Knapzakroute Westervelde – Norg

On 17 september 2023 door Door SuzanneinWandelen1 reactie

Route: Knapzakroute Westervelde – Norg K27
Afstand: 17 km
Start: Parkeerplaats bij hunebed D2, Hunebedweg Westervelde
Eind: Parkeerplaats bij hunebed D2, Hunebedweg Westervelde

De tweede Knapzakroute van dit jaar brengt me naar Norg en de twee buurtschappen Zuidvelde en Westervelde die al vanaf de Middeleeuwen bestaan. Ik loop over vrijwel alleen onverharde wegen door bos, langs bosranden, door weidse natuurgebieden en langs akkers. Kortom een zeer afwisselende tocht. Ik tref het met het weer. Dit weekend, half september, is het nog prachtig zomerweer.

Ik zet mijn auto niet op de parkeerplaats van café-restaurant Norgerhout, zoals de routebeschrijving aangeeft. Ik wil niet een plek bezet houden voor gasten van de horecagelegenheid en niet elk restaurant is er van gediend. Bij Westervelde is een mooie parkeerplek aan de route waar ik, als ik er om 8 uur ‘s morgens parkeer, ook nog een prachtig plaatje voorgeschoteld krijg. Het hunebed D2 ertegenover wordt uitgelicht door de laagstaande zon. Eromheen hangt nog wat nevel. Lange schaduwen vallen over het grasveld .

Hunebed D2 Westervelde tegenover de parkeerplaats

Ik loop de route tegen de klok in en wandel vanaf de parkeerplaats meteen de natuur in. Via karrensporen, smalle paadjes en akkerranden loop ik naar Norg. Op de velden torenen de maisplanten ver boven mij uit. Nieuwsgierige koeien rennen enthousiast met mij mee en poseren voor een foto.

In Norg zijn mensen al druk bezig allerhande zaken op te bouwen, hekken staan klaar om straten af te sluiten. Ik weet niet wat er staat te gebeuren, maar ik zal het niet meemaken. Na een blik op de Middeleeuwse kerk laat ik al snel het dorp met zijn oude typische Drentse boerderijen achter me.

Over paadjes langs maisvelden loop ik door het Norger esdorpenlandschap richting Zuidvelde. Onderweg kom ik een monument tegen voor tien verzetsmensen die op deze plek zijn doodgeschoten, een paar dagen voor de bevrijding. Tijdens mijn wandelingen kom ik veel van dit soort monumenten tegen. Het doet je altijd even stilstaan bij zo’n plek die nu, bijna 80 jaar later, in niets verschilt van het bos eromheen.

In Zuidvelde loop ik via de brink naar het Tonckensbos. Oude boerderijen en schuurtjes op de brink werpen je zo een paar honderd jaar terug in de tijd. Van nog veel langer geleden zijn de veertig grafheuvels die in het Tonckensbos liggen. Ze stammen uit de IJzertijd. Zo’n grafheuvel werd opgeworpen op een plek waar een dode gecremeerd werd. Op een bankje onder een eik (zonder eikenprocessierupsen) drink ik mijn koffie. Ik laat de stilte van het bos op mij inwerken.

De route loopt onder Westervelde door naar de voormalige hooilanden waar de boeren via dijkjes kwamen. Ik loop over zo’n dijk, de Broekdijk, en kom ik in een gebied terecht waar ik eerder ben geweest: het dal van het riviertje de Slokkert. Ik liep hier in november 2021 vanuit Veenhuizen. Het gebied was toen aanmerkelijk natter dan nu. We moesten moeite doen om vooruit te komen door de modder. Nu zijn de paden prima te belopen. Ik herken de dode boom, die ik toen ook op de foto zette. De dreigende lucht erachter gaf toen de foto meer cachet dat de strakblauwe lucht nu.

Na de Slokkert te hebben overgestoken, loop ik in een paar kilometer terug naar Westervelde en mijn auto. Tijdens deze wandeling duikt regelmatig de markering van het Drenthepad op. Ook hier in Westervelde. Enig verschil met eerder deze ochtend is dat ik nu ook veel meer wandelaars zie. Het lijkt wel alsof ze rond lunchtijd samenkomen in Westervelde. Ik ben benieuwd waar hun etappe heengaat. De stukken die ik vandaag gezien heb, waren in ieder geval erg mooi. Deze Knapzakroute heeft wederom een prachtig stukje Drenthe laten zien. Een aanrader.

Benieuwd naar de andere Knapzakroutes die ik gelopen heb? Je vindt ze hier.

Knapzakroute Zeijen – Peest

On 3 mei 2023 door Door SuzanneinWandelenEen reactie plaatsen

Route: Knapzakroute Zeijen – Peest K26
Afstand: 18 km
Start: Café Hingstman Hoofdstraat 18, Zeijen
Eind: Café Hingstman Hoofdstraat 18, Zeijen

Op de laatste dag van april lopen we de eerste knapzakroute van het jaar. Hoog tijd, want de knapzakroutes die ik tot nu toe heb gelopen waren stuk voor stuk de moeite waard. Ze brachten ons in authentieke Drentse dorpjes en verstilde natuurgebieden die ik niet of nauwelijks kende. Mijn in totaal zevende knapzakroute beginnen we in Zeijen, een brinkdorp ten noorden van Assen. De auto zetten we op een van de parkeerplekken voor het plaatselijke café dat nu – het is nog geen 9.00 uur – er nog stil bij ligt.

We lopen de route met de klok mee en wandelen langs de grote brink met hoge eiken en oude boerderijen het dorp uit. Al snel lopen we langs het gedempte gedeelte van de Zeijerwiek, een kanaaltje dat werd gebruikt voor het aan- en afvoeren van agrarische producten. We kijken uit op wat vroeger een haventje voor platbodems was. Het is nu nog zonnig waardoor het gedeelte waar wel water is er prachtig uitziet. In het heldere water zie je veel waterplanten. Het voorjaarsgroen begint uit te komen en omringt alles met die typische versgroene kleur van het beginnende voorjaar. Ook horen we veel vogels en zien we een paar geelgorzen.

Langs het water, maar ook kilometers daarna, komen we meerdere straatgedichten tegen. Sommige in het Drents, andere in het Nederlands. Alle gedichten lijken de omgeving waar we doorheen lopen als inspiratie te hebben.

