter een hek met camouflagedoek staat een jager met geweer op en loopt naar zijn prooi.

Meteen prijs ik me gelukkig dat ik vanmorgen mijn goed zichtbare felgekleurde wandeljas heb aangetrokken. Je weet maar nooit. Want bij nader inzien zie ik niet één maar vier jagers, allemaal achter hun eigen hekje, turend naar de lucht. Ze letten niet op mij. Desalniettemin zet ik de pas erin, voor zover dat lukt op de ongelijke modderige ondergrond.

Met een grote boog loop ik om het weiland met de jagers heen en kom uit bij zelfbedieningspontje ‘Jeltsje’ over de Nieuwevaart. ’s Zomers zullen hier veel fietsers gebruik van maken, nu is het er verlaten. Op een bankje eet ik mijn lunch met uitzicht op het pontje en een molen zonder wieken aan de overkant.

Bij het Sudergemaal, een poldergemaal dat nu deel uitmaakt van openluchtmuseum It Damshûs, kom ik weer op een verharde weg uit. Twee straatgedichten zet ik op de foto. Die verwachtte ik hier niet. Dan houdt mijn telefoon ermee op. Hij is al oud en de accu vertoont steeds vaker kuren. Hij gaat niet meer aan en ik ben blij dat ik vandaag een gemarkeerde route loop. Vaak ben ik afhankelijk van de GPX-track op mijn telefoon. Dat was een uitdaging geworden. Ik leg hem aan de powerbank in de hoop dat hij in Nij Beets weer levend genoeg is om foto’s te maken

Langs het Polderhoofdkanaal loop ik het laatste stuk naar Nij Beets. Ik neem nog een kijkje bij het museum dat er interessant uitziet met zijn oude gebouwen. Op een bruggetje is mijn telefoon weer wat tot leven gekomen en maak ik mijn laatste foto van deze wandeling. Van het Polderhoofdkanaal door Nij Beets.

20 kilometer tikt mijn sporthorloge af, het zouden er 18 moeten zijn volgens het boekje. Ik heb lekker gewandeld over voornamelijk verharde wegen. Niet de mooiste etappe, op het stuk over de grasdijk na. Volgende keer naar Beetsterzwaag, wellicht dat die etappe leukere paden kent.

Benieuwd naar de andere etappes van het Koningspad XL? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Koningspad XL etappe 13: Rondje bossen Oranjewoud

On 9 november 2022 door Door SuzanneinWandelen8 reacties

Route: Koningspad XL
Afstand: 10 km
Start: Parkeerplaats Tjaarda’s Laan Oranjewoud
Eind: Parkeerplaats Tjaarda’s Laan Oranjewoud

De vorige etappe liepen we in augustus van Raerd naar Akkrum. Vandaag besluiten we alvast de laatste etappe te wandelen van het Koningspad XL, een rondje door de bossen van Oranjewoud. Het is prachtig herfstweer en we zijn benieuwd hoe de herfstkleuren daar zijn. De volgende keer pikken we de route in Akkrum weer op richting Allardsoog.

Het is een zonnige ochtend als we de auto parkeren op de parkeerplaats aan Tjaarda’s Laan. We starten bij twee wandelknooppunten voor Parkhotel Tjaarda, waar we niet de enige zijn. Op deze zaterdagochtend is dit een populaire wandel-, fiets en hondenuitlaatplek. Het eerste stuk lopen we over verharde paden langs imposante landhuizen en duiken dan een bospad in. Er zit nog veel blad aan de bomen voor begin november. Het was een goede zet om nu deze etappe te lopen.

Een van de imposante landhuizen langs de route

We schampen de bebouwde kom van Oranjewoud maar vervolgen de route dieper de bossen in. Naast loslopende honden komen we ook groepen hardlopers tegen. Zou dit een vast trainingsrondje zijn op de zaterdagochtend? Er zijn mindere plekken om hard te lopen. Midden in het bos stuiten we op een houten uitkijkbrugje met toegangsdeur. Vanaf het brugje kijk je uit op een kunstmatige heuvel met de grafkelder van de familie Bienema uit 1810. Eromheen ligt een gracht. De kelder is afgesloten met een grote rechthoekige sluitsteen. In deze bossen ligt meer historie dan je op het eerste gezicht zou zeggen.

