Route: Pieterpad
Afstand: 15 km
Start: Bushalte Gennep Niersbrug
Eind: Bushalte Groesbeek centrum
Pieterpad, het pad der paden. Of in ieder geval het eerste langeafstandspad in Nederland. Het loopt van Pieterburen naar de Sint Pietersberg en spreekt tot de verbeelding. Vele mensen lopen het en doen er soms jaren over om het uit te lopen. Een vriendin van mij liep het pad in 2018 in anderhalve maand, vrijwel achter elkaar. Ik liep toen twee etappes met haar mee. Hoog tijd voor de rest.
De voorspellingen waren niet denderend voor vandaag: veel regen, onweer, harde wind, koud. Maar toen we vanmorgen wakker werden in onze B&B in Groesbeek bleek de regenvoorspelling een stuk minder te zijn geworden. Bij ons ontbijt scheen zelfs een zonnetje. We lopen dit weekend twee etappes van het Pieterpad. Gisteren liepen we van Millingen aan de Rijn naar Groesbeek. Ook vandaag begeven we ons weer naar de bushalte in het centrum van Groesbeek om daar de bus naar Nijmegen te nemen. In Nijmegen gaan we dit keer niet naar Millingen, maar stappen in de bus naar Gennep. We lopen de etappe vandaag van zuid naar noord, dit bleek praktischer.
In de bus zitten meerdere wandelaars. De drie oudere vrouwen stappen ook uit in Gennep maar lopen naar het zuiden, net als veel pieterpadders (en wij eigenlijk ook). We verwachten vandaag daarom weinig mensen tegen te komen die dezelfde kant oplopen als wij. Niets blijkt minder waar. Meerdere groepjes wandelaars lopen dezelfde kant op. Ze hebben zich niet laten afschrikken door de voorspellingen en we komen ze regelmatig tegen. We zijn bijna allemaal gehuld in een regenponcho. Hoewel er minder regen is voorspeld, is het zeker niet droog.
Dat merken we al als we Gennep langs het oude stadhuis uit 1620 uitlopen. Hoewel de zon nog schijnt pakken de donkere luchten zich al samen. Als we in het open gebied lopen tussen de Maas en de Niers begint het te regenen. Gelukkig duurt het kort. We lopen op het grondgebied van Vesting ‘t Genneperhuis, een sterke vesting die enkele eeuwen alle aanvallen heeft weerstaan. In 1672 lukte het de Franse troepen om de burcht op te blazen. Gennep is sowieso een stadje met een bewogen geschiedenis. Het is o.a. Pruisisch, Frans en Belgisch geweest. Ook in de Romeinse tijd was het een strategische locatie, gelegen aan de monding van de Niers. Interessant om bij de volgende etappe eens wat verder in te verdiepen.
Na dit open gebied is Milsbeek niet ver meer. In de plaatselijke Spar halen we onze lunch. De mevrouw bij het brood raadt ons de krentenbollen van de Milsbeekse bakker aan. Uiteraard nemen we die mee. Het duurt echter nog een tijdje en een hoop regenbuien voordat we de lunch kunnen verorberen.
Na Milsbeek wordt het weer donker en een blik op Buienradar leert ons dat er forse buien op komst zijn. De route gaat verder naar de bossen van de St. Jansberg, we zien de heuvels al liggen. We schroeven het tempo op om voor de ergste regen onder die bomen te lopen. Hoewel bomen zonder blad ook niet heel veel regen tegenhouden, voelt dat toch beschutter. Vlak voor het bos zien we Eethuis De Diepen. We twijfelen geen moment en gaan hier naar binnen. Nog voor we zitten, barst de bui los. Wij en de andere wandelaars en fietsers hier binnen, kijken naar buiten met een zeker opluchting. Wat een timing! Bij de cappuccino nemen we vlaai. We zijn tenslotte in Limburg.
Als de ergste regen voorbij is, hijsen we ons in onze poncho’s en gamaschen. Samen met andere wandelaars in poncho’s stijgen en dalen we door dit mooie bosgebied. Het is af en toe knap modderig, maar het is prima te doen. Het pad kronkelt onder de kale bomen door en de gekleurde poncho’s van andere pieterpadders vallen goed op.
We zien regelmatig speenkruid en bosanemonen die wachten met opengaan tot het zonnetje weer schijnt. Ook beginnen zich de eerste varens te ontrollen. De natuur ontluikt. Wat is dit een fijne tijd om buiten te zijn. De St. Jansberg gaat over in de Kiekberg met een flink steile modderige afdaling.
Als we langs de bosrand lopen, hebben we een mooi uitzicht op de weiden omzoomd door hagen. Eigenlijk zoals het vroeger ook was, voordat prikkeldraad zijn intrede deed. We vinden een bankje met uitzicht op dit mooie landschap en eten bij slechts een paar druppels regen onze Milsbeekse krentenbollen. De koffie drinken we in een rap tempo op als de druppels talrijker worden. Dan vangen we het laatste stuk aan.
De regen barst nu echt los en op een onbeschutte zandweg worden we flink nat. We werpen nog snel een blik op de wijngaard Klein-Amerika vanaf een uitkijkpunt in het bos, maar duiken al snel weer het Groesbeekse bos in. Niet veel later is het droog en schijnt de zon. Ze snel gaat dat deze twee wandeldagen.
Met wapperende poncho’s lopen we Groesbeek in en eindigen bij de bushalte waar we vanmorgen vertrokken. In het zonnetje lopen we terug naar onze auto. Een mooi einde van onze wandeling. Ondanks de nodige buien was het een mooi wandelweekend in een prachtig gebied. Na regen kwam inderdaad zonneschijn. En we zijn in Limburg aangekomen, de laatste provincie van dit pad. Niet dat we er bijna zijn trouwens, ons resten nog eens acht etappes tot aan de Sint-Pietersberg.
Benieuwd naar de andere gelopen etappes van het Pieterpad? Hier vind je de etappes tot nu toe.
Door Suzanne 