We komen langs het Bollenveen, een vroeger veenmoeras. Op een bankje naast een tjasker zit een vogelaar met grote lens naar de nijlganzen in het water te kijken. Als we niet veel verderop op een picknickbankje onze koffie drinken, loopt de vogelaar langs. Met een glimlach merkt hij op hoe stil het hier is. Zijn ochtend is in ieder geval goed begonnen en die van ons ook. Hoewel de zon inmiddels compleet verdwenen is. Gelukkig komt hij later weer tevoorschijn.

Deze wandeling loopt door het beekdal van de Broekenloop, een beekje dat we onderweg naar Peest voor het eerst passeren. Ik lees dat deze beek vanaf 2024 zijn natuurlijke loop terugkrijgt. Zoals zoveel watergangen in Nederland is ook deze beek in het verleden zo aangepast dat het water snel kon worden afgevoerd. Met de huidige klimaatverandering leidt dit sneller tot droogte. Goed dat hier nu wat aan wordt gedaan.

Peest is een oud Drents esdorp met brink en ligt ten zuidoosten van Norg. In de Tweede Wereldoorlog gebruikte de Duitsers Peest als strategisch punt, met o.a. een vliegveld met vier landingsbanen. Met de Groene Wissel Norg, in december 2021, kwam ik hier ook langs. Toen vond ik het waterbekken (Westerveen) dat hier ligt op een dalarna paardje lijken. Ik lees nu dat het de vorm van een vliegtuig zou hebben. Anderen zien er een hakenkruis in. Het water was om te blussen in geval van brand. Een oorlogsmonument (wederom in dichtvorm en in het Drents) herinnert aan wat hier gebeurd is.

Over bospaden passeren we weer de Broekenloop en wandelen daarna richting het Noordsche Veld. Onderweg kwamen we tot nu toe veel gravelbikers tegen maar slechts een handjevol wandelaars. Dat is hier wel anders. Het lijkt wel of alle wandelaars uit de omgeving zich hier verzameld hebben. De zon schijnt inmiddels weer uitbundig en het veld ligt er mooi bij. Dus ik begrijp ze heel goed.

De route leidt ons over het veld waar we een kudde schapen, een schaapshond en twee schaapsherdsters tegenkomen. Ook zien we de vele grafheuvels waar dit gebied om bekend staat. Voor de Tweede Wereldoorlog lagen hier nog veel meer grafheuvels. De Duitsers hebben hier echter tijdens de oorlog een schijnvliegveld aangelegd als afleiding van het werkelijke vliegveld bij Peest. Er zijn toen veel grafheuvels vernield.

Na het Noordsche Veld lopen we in het zonnetje over een zandpad met rechts een bosrand en links omgeploegde akkers. In de berm zien we een enorm mierennest. Het krioelt van de zwarte beestjes. Niet veel verder zien we er nog een en daarna nog een. In totaal passeren we er wel tien op korte afstand van elkaar. Zouden deze nesten allemaal tot één grote gemeenschap behoren?

Door de Zeijerstrubben lopen we weer richting Zeijen. Een klein bospaadje kronkelt door een bos van lage bomen. Vroeger was dit een eikenbos waar inwoners van Zeijen hun hout vandaan haalden. Het is nu een natuurmonument waar de natuur haar gang gaat. Ook hier is de oorlog niet ver weg. Midden in het bos stuiten we op een oorlogsmonument. Op deze plek zijn twee verzetsleden gefusilleerd.

Langs de Noorderesch overbruggen we de laatste kilometers naar Zeijen. Daar wacht ons cappuccino op het terras van het café, waarvoor we vanmorgen de auto parkeerden. Deze eerste knapzakroute van het jaar bleek een (hoofdzakelijk) zonnige voorjaarswandeling door een mooi Drents landschap met de nodige historie.

Benieuwd naar de andere Knapzakroutes die ik gelopen heb? Je vindt ze hier.

2022 | Terugblik op mijn wandeljaar

On 31 december 202226 december 2022 door Door SuzanneinWandelen2 reacties

Ook in 2022 heb ik veel delen van Nederland al wandelend gezien. Naast de rondwandelingen op Klompenpaden, Groene Wissels, Trage Tochten en Knapzakroutes, liep ik weer eens een wandeling uit een wandelboekje van Gegarandeerd Onregelmatig, rondde een Streekpad af, begon een nieuwe LAW en een bijzonder lange afstandspad langs een Fries riviertje en liep verder op de resterende LAW’s en Streekpaden waaraan ik al eerder was begonnen. Lees hieronder alles over mijn wandeljaar.

Streekpad en wandelnetwerkpad

Noardlike Fryske Wâlden Streekpad aan de Leien

Eind vorig jaar schreef ik dat ik het Noardlike Fryske Wâlden Streekpad wellicht zou uitlopen dit jaar. Dat is gelukt. Met een lange pauze vanwege het broedseizoen hebben we in oktober de laatste etappe van dit mooie pad gewandeld.

Ook zijn we dit jaar begonnen met het Koningspad XL dat het Friese riviertje het Koningsdiep volgt. We hebben er inmiddels negen etappes op zitten. Voor dit pad volg je de markering van het wandelnetwerk. Het voert ons door allerlei ons onbekende streken van Friesland. Het boekje staat boordevol informatie over de geschiedenis en de omgeving waardoor je op een andere manier om je heen kijkt. De etappes zijn niet allemaal even mooi en gaan vaak over verharde paden.

LAW’s

Met het Pionierspad hebben we dit jaar drie etappes afgetikt en zijn nu in Zeewolde aangekomen. Met nog drie etappes te gaan tot aan het eindpunt Muiden moeten we dit pad in 2023 toch wel af kunnen ronden. Waarschijnlijk in een wandelweekend zoals we dit jaar deden.

Met het Marskramerpad zijn we weer een stukje dichter bij Scheveningen gekomen. In augustus wandelden een vriendin en ik in twee etappes vanaf de Veluwe de Gelderse Vallei in. In 2023 komt Amersfoort in zicht en wie weet wat nog meer.

Van het wandelen over het Pieterpad is het dit jaar niet gekomen. De etappes lagen te ver weg om een dagje te gaan en er waren meer LAW’s die in een wandelweekend gelopen moesten worden. Wellicht dat het er volgend jaar van komt.