Zicht op de grafkelder van de familie Bienema

Naarmate we zuidelijker komen, bij Oudeschoot in de buurt, zien we steeds minder wandelaars. Ook voor mij en mijn mede-wandelaars is dit zuidelijke deel van de Oranjewoudse bossen onbekend terrein. We vinden een bankje in de zon en drinken daar onze koffie te midden van herfstkleuren.

Op het zuidelijke deel van het rondje zien we veel omgevallen bomen, waarschijnlijk de gevolgen van de drie stormen aan het begin van dit jaar. Er lijkt een domino-effect te hebben plaatsgevonden.

Dan zien we drie reeën nieuwsgierig naar ons kijken. Altijd leuk als je tijdens een wandeling reeën ziet. Verderop echter blijkt dit nog maar een voorproefje. In de weiden en in het bos lopen hele kuddes damherten. Ik lees dat er een paar jaar geleden stemmen opgingen om de herten af te schieten. Er kwamen er te veel, ze veroorzaakten verkeersongelukken en aten tuinen kaal. Als reactie werden er petities gestart door tegenstanders. Hoe het er nu voorstaat, kan ik niet terugvinden. Ze zijn in ieder geval niet verdwenen.

Na de herten lopen we tegen een 30 meter hoge toren aan. De Belvédère uitkijktoren is van beton en stamt uit 1924. Er is geen mens en we besluiten de bossen van boven te bekijken. Al klimmend lijkt het alsof we in een Escher kunstwerk lopen. Bovenop worden we getrakteerd op mooie uitzichten. Op een rond plakkaat is uitgetekend wat er met helder weer allemaal te zien is, zoals de Martinitoren in Groningen.

De lucht begint te betrekken en we overbruggen de laatste paar kilometer naar Hotel Tjaarda waar we in het Grand-café 1834 genieten van een late lunch. Het jaartal verwijst naar het bouwjaar van het hotel. De route die we hebben gelopen blijkt nauwelijks 10 km te zijn in plaats van de 12 die in het boekje stond. Na de lunch besluiten we nog een rondje te maken door wandelpark de Overtuin waar we net praktisch langskwamen. Een paar jaar geleden kwam ik hier een mooi gedicht tegen. Toen was het voorjaar en zag de tuin er heel anders uit. Maar ook nu verbazen we ons over de grootte van het park, de dikke, hoge bomen, het vele blad en de prachtige kruidentuin.

Als je etappe 13 loopt over landgoed Oranjewoud is de Overtuin een leuk extraatje. Al met al was deze laatste etappe van het Koningspad XL ook zeer de moeite waard. We liepen over voornamelijk onverharde paden. Ik kan me voorstellen dat het hier in elk jaargetijde mooi is. Voor mij is het Koningspad XL nog niet ten einde. Er liggen nog vijf etappes in het verschiet.

Benieuwd naar de andere etappes van het Koningspad XL? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Koningspad XL etappe 7: Raerd – Akkrum via Grou

On 24 augustus 2022 door Door SuzanneinWandelen1 reactie

Route: Koningspad XL
Afstand: 21 km
Start: Parkeerplaats Raerd centrum
Eind: Parkeerplaats station Akkrum

De vorige etappe liepen we een maand geleden van Akkrum naar Raerd over vrijwel alleen verharde wegen. Vandaag beginnen we in Raerd en lopen via Grou terug naar Akkrum. Hoewel we ook nu over veel verharde wegen lopen maakt het vele water onderweg met de nodige boten een hoop goed.

We zetten de auto in Akkrum en fietsen naar Raerd, waar we de fietsen bij de indrukwekkende kerk op de terp zetten. Buiten het dorp pikken we de etappe op en slaan vrijwel meteen af voor ons eerste onverharde stuk route. Een ‘Boeren wandelpad’ leidt ons een weiland in waar we langs een sloot met bloeiende zwanenbloemen naar de Mûzel lopen. We volgen dit riviertje dat verderop weer overgaat in de Boorne en het Koningsdiep een tijdje om weer af te slaan naar een rustige asfaltweg.

Met natte schoenen van het gras, rode wangen van de zon en een mooi Fries landschap op ons netvlies wandelen we verder naar Friens. Op een trekker en een paar hondenuitlaters na is het beschaduwde weggetje rustig. Ook op het kronkelende fietspad naar het Jirnsumer Syl komen we weinig andere mensen tegen.

