Route: Klompenpad Loobrinkerpad
Afstand: 10 km
Start: Dorpshuis De Hezebrink, Ds. van Rhijnstraat 69, Emst
Eind: Dorpshuis De Hezebrink, Ds. van Rhijnstraat 69, Emst
Het is nog schemerig als ik aankom bij het dorpshuis in Emst. Ik had de zonsopgang vanmorgen iets te enthousiast ingeschat. Er wordt sneeuw en gladheid voorspeld vanmiddag, daarom ben ik al vroeg uit de veren. Een maand geleden stond ik hier ook. Er beginnen hier namelijk twee Klompenpaden. In december liep ik het Schaverensepad, westelijk van Emst. Vanochtend staat het Loobrinkerpad op het programma, aan de oostkant van het dorp. Het buurtschap Loobrink is de naamgever van dit pad.
Het is stil in Emst. Al snel ben ik het dorp uit en loop over kleine weggetjes naar de Smallertsweg. In de verte zie ik een hoop mensen en een aantal retro bushokjes. Is het een motorcross, een dorpsfeest, een busstation? Ik kom niet dichtbij genoeg om er een goede blik op te werpen, maar de Klompenpaden-app geeft het antwoord. Hier zit een forellenkwekerij met visvijvers. Wat ik daar zie zijn vissers die al vroeg in de kou, in een bushokje, aan het vissen zijn. Zij liever dan ik!
Even later loop ik langs de parkeerplaats. Borden maken duidelijk dat hier naast visvijvers ook een speelpark, horeca en een kaarsenmakerij zit. Een plek voor een dagje uit. Hoewel in deze tijden van lockdown waarschijnlijk alleen de visvijvers open zijn. Het ligt aan de Smallertsebeek, aangelegd voor de papierindustrie. Een naam die ik bij het Schaverensepad ook al tegenkwam.
Na enig gezigzag kom ik in Recreatiegebied Kievitsveld uit. Ik loop langs verschillende plassen, sommige al rond 1900 aangelegd als kweekvijvers, andere zijn bij de aanleg van de A50 ontstaan door zandwinning. De Smallertse plas is de grootste en uitgerust met een waterskibaan. Op een paar hondenuitlaters is het er verlaten. Meerkoeten en aalscholvers hebben de plas voor zichzelf.
In het gastenboek op de Klompenpadensite wordt bij dit pad gewaarschuwd voor modder. Daarom heb ik vanochtend mijn lage wandelschoenen verruild voor mijn bergschoenen. Dat blijkt geen verkeerde keuze. Het pad naar de plassen is knap modderig, maar ook de route die volgt door natuurgebied Het Vossenbroek vormt een modderige uitdaging.
Het natuurgebied wordt doorsneden door de A50, die ook duidelijk te horen en af en toe te zien is. Het is geen wonder dat het er modderig is. Het gebied ligt laag, water kan niet weg en er komt kwelwater uit de Veluwe aan het oppervlak. In andere jaargetijden bloeien hier bijzondere planten. Ook is er een elzenbroekbos, vrij zeldzaam in Nederland. Zoals wandelblogger Klaske de Jong mij op Instagram aanraadt: hier moet ik in de lente of de zomer nog maar eens terugkomen.
Door afwisselend open en bosrijk landschap loop ik weer richting Emst. Het Loobrinkerpad loopt een stukje op met het tracé van het voormalig baronnenlijntje van Apeldoorn naar Hattem. Er ligt nu een fietspad, de straat heeft de toepasselijke naam ‘Spoorstraat’. Oorspronkelijk liep het spoor van Apeldoorn naar Paleis het Loo waar koning Willem III woonde. In 1886 werpt de lobby van een paar adellijke burgemeesters (vandaar de naam ‘baronnenlijntje’) zijn vruchten af en wordt de lijn doorgetrokken naar Hattem. Tot in 1950 werden er personen vervoerd op het lijntje.
Vlak voor Emst kom ik op de route die ik een paar uur daarvoor ook liep. Het is nog een klein stukje naar het dorpshuis waar de bronzen jongen nog steeds verdiept is in een spelletje mens-erger-je-niet (zie mijn wandelverslag van het Schaverensepad voor een toelichting). In tegenstelling tot vorige keer is het niet beduidend drukker geworden. Onderweg heb ik ook slechts één wandelaar gezien. Zou de sneeuwvoorspelling de mensen binnen hebben gehouden? Of is het de vroege zaterdagochtend?
Benieuwd naar de andere Klompenpaden die ik heb gelopen? Je vindt ze hier.
Door Suzanne 