Wel startten we een nieuwe LAW: het Friese Woudenpad van Steenwijk naar Lauwersoog. Er zitten inmiddels vier etappes op en we hebben al in drie provincies gewandeld. Het bevalt goed tot nu toe.

Rondwandelingen

Ook dit jaar heb ik weer veel rondwandelingen gemaakt en beschreven. Zo liep ik in april in de zuidwesthoek van Friesland rond de Aldegeaster Brekken een verrassend knooppuntenrondje met als bonus een rondleiding door een oude spinnenkopmolen.

Met vier Klompenpaden maakte ik in 2022 o.a. een trip down memory lane in het buitengebied van een winters Zeist. Ook van de Drentse Knapzakroutes liep ik er vier. De laatste in november sprong er toch wel uit. De omgeving van Gasteren is prachtig, zeker met het prachtige weer dat er we bij hadden. Een goede tip van een collega.

Ook de Trage Tochten ontbraken dit jaar niet. Vijf liep ik er, in Drenthe en Friesland. De Tocht van Nijeberkoop maakte indruk door de zonsopgang op de Delleboersterheide in Zuidoost Friesland. De Trage Tocht Eastermar liep ik onder warme zomerse omstandigheden en was ook zeer de moeite waard.

Met negen Groene Wissels deed ik de provincies Friesland, Groningen, Drenthe, Utrecht en Gelderland aan. De Wissels in Uffelte en Niebert sprongen er toch wel uit met in Uffelte Zweeds-Drentse taferelen en in Niebert een van eerste lentewandelingen met bloeiende stinzenplanten en een eeuwenoud pad.

Stinzenplanten op de Groene Wissel Niebert

Kortom, het was wederom een mooi en afwisselend wandeljaar. Ik hoop dit in 2023 voort te zetten. Het nieuwe Nivonpad het Stellingenpad staat in ieder geval op de planning. In 260 kilometer loopt het pad door de Stellingwerven in Zuidoost Friesland en doet ook nog de Wieden in Overijssel en de Drentse dorpen van de Maatschappij van Weldadigheid aan. Zoals altijd blijkt er nog veel te ontdekken in Nederland.

Wat was jouw mooiste wandeling van 2023?

Knapzakroute Gasteren

On 20 november 2022 door Door SuzanneinWandelen3 reacties

Route: Knapzakroute Gasteren K1
Afstand: 19 km
Start: Parkeerplekken bij Brink 1 Gasteren
Eind: Parkeerplekken bij Brink 1 Gasteren

Twee collega’s liepen de Knapzakroute Gasteren en waren verbaasd dat ik ‘m nog niet gelopen had. Zij vonden het prachtig. Ook Frank van frankwandelt.nl is zeer te spreken over de route: “Een van de mooiste knapzakroutes” noemt hij het. Hoog tijd dus om eens de omgeving van Gasteren opnieuw te verkennen. Opnieuw, want het gebied is niet geheel onbekend. Ik liep hier in 2018 ook met het Pieterpad. Regelmatig komen we de markering tegen.

Op een koude zonovergoten zaterdag in november parkeren we onze auto op de Brink in Gasteren, een typisch Drents dorp uit de 13e eeuw met oude boerderijen. De Knapzakroute bestaat uit twee lussen, een grotere en een kleinere, en is dus ook goed in twee afzonderlijke wandelingen te lopen. Het voordeel van de route is dat de twee lussen elkaar in het midden kruisen, precies waar we de auto hebben geparkeerd. Je kunt tussendoor dus nog even wat in de auto leggen, of eruit halen. Daarnaast staat er op die plek Pannenkoekboerderij Brinkzicht waar ze naast pannenkoeken ook lekkere wafels serveren. Cappuccino met wafels zo halverwege de route bevalt uitstekend, hebben wij ervaren.

Wij lopen namelijk allebei de lussen. De 17,5 kilometer op de site blijkt volgens de GPS 19 kilometer te zijn. Wij doen er nog een paar kilometer bij als we twee keer verkeerd lopen. De omgeving is overal prachtig dus dat vinden we helemaal niet erg. De route leidt ons over voornamelijk onverharde paden door een authentiek Drents landschap met hunebedden, grafheuvels en heidevelden zoals de Gasterse Duinen. Dit laatste gebied ligt er mooi bij in dit stralende zonnige weer. We zijn vrijwel de enige en genieten van het golvende heidelandschap met hier en daar een ven. In augustus zal het hier ook prachtig zijn als de heide in bloei staat.

De route wordt verder gekenmerkt door diepjes, heel veel diepjes. De kronkelende beekjes hebben namen als het Anlooërdiepje, het Gasterensche Diep, het Oudemolensche Diep en het Schipborgsche Diep. De smalle stroompjes lopen door een soms glooiend landschap. De route loopt regelmatig parallel aan de beken of kruist ze. De beekdalen zijn af en toe knap vochtig en ik ben blij dat ik mijn hoge wandelschoenen aangetrokken heb.

Veel bomen hebben nog hun herfstige bladeren. De zonnestralen vallen erop en erdoorheen waardoor bos(rand)paadjes stuk voor stuk prachtig uitgelicht worden. Het ene pad nog mooier dan de andere. En we belopen nogal wat paden tijdens deze route, singletracks met en zonder mountainbikers, vlonderpaden, brede bospaden bezaaid met bladeren of over twee planken naast elkaar als overbrugging van een nat stuk. Ik blijf maar foto’s maken.

Dit is inmiddels mijn zesde knapzakroute en ik moet zeggen dat het inderdaad een van de mooiste was tot nu toe, samen met Knapzakroute Linde-Zuidwolde. Een aanrader dus, mocht je eens in deze contreien zijn. Dank voor de tip, collega’s!

Benieuwd naar de andere Knapzakroutes die ik gelopen heb? Je vindt ze hier.