Bij het Syl, al 1000 jaar een kruispunt van water, wegen, schepen en mensen vinden we een hooggelegen bankje met uitzicht op de Kromme Grou. Bootjes vanuit Jirnsum naar Grou varen langs. Ook vier Canadese kano’s met bagage en kanoërs vertrekken vanaf een strandje aan de overkant richting Grou. Aan de slingerende bewegingen te zien moeten de kanoërs nog even oefenen.

Ook wij wandelen naar Grou, over een lang fietspad. We kruisen het spoor, lopen langs kantoorpanden, nieuwbouwwijken om uiteindelijk in het oude centrum te komen van het watersportdorp. Ik had grote drukte verwacht, maar niets is minder waar. Iedereen zit waarschijnlijk op het water. Op een pleintje strijken we neer voor een kopje koffie. De tweede vanochtend, maar ach, van terrasjes moet je gebruik maken.

In Grou maakt de route een lus langs het water. Bootjes in allerlei soorten en maten varen af en aan en de jachthaven ligt vol. Een mooie seizoen om hier te zijn. We lopen langs de oude St. Pieterkerk uit de 13e eeuw die hoog boven ons uittorent. We doorkruisen oude straatjes en komen uiteindelijk bij het Prinses Margrietkanaal.

Het is hier nog net geen filevaren. Het lange fietspad is zo helemaal niet saai. We verlaten het kanaal om via het aquaduct de snelweg over te steken. Normaal gesproken rijd ik hier op de snelweg onderdoor en wist niet dat je überhaupt zonder boot over het aquaduct kon komen. Wat leuk! Met een broodje genieten we op een bankje van het uitzicht, de spoorbrug die om de haverklap open gaat en de vele boten die voorbij varen.

Zigzaggend lopen we richting Akkrum. Enkele kilometers vergezellen we Kromme Knilles, de vaart genoemd naar de reus met dezelfde naam. Samen met Manke Meine, een andere reus, groef Knilles rond 1400 een sloot om twee nederzettingen te verbinden. Hij ontdekt tijden het graven een bocht in de vaart bij het huidige Akkrum en roept “Ach, krom!”. Boeren hoorden “Ackrom” en zo is Akkrum – volgens de overlevering – aan zijn naam gekomen.

In Akkrum is het nog een klein stukje naar de auto, maar niet geheel onverwacht staat de brug open. We laten grote huurmotorjachten, sloepjes, een houten zeilboot en enkele kleine motorjachtjes passeren en wandelen daarna door naar het station. Mijn Garmin geeft aan dat we 21 km hebben gelopen, hoewel het routeboekje voor deze etappe slechts 17 km rekent. Dit is niet de eerste keer dat de etappeafstanden niet kloppen. Gelukkig gaat het elke keer maar om enkele kilometers.

Ondanks de vele verharde wegen hebben we genoten van deze etappe. Het mooie weer en vooral de vele bootjes maakten deze wandeling bijzonder. De volgende keer starten we nog éénmaal in Akkrum maar wandelen dan weer richting oosten.

Benieuwd naar de andere etappes van het Koningspad XL? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Koningspad XL etappe 6: Akkrum – Raerd

On 10 juli 202210 juli 2022 door Door SuzanneinWandelenEen reactie plaatsen

Route: Koningspad XL
Afstand: 11 km
Start: Parkeerplaats station Akkrum
Eind: Parkeerplaats Raerd centrum

Geen lange etappe vandaag. Het boekje geeft 12 kilometer aan, het blijken er nauwelijks 11, inclusief rondje door het park van Jongemastate. We zetten de auto in Raerd bij het water en fietsen naar Akkrum waar we de etappe beginnen. Het is er – ondanks dat er geen NK Zonnebootrace is zoals vorige keer – aardig druk. Bootjes liggen aangemeerd, (Duitse) auto’s en campers rijden voorbij. Het vakantieseizoen is aangebroken.

We lopen door Akkrum waar we eerst het gebouw Welgelegen tegenkomen, aan het begin van de 20ste eeuw gebouwd als wooncomplex van 10 woningen voor weduwen of ongehuwde dames. Het ligt er mooi bij.