Knapzakroute Roderwolde – Foxwolde

On 10 september 20229 september 2022 door Door SuzanneinWandelen1 reactie

Route: Knapzakroute Roderwolde – Foxwolde K24
Afstand: 15 km
Start: Parkeerplekken tegenover molen Roderwolde
Eind: Parkeerplekken tegenover molen Roderwolde

Zoals Gelderland en Utrecht de Klompenpaden hebben, heeft Drenthe de Knapzakroutes. Dit zijn niet-gemarkeerde lokale rondwandelingen van gemiddeld 15 kilometer lang in heel Drenthe die vaak door minimaal één dorp komen. De eerste route stamt al uit 1984 en sindsdien zijn er heel wat gemaakt. Op dit moment zijn er zo’n 65 actueel. De routebeschrijvingen en uitgebreide cultuurhistorische informatie vind je in de gidsjes van de routes. Sinds het voorjaar 2020 zijn verscheidende routes ook digitaal te downloaden op knapzakroutes.nl.

De derde Knapzakroute dit jaar brengt ons naar Noord-Drenthe en wel Roderwolde. Ik ken het van de molen Woldzigt, olie- en korenmolen, en de Jacobskerk. In 2017 liep ik met het Jacobspad door dit plaatsje heen. Vijf jaar geleden alweer, wat gaat de tijd snel.

We parkeren voor de molen die er verlaten, maar statig bij ligt. Dit is niet de officiële start van de route maar er is genoeg parkeerplek en de route loopt hier langs. Parkeren bij een café, zoals de routeomschrijving aangeeft, is vaak niet helemaal de bedoeling. Voor ons ligt een haventje er aantrekkelijk bij in het vroege zonlicht. ‘Schippershaoven’ staat er op een bordje. Door een klaphekje zien we een paadje langs de Schipsloot de verte in lopen. Na een blik op de digitale kaart blijkt dit ook de route te zijn. Als we de wandeling tegen de klok inlopen, starten we met dit pad. De keuze is snel gemaakt.

Over een graspad lopen we door Polder Zuidermaden en later door De Kleibosch. In dit gebied kan het flink nat zijn, maar in deze droge tijden hebben we nergens last van. Op een paar hondenuitlaters na zijn we alleen. We kijken uit over het water waar diverse vogels drijven, zwemmen en vliegen. Hier komt de zware potklei aan de oppervlakte. In vroeger tijden werden van deze klei kloostermoppen (bouwstenen) gemaakt.

We zeggen tegen elkaar dat deze route nu al geslaagd is met deze mooie onverharde paden. Even later lopen we over asfalt. De lange schaduwen van de bomen op de weg geven ons een nazomergevoel. En dat asfalt loopt wel makkelijk. De zon begint echter steeds hoger te klimmen en het wordt warmer (het wordt vandaag 29 graden). Tijd voor weer wat onverharde paden.

We wandelen door Leutingewolde en lopen via een populair fietspad over de Sandebuursedijk. Als we de Rodervaart kruisen zien we een uitnodigend koffiebankje. Naast enkele wilgen drinken we onze koffie en verwonderen ons over de vele fietsers (voornamelijk wielrenners en oudere e-bikers) die we eerder helemaal niet zagen. Waarschijnlijk is deze plek makkelijk te bereiken vanuit Groningen en grijpen Groningers de kans om op deze zonnige zondagochtend een tochtje te maken. Al een tijdje zien we enkele markante gebouwen van de stad Groningen aan de horizon. De stad is niet ver weg.

Door Sandebuur lopen we naar het Leekstermeer. Staand op een bankje vang ik er net een glimp van op. Tijdens de rest van de route blijft het meer verscholen achter het vele riet. In een ander jaargetijde zijn de uitzichten wellicht wat beter. We lopen inmiddels weer onverhard en blijven dat met wat onderbrekingen ook doen.

We wandelen over onlangs gemaaide dijken in de Onlanden waar het gemaaide gras nog ligt te drogen. In dit gebied zijn in 2008 boomstronken gevonden van 8000 jaar oud. Een gedicht van Albert Boelen en het monument Oerwold van kunstenaar Evert van Fucht met gestileerde eikenbladeren op hoge staken verwijzen naar deze vroegere oerbossen.

Een monument en gedicht voor vroegere oerbossen

De dijken en een asfaltweg brengen ons uiteindelijk weer bij de molen in Roderwolde. Op het bankje bij het haventje eten we onze boterhammen. Door het klaphekje aan de andere kant van de haven komen meerdere groepjes wandelaars. Vanmorgen was het daar een stuk rustiger. Zouden er ook mensen bijzitten die de Knapzakroute lopen? Hoe populair zijn die Knapzakroutes eigenlijk?

Heb jij wel eens een Drentse Knapzakroute gelopen?

Benieuwd naar de andere Knapzakroutes die ik gelopen heb? Je vindt ze hier.

Knapzakroute Hijken

On 6 juni 2022 door Door SuzanneinWandelen1 reactie

Route: Knapzakroute Hijken K15
Afstand: 16,5 km
Start: Parkeerplek Westeinde Hijken
Eind: Parkeerplek Westeinde Hijken

Op een schitterende zaterdag in het Pinksterweekend rijd ik naar het Drentse Hijken voor mijn tweede Knapzakroute van dit jaar. In Hijken parkeer ik niet, zoals de routebeschrijving aangeeft, op het parkeerterrein bij het café (uitsluitend voor gasten) maar op de even verderop gelegen parkeerplekken aan Westeinde die ook aan de route liggen.

Ik besluit eerst het lusje onder Hijken te lopen dat me naar het Hijkermeer brengt. Ik lees dat het bij deze pingoruïne uit de laatste ijstijd nogal kan spoken. In het verleden is in de draaikolken na hevige regenval wel eens iemand verdronken. Tegenwoordig is het een recreatiemeertje met een strandje. Nu is het er verlaten, op een visser na. Op een bordje staat een gedicht in het Drents. De dichter R. Wessels steekt zijn enthousiasme over het meertje niet onder stoelen of banken.

De route brengt me weer naar Hijken en over het Oranjekanaal. Dit kanaal is in de 19e eeuw aangelegd ter ontsluiting van het veengebied westelijk van Odoorn en de Bargervenen. Op dit moment is het kanaal niet bevaarbaar. Plannen om weer pleziervaart mogelijk te maken zijn gestrand vanwege de hoge kosten voor renovatie van bruggen en sluizen. Maar zonder bootjes ligt het kanaal er ook mooi bij op deze zonnige junidag.

Na het kanaal wandel ik over een rustig landweggetje omzoomd door bomen naar het Hijkerveld. Ik kom niemand tegen, ook niet als de weg onverhard wordt. Ik zie enkel een oude trekker op het land die het hooi aan het keren is. Langs de weiden staan pioenrozen in uitgestrekte velden.

Langs een B&B loop ik het Hijkerveld op. Het is er stil. Ik zie uitgestrekte heidevelden met hier en daar een boom. Vogels vliegen af en aan en ik diep mijn verrekijker op uit mijn tas. Bij het Diependal, een waterrijk natuurgebied zie ik mijn eerste bankjes. Ze kijken uit over het water. Eentje is bezet door een vogelaar in camouflagebroek en een heel wat professionelere kijker dan ik heb. Ik groet hem zachtjes en ga op het andere bankje zitten. Hij kijkt zelfs even om als hij teruggroet.

Onder het genot van een kopje koffie zie ik door mijn kijker van alles gebeuren in het gebied voor me. Hier kun je gemakkelijk een ochtend doorbrengen. De vogelaar hervat zijn weg en vraagt in het voorbijgaan aan mij: “Aan het wandelen?”. Zou mijn kijker of toch de rugzak mij hebben verraden? Ik knik bevestigend.

Ook ik ga verder en loop nog ettelijke kilometers over het Hijkerveld. Het is er prachtig. Ik passeer diverse meertjes met uitbundig kwakende kikkers. Koren van veldleeuweriken begeleiden me. Ze zijn te druk bezig met elkaar om op hun omgeving te letten en komen af en toe wel heel dichtbij. In de lucht lijken ze klein maar van dichtbij zijn het best wel grote vogels met een duidelijk gespikkelde borst en onmiskenbare kuif. Ook spot ik de geelgors die ik al een tijdje hoor. Ik kom meerdere wandelaars met verrekijkers tegen. Eigenlijk wel een must hier in deze tijd van het jaar.

Hijkerveld met meertjes vol kwakende kikkers

Bij de Ensinkkooi staat de schaapskudde van het Hijkerveld. Ze trekken zich van mij of van de zeven meiden die op een E-chopper langs komen tuffen weinig aan en grazen rustig verder. Via een bosgebiedje met grafheuvels en wederom veel vogels die zich makkelijk laten spotten, loop ik het gebied uit.

Langs plattelandsweggetjes en zandpaden, sommigen langs een veld met een gewas dat verdacht veel op cannabis lijkt, kom ik weer bij het Oranjekanaal. Door het bladerdak van de grote bomen valt het zonlicht in creatieve patronen op het wegdek. Het voelt als zomer.

Terug in Hijken lijken de fietsers ook wakker te zijn geworden. Stelletjes op elektrische fietsen maar ook racefietsers en mountainbikers rijden aan de lopende band voorbij. Een zonnige zaterdag in het Pinksterweekend is natuurlijk ook een ideaal moment om de natuur in te gaan. En het Hijkerveld is een mooie bestemming.

Benieuwd naar de andere knapzakroutes die ik gelopen heb? Je vindt ze hier.

Knapzakroute Langelo

On 19 februari 202218 februari 2022 door Door SuzanneinWandelen3 reacties

Route: Knapzakroute Langelo K29
Afstand: 15 km (18 km indien je parkeert op Natuurplaats Noordsche Veld)
Start: Parkeerplaats Natuurplaats Noordsche Veld, Donderseweg 22 Norg
Eind: Parkeerplaats Natuurplaats Noordsche Veld, Donderseweg 22 Norg

Mijn laatste knapzakroute liep ik op Hemelvaartsdag vorig jaar. Hoog tijd dus voor een volgende. Op een zonnige zaterdag kiezen we voor de knapzakroute Langelo. De route start vanaf een bushalte in Langelo. Wij gaan echter met de auto. Via Google Streetview kan ik zo snel geen parkeerplek vinden in het kleine Langelo. Daarom besluiten we de auto een kilometer van de route af te zetten bij Natuurplaats Noordsche Veld. Hier ben ik in november vorig jaar goed opgewarmd met cappuccino en lekkers tijdens de Groene Wissel Norg. Goede herinneringen dus.

Als wij om 9 uur de auto parkeren is de parkeerplaats welhaast verlaten. Dat is wel anders als we een aantal uren later weer terugkomen. Dan staan de auto’s te wachten op een vrij plekje. Maar zover is het nog niet. Vanaf de Natuurplaats volgen we een kilometer het Groot Frieslandpad naar de route toe. Om ons heen zijn de akkers wit van de rijp. Erboven een stralend blauwe lucht.

We lopen de route met de klok mee en bij nummer 17 op het kaartje pikken we de route op. We wandelen de Oosterduinen in. In het bosgebied staan allerhande boshuisjes met mooie uitzichten over de berijpte weilanden. De zon geeft ons en de bomen lange schaduwen.

We passeren het Schillenveen, een dichtgegroeid veenmeertje, en blijven aan de rand van de Langeloër Duinen lopen. We wandelen over brede zand- en asfaltwegen, maar de knapzakroute schuwt ook de MTB-paadjes niet. Hoewel we af en toe groepjes en zelfs groepen van zo’n 15 fietsers tegenkomen, hebben we de echte smalle single tracks voor onszelf. Gelukkig maar, er zijn daar namelijk niet heel veel uitwijkmogelijkheden.

Via een fietspad naderen we een groot complex van de NAM dat dient als ondergrondse gasopslag. Er zijn in Nederland maar drie van dit soort complexen gebouwd, zodat er altijd voldoende gas geleverd kan worden. De installatie valt op met zijn blauwe tanks en zilverkleurige leidingen. Bij de bouw in de jaren negentig was er felle kritiek maar tegenwoordig is men van mening dat het complex mooi opgaat in het landschap. Alle eer voor de landschapsarchitecten. In 2000 kreeg de NAM hier zelfs de Drentse Welstandsprijs voor.

Door het bosgebiedje naast het complex maken we een lusje voordat we op de Westerbrink in Langelo uitkomen. Hier lonkt een bankje in de zon naar ons. En uiteraard de koffie in de rugzak. We krijgen zo helemaal zin het voorjaar. Na de koffie doorkruisen we Langelo, een brinkdorp van ruim 200 inwoners, en lopen langs oude boerderijen over de tweede brink, de Schoolbrink.