Net als Coopersburg waar we even verderop langslopen. In 1900 laat Folkert Kuipers dit gebouw met 22 woningen voor bejaarde echtparen bouwen. Kuipers was als 22-jarige naar de Verenigde Staten geëmigreerd waar hij zich Frank Cooper noemde. Hij maakte hier een fortuin als mede-eigenaar van warenhuizen. Hij bleef Akkrum trouw en stichtte hier Coopersburg. De bewoners hoefden geen huur te betalen en kregen een wekelijkse toelage. Ouderenzorg in 1900.

Vanuit Akkrum lopen we op een fietspad langs een doorgaande weg. We kruisen verschillende waterwegen. De brugwachter bij de Meinesleat wacht tot we over de brug zijn en doet dan de brug open om alle plezierjachtjes en motorboten door te laten. Ook de brug bij de Oude Schouw gaat pas open als we voorbij zijn. Deze brug is redelijk hoog maar een groot zeiljacht kan er met staande mast niet onderdoor. We zitten hier in een toeristisch gebied tussen het Sneekermeer en het Pikmeer.

We wandelen langs de boerderij waar de bekende schaatster Atje Keulen-Deelstra met haar gezin gewoond heeft en lopen dan Jirnsum in. Hier werpen we voor deze etappe een laatste blik op de Boorne die hier overgaat in de Mûzel.

In Jirnsum lopen we langs een café dat eigenlijk nog niet open is. De medewerkers zijn druk bezig om alles klaar te maken op het terras. Een medewerker biedt aan om toch koffie voor ons te maken en even later zitten we op het terras met een kopje koffie voor onze neus.

De laatste kilometers naar Raerd leggen we af over een kleine plattelandsweg. Raerd ziet er idyllisch uit met de oude huisjes en de grote kerk. De Mûzel (en hiermee eigenlijk ook het Koningsdiep) mondde hier uit in de Middelzee. Nu al lang verdwenen. Bij de kerk geeft een sokkel aan dat dit het begin (of het einde) is van de Slachtedijk. Een voormalige slaperdijk van bijna 42 km die helemaal naar de zeedijk bij Oosterbierum loopt. Een keer in de vier jaar wordt op deze dijk de Slachtemarathon gehouden, voor hardlopers en wandelaars. Een begrip in de regio en daarbuiten.

De etappe eindigt buiten het dorp bij Park Jongemastate. Het landhuis is in 1912 afgebroken maar de toegangspoort staat er nog wel. Het biedt tegenwoordig toegang tot een park waar in het voorjaar de stinsenplanten volop bloeien. We lopen een rondje door het park en eten op een bankje onze lunch. Er bloeit weinig meer, we zijn net een paar maanden te laat. In de bomen boven ons laten de roeken op hun nesten van zich horen. Later lees ik dat de inwoners van Raerd ook wel de Raerder Roeken worden genoemd, vanwege de vogels in dit park.

Historisch gezien liepen we vandaag een interessante etappe. Dat we bijna alleen over verharde wegen liepen was wat minder. De volgende etappe brengt ons weer terug naar Akkrum maar maakt een lus via watersportdorp Grou. Dat zal in dit zomerseizoen mooie plaatjes opleveren.

Benieuwd naar de andere etappes van het Koningspad XL? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.

Koningspad XL etappe 5: Tijnje – Akkrum

On 28 mei 2022 door Door SuzanneinWandelen5 reacties

Route: Koningspad XL
Afstand: 18 km
Start: Parkeerplaats bij rotonde Tijnje
Eind: Parkeerplaats station Akkrum

Al enkele dagen achter elkaar waait het stevig. Zon en wolken wisselen elkaar af en zo nu en dan valt er een bui. Vandaag is precies zo’n dag. We parkeren de auto bij station Akkrum en fietsen naar Tijnje. We hebben het goed uitgekiend. De hele 12 kilometer hebben we wind mee. Maar dat betekent wel dat we al wandelend terug naar Akkrum wind tegen hebben. En dat merken we op de lange open stukken tussen de weilanden.

Vanuit Tijnje wandelen we naar Gersloot-Polder, een dorpje van 190 inwoners en een voetbalclub. Het niet heel groot ogende voetbalveld is aan alle kanten omgeven door sloten. Daar zal wel eens een bal uit gevist moeten worden. In 2019 was VV Gersloot de kleinste voetbalvereniging van Nederland met 22 leden en één elftal.