Na Langelo wandelen we over asfaltwegen en zandweggetjes naar het stroomdal van het Oostervoortse Diep. Op een paar MTB-ers komen we niemand tegen. De vogels fluiten naar hartenlust, wat een verschil met een maand geleden. We zien spechten, koperwieken en een groen klein vogeltje dat te snel weer verdwenen is om te kunnen determineren.

Bij het Oostervoortse Diep beklimmen we eerst het uitkijktorentje en hebben een mooi uitzicht over het water. Zou je hier kunnen kanoën? Het ziet er wel zeer aantrekkelijk uit met de gele rietkragen en de blauwe lucht.

Parallel aan het Diep lopen we weer naar nummer 17 op de kaart. We zijn rond. We besluiten een andere route te nemen naar de parkeerplaats, om deze mooie wandeldag nog wat te rekken. In 2 kilometer lopen we over modderige paden om een immense akker heen en komen via de achterzijde weer bij de Natuurplaats. Op het terras zitten mensen in de zon. Hier kunnen wij geen weerstand aan bieden. Met een cappuccino tikken we ons eerste terrasje van 2022 af. En een prachtige wandeling.

Benieuwd naar de andere knapzakroutes die ik gelopen heb? Je vindt ze hier.

2021 | Terugblik op mijn wandeljaar

On 31 december 202130 december 2021 door Door SuzanneinWandelen2 reacties

Net als 2020 was 2021 weer een echt wandeljaar. Naast de rondwandelingen op Klompenpaden, Groene Wissels, Trage Tochten en Knapzakroutes, liep ik weer eens een wandeling uit een wandelboekje van Gegarandeerd Onregelmatig, rondde twee Streekpaden af en liep verder op de resterende LAW’s en Streekpaden waaraan ik al eerder was begonnen. Als klap op de vuurpijl wandelde ik eindelijk weer eens buiten Nederland. En hoe! Lees hieronder alles over mijn wandeljaar.

Streekpaden

Noardlike Fryske Wâlden Streekpad tussen Buitenpost en Twijzel

In mijn terugblik van 2020 uitte ik een aantal wandelwensen voor 2021. Zo wilde ik het Westerwoldepad en het Graafschapspad uitlopen. Dat is gelukt. In juni liep ik de laatste zonovergoten etappe van het Graafschapspad tussen Doesburg en Zutphen. De Achterhoek is een mooie streek, het Graafschapspad een afwisselende route die naast aardig wat verharde paden ook regelmatig de onverharde paden aanhield.

Het resterende gedeelte van het Westerwoldepad liep ik in het voorjaar op twee, qua weer, heel verschillende dagen. Dit deel van Groningen heeft mij echt verrast. Een aanrader voor wie op zoek is naar een nieuw, niet al te lang Streekpad in een voor velen onbekend gebied.

Op het Noardlike Fryske Wâlden Streekpad zijn we weer wat verder gekomen. Inmiddels zijn we in Surhuisterveen aanbeland. Met nog vier etappes te gaan, lopen we dit pad volgend jaar of in ieder geval in 2023 uit.

LAW’s

Marskramerpad tussen Beekbergen en Hoog Buurlo

Van het Marskramerpad hebben we dit jaar in vergelijking met 2020 het dubbele aantal etappes gewandeld: twee! In mei wandelden een vriendin en ik in twee etappes vanuit Deventer de Veluwe op. Met Radio Kootwijk in zicht eindigden we ons weekend met de afspraak om in 2022 minimaal dit aantal etappes te evenaren.

Van het Pieterpad hebben we er dit jaar weer vijf etappes op zitten. Niet alleen liepen we eindelijk de eerste etappe van dit pad maar we eindigden ook bij de grote rivieren. Voor een dagje wandelen wordt het nu echt te ver rijden. Volgend jaar willen we dit pad in weekendjes verder lopen.

Het Pionierspad bracht ons in 2021 verder de polder in. Na vier etappes zijn we geëindigd op een lange rechte polderweg met windmolens in aanbouw in de Flevopolder. Volgend jaar gaat we verder naar Lelystad en Zeewolde. Ik ben benieuwd hoever we dan komen.

Rondwandelingen

Knapzakroute Linde-Zuidwolde: De Reest vanaf het kerkenpad

Net als in 2020 heb ik ook dit jaar weer veel meer rondwandelingen gemaakt en beschreven. Zo liep ik bij Veenhuizen een wandeling uit het Gegarandeerd Onregelmatig wandelboekje Te gek om te los te lopen. Het werd een gezellige, prachtige maar ook zeer modderige en vochtige wandeling. Ook liep ik een aantal Knapzakroutes in Drenthe, waaronder de prachtige K33 Linde-Zuidwolde in het Reestdal.

Met vijf Groene Wissels ontdekte ik o.a. Texel op een prachtige voorjaarsdag, het gebied rondom het Overijsselse Den Ham bij hartje winter en het Friese Blauwe Bos bij Haulerwijk. Met dertien Trage Tochten zag ik weer hele nieuwe kanten van Gelderland, Overijssel, Drenthe, Flevoland en Friesland. Met name de prachtige Renderklippen, het zeer avontuurlijke Broekland, de winterse Woldberg en het verrassende Beetsterzwaag met een onverwachte rondleiding zijn me bijgebleven.

Qua Klompenpaden evenaarde ik het aantal van vorig jaar. Ik liep er wederom twaalf. Er zaten weer pareltjes tussen. Het Bekbergerpad op een voorjaarsdag was werkelijk prachtig, maar ook het Ugcheler Markepad en het Beekweidenpad waren erg mooi. Het Klompenmakerspad in de mist leverde een bijzondere ervaring op en een ontmoeting met Tinus het varken (de eigenaar noemde in een reactie de naam van het beest).

Buitenland

Zwitserland: rondwandeling Jolischlucht boven Raron

In oktober gingen we een weekje naar Zwitserland. We hebben er optimaal gebruik gemaakt van de wandelmogelijkheden. Al op de heenweg liepen we een Traumpfad in de Eifel. Was het toen nog grijs en enigszins nat, eenmaal in Zwitserland hadden we voornamelijk zon en blauwe luchten. We liepen door ravijnen, over een lange hangbrug, rondom een stuwmeer geflankeerd door bomen in prachtige herfstkleuren en langs twee pittoreske irrigatiekanalen met historie. Heerlijk!

Kortom, het was een mooi en afwisselend wandeljaar. Ik hoop dit in 2022 voort te zetten. Zoals altijd blijkt er nog veel te ontdekken in Nederland maar ook in de landen om ons heen.

Wat waren de hoogtepunten van jouw wandeljaar 2021?

Knapzakroute Zorgvlied – Doldersum (2)

On 16 mei 2021 door Door SuzanneinWandelen10 reacties

Route: Knapzakroute Zorgvlied – Doldersum K36 (lus Doldersum)
Afstand: 11 km
Start: Parkeerplaats Restaurant Grenzeloos en Zo, Boylerstraat 12 Doldersum
Eind: Parkeerplaats Restaurant Grenzeloos en Zo, Boylerstraat 12 Doldersum

Dit gebied behoorde tot de Koloniën van Weldadigheid

In december vorig jaar liep ik mijn eerste knapzakroute, de helft van de route Zorgvlied – Doldersum. We begonnen toen in Zorgvlied en liepen de bovenste lus. Het was de een-na-kortste dag, dus vroeg donker. Wel hadden we er een winterzonnetje bij. De bomen waren kaal en het was niet heel warm. Wat ziet de wereld er vijf maanden later anders uit.

Het is Hemelvaartsdag en prachtig weer als we onze auto’s in Doldersum parkeren. De bermen en parkeerplaats staan vol met auto’s met fietsenrekken. We lopen de lus Doldersum tegen de klok in en duiken vanaf de parkeerplaats gelijk het bos in. De drukte is op slag verdwenen. Onder frisgroene blaadjes wandelen we richting het Doldersummer Veld.

Op de kleine paadjes komen we een handjevol wandelaars tegen. Als we het veld op gaan is het iets drukker. Het is lunchtijd en langs het pad zitten wandelaars op de grond te picknicken. In het zonnetje eten zij hun brood met uitzicht over het immense heideveld. Onder de Hollandse luchten is het geel zover het oog strekt. Af en toe steekt er een boom boven de heide uit. Geen verkeerde lunchplek. Bij de ingang van het veld staat een uitkijktoren, gebouwd naar voorbeeld van de toren van Biebrza, een Pools nationaal park waar medewerkers van Het Drentse Landschap op excursie waren. Onder de indruk van de eenvoudige constructie en de onopvallendheid door natuurlijke materialen maakten ze de 13 meter hoge toren aan de rand van het Doldersummer Veld na.

We doorkruisen het veld, horen veel verschillende vogels en hebben mooie uitzichten. Bij de bosrand op een kruispunt van paden, steken we op de kaart door van nummer 17 naar nummer 4. De lus Zorgvlied liepen we al eerder en laten we nu voor wat het is. Wat volgt is bos, heel veel bos. We bevinden ons in de bossen van Boschoord, een productiebos van de voormalige Maatschappij van Weldadigheid. Boschoord vormden samen met Wilhelminaoord en Oostvierdeparten Kolonie II die tussen 1820 en 1822 is gesticht. In Nederland en België samen zijn er in totaal zeven Koloniën gesticht, met als doel armoede uit te bannen.

Met de app ‘Alle Bankjes’ vinden we een bankje 50 meter van de route af. Hier eten ook wij onze lunch met meegebrachte koffie. Voor het eerst dit jaar moeten we de muggen van ons af slaan. Niet alleen de flora barst los, ook de fauna. En op een dag als vandaag is het feest voor de muggen, er lopen allemaal lekkere hapjes rond.

Na de lunch wandelen we over het Vrouwenveld. Het verhaal gaat dat de vrouwelijke kolonisten op dit hoogveenveld werkten voor de Maatschappij van Weldadigheid. Ze staken, keerden en droogden turf. Mannen werkten op andere velden. Dit was bewust gescheiden. De vraag is of dit verhaal klopt, omdat de naam ook al voor de komst van de Maatschappij bestond. Het huidige veld biedt heden ten dage de wandelaar een mooie omgeving met de vennen en vlonderpaden.

De route leidt ons verder langs Stichting Boschoord. Vanaf 1950 werden hier (toen nog Hoeve Boschoord) ‘onmaatschappelijke debiele mannen’ opgevangen om ze in deze bosrijke omgeving voor te bereiden op terugkeer in de maatschappij. De plek heeft tegenwoordig nog steeds een zorgfunctie, het terrein is flink uitgebreid. In het kleine ‘dorp’ worden licht verstandelijk gehandicapten met gedrags- en psychiatrische stoornissen behandeld. Er is o.a. een zorgboerderij met winkel.

Via een kronkelend bospad komen we bij een grotere weg en slaan dan af naar de Schoollaan in het gehucht Boschoord. We wandelen over de lommerrijke laan langs een aantal pittoreske koloniehuisjes. Ook staat er nog een schooltje en het huis van de schoolmeester.

We lopen een stuk over de Jongkindt Conincklaan, vernoemd naar Cornelis Johannes Marius Jongkindt Coninck, van 1859 tot 1876 directeur der vrije koloniën van de Maatschappij van Weldadigheid. Onder zijn leiding werd afscheid genomen van het systeem waarbij kolonisten door hard te werken vrijboer konden worden.

Na een kronkelend bospad komen we weer in Doldersum uit. Het dorp ligt in een uithoek van Drenthe. Vroeger hield hier, vanuit Drentse ogen, de wereld een beetje op. Nu lijken de bermen zelfs nog voller te staan met auto’s dan toen we hier de wandeling begonnen. Doldersum staat duidelijk op de kaart en biedt wandelaars en fietsers een prachtige omgeving.

Benieuwd naar de andere knapzakroutes die ik gelopen heb? Je vindt ze hier.