Wij laten Gersloot-Polder voor wat het is en slaan af naar een smal weggetje langs een vaart. De bermen staan vol met fluitenkruid, boterbloemen en koolzaad, de waterkanten zijn geel van de gele lis. De enige persoon die we zien is een jongetje op een fiets die ons achterop komt. Bij gebrek aan bel roept hij hard “tring tring”, wat ook zeker effectief is. Op een bankje drinken we een kopje koffie. De bomen achter ons vangen de wind goeddeels op.

Langs een kanaal en een vaart lopen we naar het natuurgebied De Deelen. Op de Hooivaartsweg zien we achter de boerderijen al de ‘wetlands’ liggen. Met mijn verrekijker wil ik de zilverreigers die daar rondscharrelen nog eens goed bekijken. De witte vogels blijken lepelaars te zijn, die had ik hier niet verwacht! Het nut van een verrekijker.

Over vlonderpaden en bruggetjes doorkruisen we De Deelen. Ik had veel wandelaars verwacht in dit natuurgebied, maar we zijn alleen. Althans, op de open, zonnige plekken moeten we het pad delen met enorme wolken libellen en juffers. Bij elke stap die we zetten, verandert de zwerm van vorm. De paar libellen die lang genoeg stil blijven zitten, identificeren we via ObsIdentify als de viervlek, de gewone bronlibelle en de gewone oeverlibelle. Wat een mooi schouwspel.

Over lange rechte wegen laten we De Deelen achter ons en wandelen richting Aldeboarn. De typerende scheef staande kerktoren zien we al van verre. We passeren zogenaamde gruttoboerderijen die het gras niet in één keer maaien zodat de gruttokuikens hier kunnen opgroeien. De borden Nederland Gruttoland vallen niet te missen.

De wind trekt aan en dat merken we. We hebben ‘m pal tegen. We moeten moeite doen om vooruit te komen en kunnen nauwelijks een gesprek voeren. Als we uiteindelijk binnen de bebouwde kom van Aldeboarn komen waarderen we de luwte extra. Aan de voet van de schuine toren lezen we dat dit de Doelhôfkerk is, de toren stamt uit 1737. In de Middeleeuwen gold Aldeboarn als een belangrijk kerkelijk centrum van waaruit meerdere kloosters werden gesticht. Een van de kloosters stond in Nes, waar we tijdens deze etappe nog langskomen.

We steken de Boorne over, zoals het Koningsdiep hier heet en houden het water aan onze linkerhand. In het dorp ligt het riviertje er idyllisch bij. Bootjes liggen afgemeerd, bomen staan in fris voorjaarsblad.

Als we het dorp uitlopen, komen we een wandelaar met volle bepakking tegen. Hij loopt het Jabikspaad als voorbereiding op de Vierdaagse van Nijmegen. Gisteren en vandaag 35 kilometer. De route bevalt hem goed. Ook de schrijver van het Koningspad XL wandelboekje Fokko Bosker is te spreken over dit deel waar beide routes samen komen: “In ruime lussen kronkelt en draait de rivier als een heupwiegende sambadanser door het boerenland. De boerderijen liggen als aangemeerde slagschepen in een zee van groen.”

We naderen Nes, het dorp dat bekend staat om zijn watertoren. In de toren zitten sinds enkele jaren twee hotelkamers van waaruit je waarschijnlijk een prachtig uitzicht hebt. We wandelen langs de plek waar in de middeleeuwen het klooster van Nes stond, steken de Boorne over en lopen dan Akkrum in.

Deze dagen vindt hier de NK zonnebootrace plaats. In de Boorne ligt een opgeblazen geel-rode startboog. Het is er opvallend rustig. Op wat bootjes na zijn er weinig mensen op de been. Ook zien we geen enkele zonneboot. Die zijn waarschijnlijk nog bezig met hun ronde. Later, op een terras vlakbij de start, zien we de eerste zonneboot aankomen. Er klinkt een toeter en dat is het. Geen uitzinnig juichend publiek, geen applaus. Is de grote race misschien morgen? Of is het zonnebootracen gewoon niet zo bekend bij het grote publiek?

Wij vonden het in ieder geval een mooie afsluiter van een winderige wandeling met mooie uitzichten over veelal verharde wegen, met als hoogtepunt het vlonderpad door De Deelen.

Benieuwd naar de andere etappes van het Koningspad XL? Hier vind je de verhalen over de etappes tot nu toe.