Knapzakroute Linde – Zuidwolde

On 27 februari 202126 februari 2021 door Door SuzanneinWandelen4 reacties

Route: Knapzakroute Linde – Zuidwolde K33
Afstand: 18 km (ook in 2 afzonderlijke lussen te lopen)
Start: Parkeerplaats Reestkerk, Oud Avereest 5 Oud Avereest
Eind: Parkeerplaats Reestkerk, Oud Avereest 5 Oud Avereest

Elzenkatjes in natuurgebied Takkenhoogte

Op een zonnige vrijdagochtend in de voorjaarsvakantie parkeer ik om 8 uur mijn auto bij de Reestkerk in Oud Avereest. Er staat welgeteld één andere auto. Het plan is om voor het middaguur (lees: de drukte) de 18 kilometer lange knapzakroute Linde – Zuidwolde te hebben gelopen. Officieel is het beginpunt in Zuidwolde, maar Oud Avereest is wat dichterbij, het ligt aan de route én het is bekend terrein. Vanaf dit punt liep ik vorig jaar juli de prachtige Trage Tocht Oud Avereest bij grijs en miezerig weer.

Ik pik de route op bij nummer 10 op de kaart. Naast de geprinte routebeschrijving heb ik ook het GPX-bestand op mijn telefoon. Dat raad ik iedereen aan. Op papier kwam ik er niet overal uit. Het eerste stuk van de route is gelijk aan de Trage Tocht. Na de begraafplaats bevind je je midden in de prachtige natuur van het Reestdal. Het sterk meanderende riviertje de Reest vormt de grens tussen Overijssel en Drenthe. Het landschap waar het doorheen stroomt is eeuwenoud cultuurlandschap dat door het welhaast ontbreken van menselijk ingrijpen is behouden. Ik steek de Reest over met de lage zon pal tegen en loop helemaal alleen over het graspad. In de verte hoor ik de klepperende ooievaars op hun nest.

Na boerderij De Wildenberg kom ik op een uitgestrekt heideveld uit. Er grazen schapen en om me heen is het een kakofonie aan vogelgeluiden. Ik zie een groenling langs vliegen en hoor een specht. Er is geen mens te bekennen. Dat is het fijne aan vroeg beginnen, je hebt de natuur voor jezelf.

Ik kom in het gebied Takkenhoogte, genoemd naar de familie Takke die vanaf de 17e eeuw vele generaties op De Wildenberg heeft gewoond. Net als in juli beklim ik de kijkheuvel, die nu een heel ander uitzicht biedt dan toen. Toen (afbeelding links) stonden de bomen vol in blad met erboven grijze luchten. Nu (afbeelding rechts) zijn de kale bomen veel minder prominent aanwezig, lijkt de natuur een stuk natter en zijn de luchten veel blauwer.

Langs het water bij een stuw en door het bos aan het Nolderveld, waar een eekhoorn langs spurt, geniet ik van de stilte, de vogels en de zon. Dit keer heb ik wel aan de zonnebril gedacht. Er volgt een lang stuk over verharde wegen. Ik loop de Meeuwenweg af en vervolgens een fietspad. Bij de Nolderweg vlakbij een paadje langs en door een bos dat mij naar Zuidwolde brengt, zit ik op de helft van mijn route en strijk neer op een bankje voor koffie. Ik kijk uit over de velden, groet een hardloopster en een enthousiaste fietsster.

Na de koffie pak ik het paadje langs de bosrand dat op een gegeven moment over gaat in een Kabouterpad. Vrolijk beschilderde kabouters van hout lachen me toe. Op verschillende borden staan opdrachten voor de ‘kabouters’ die dit pad lopen. Kinderen kunnen hier een hoop lol hebben, denk ik! Het kabouterpad grenst aan een bungalowpark. Ik kan me voorstellen dat het vanmiddag hier wel eens druk kan zijn.

Voor het bungalowpark wijst een bord de wandelaar op Kamp Linde. In 1942 werden Joodse mannen naar dit werkverschaffingskamp gebracht die het zware ontginningswerk van de werkloze veenarbeiders moesten overnemen. Nog in datzelfde jaar werden zij naar Westerbork overgebracht, De rest van de oorlog diende dit kamp als opvangcentrum voor mensen uit de Randstad die uit hun huizen moesten vanwege de Atlantikwall. Er rest nu nog één barak van dit kamp.

Door de Zuidwolder esbosjes nader ik Zuidwolde. De route gaat de plaats in naar het officiële startpunt. Dit is een heen-en-weertje, dus ik besluit dat stukje over te slaan. Ik steek de doorgaande Ommerweg over en neem aan de overkant de Hooiweg, een onverhard pad dat langs de achterkant van het bungalowpark van net loopt. Over deze weg brachten boeren eeuwenlang het hooi van de Reestlanden naar huis.

Hierna voert de route me langs de Reestvervangende leiding. Deze vaart voert sinds 1971 overtollig Reestwater af en voorkomt daarmee wateroverlast. In de jaren 60 gingen stemmen op om de Reest zelf te normaliseren, maar het feit dat de rivier de grens vormt tussen twee provincies bemoeilijkte dit. Want wie betaalt het? Door de Reestvervangende leiding is de loop van de Reest behouden gebleven.

De route langs de leiding is een smal paadje met aan de ene kant water en de andere kant schrikdraad. Ik ben blij dat ik niemand tegenkom. Passeren is vrijwel onmogelijk, laat staan met anderhalve meter afstand. De route verlaat halverwege de leiding om een lusje door een productiebos te maken, waar men volop aan het zagen is. Hierna volg ik weer het water.

Reestvervangende leiding met een smal wandelpad

Bij het Rabbingerveld staat het water hoog. De paden zijn goed begaanbaar maar de graslanden staan onder water. Hier is een nieuw natuurgebied ingericht dat zich waarschijnlijk gaat ontwikkelen tot heidegebied. Nu vind je er veel zonnedauw en moeraswolfsklauw. Het ligt er mooi bij.

Het laatste deel van de route brengt me over de Holtberg (eerder een klein heuveltje) naar de Reest. Ik blijk opeens op een kerkenpad te lopen. Sinds de middeleeuwen gingen boeren in het Reestdal aan de overkant van de Reest, in Overijssel, naar de kerk. Op deze plek gingen ze naar de kerk van Oud Avereest. Ik steek net als de boeren van toen het riviertje over en bewonder de weerspiegeling van de wolken in de Reest.

Niet veel later sta ik weer voor de kerk van Oud Avereest. De parkeerplaats is een stuk voller. Op het laatste deel van het pad was het ook aanmerkelijk drukker. Het was een goede zet om vroeg te beginnen. Ik kijk terug op wederom een prachtige wandeling in het Reestdal.

Benieuwd naar de andere knapzakroutes die ik gelopen heb? Je vindt ze hier.